شنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۵ - ۰۵:۵۱
۰ نفر

چه شب زیبایی! گوش کن:

دوچرخه شماره ۸۵۲

پروانه‌ها

پشت هم نام تو را مي‌خوانند

«من پر از اندوهم»

تو پر از اميدي

راستي

پروانه‌ها

از كجا نام تو را مي‌دانند؟

 


* سطري از شعر سهراب سپهري

 

فاطمه‌سادات حسينيان، 15ساله

خبرنگار افتخاري از تهران

 

  • خط‌ها

 

خط

خط...

پر از خط بود

چهره‌ي مادربزرگ

و من

سواد خواندن نداشتم

به مدرسه رفتم

خواندن را بلد شدم

اما ديگر...

مادربزرگ را نداشتم!

 

آناهيتا ايلخاني‌زاده

 17ساله از تهران

 

دوچرخه شماره ۸۵۲

عكس: محمدمهدي پورعرب، خبرنگار جوان از كرج

 

  • سه رباعي

 

(1)

من درددلِ هواي ابرآلودم

يك صبحِ به شب رسيده‌ي نابودم

هرگز نشود فاش غم سينه‌ي من

مي‌سوزم و دم نمي‌زنم چون عودم

 

(2)

اي كاش هميشه يك معما باشي

يا مثل حباب‌هاي دريا باشي

من از خود واقعيِ تو مي‌ترسم

بهتر، كه خيال و خواب و رؤيا باشي

 

(3)

من معني سرنوشت را فهميدم

وقتي كه تو را در دل مردم ديدم

گفتي كه چرا سكوت كردي‌؟ گفتم:

برعكسِ تو از ديده‌شدن ترسيدم

 

زهرا نوراني، خبرنگار جوان از تهران

کد خبر 351465

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha