همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: در شمیران هم به رسم دیگر نقاط ایران، حافظ‌خوانی، خواندن اشعار حماسی فردوسی و قصه گویی در شب‌زنده‌داری شب یلدا مرسوم بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
آنها هم در این شب از درگذشتگان خانواده یاد می‌کردند و به طور معمول پایان مراسم هم با دعا کردن برای شادی اموات همراه بود. اما اقلیم خاص شمیران و وجود امامزاده‌های بسیار در آبادی‌های این گستره وسیع، گاهی زیارت اهل قبور در شب یلدا و یا روز منتهی به آن را به یکی از آداب نانوشته این مراسم تبدیل می‌کرد.
«سید مهدی اعرابی» شمیران‌پژوه، در این‌باره توضیح می‌دهد: «در شمیران مرکزی آستان مقدس ۱۷ امامزاده و در سراسر شمیران بزرگ حدود ۵۰ امامزاده وجود دارد. امامزاده‌ها یکی از ارکان و هسته‌های اصلی آبادی‌های شمیران بودند و حتی برخی از آبادی‌ها حول بارگاه امامزادگان توسعه یافتند. این مکان‌های مقدس محل گردهمایی اهالی شمیران در مناسبت‌های مختلف بود و نیز روستاییان درگذشتگان خود را در محوطه امامزاده‌ها به خاک می‌سپردند. به همین دلیل بسیاری از آرامگاه‌های کهن شمیران در اطراف آستان مقدس امامزادگان قرار دارد.»
به گفته اعرابی، اگرچه رسم فاتحه‌خوانی برای اهل قبور از آداب و رسوم همیشگی شب چله نبود اما به دلیل نزدیکی خانه‌ها به امامزادگان، شب‌های یلدایی که با آخر هفته و شب‌های جمعه همزمان می‌شد، برخی از شمیرانی‌ها تنها به فاتحه‌خوانی سر سفره یلدا بسنده نمی‌کردند و یلدا را با یاد درگذشتگان آبادی و حضور بر سر مزار آنها پیوند می‌زدند.