ماجرا از این قرار بود که دو روزنامه‌نگار به نام‌های باب وودوارد(Bob Woodward) و کارل برنشتاین (Carl Bernstein) با افشای توطئه استراق سمع در ستاد انتخاباتی دموکرات‌ها در هتلی به نام واترگیت باعث شدند تا ریچارد نیکسون رییس جمهور آمریکا در دوره دوم ریاست جمهوری‌اش مجبور به استعفا شود.
ماجرای کارگذاری میکروفون در ستاد انتخاباتی دموکرات‌ها (توسط جمهوریخواهان) از طریق یک منبع ناشناس که به گلوی عمیق (Deep Throat) مشهور شد به این دو خبرنگار واشنگتن پست انتقال داده شد و این دو روزنامه‌نگار با کمک این شخص - گلوی عمیق - نه تنها توانستند از حبس به علت افترا بگریزند بلکه مدارک مستندی هم ارائه داده و نیکسون را که دوران اوج محبوبیتش را طی می‌کرد مجبور به استعفا کردند.
نخستین چهره:
منبع خبری مزبور یا همان Deep Throat تا 22 آوریل 2003 ناشناخته مانده بود. در این تاریخ دانشجویان دانشگاه ایلیونیز بعد از چندسال تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات با سرپرستی استاد خود پروفسور بیل گینز (Bill Gaines) روزنامه نگار و برنده دو جایزه پولیتزر اعلام کردند: ناشناخته‌ترین منبع‌خبری در تاریخ روزنامه‌نگاری جهان دیگر یک راز نیست.
آنها گفتند گلوی عمیق کسی نیست جز فرد فیلدینگ (Fred Fielding) دستیار‌مشاور نیکسون یعنی جان دین (John Dean) که در جریان تمام جزییات فعالیت‌های نیکسون قرار داشت.
اما این پایان ماجرا نبود و سال 2005 مطالب دیگری مطرح شد
دومین چهره:
مارک فلت (Mark Felt) در ماه مه 2005 فاش کرد که وی بیش از سه دهه قبل به عنوان منبع مطلعی که به گلوی عمیق مشهور شد، گزارش‌هایی را به واشنگتن پست داده که موجب کمک به کشف خلافکاری ریچارد نیکسون، رییس جمهور پیشین آمریکا شده است.
در همان سال 2005 باب وودوارد در واشنگتن پست مقاله بلندی نوشت و چگونگی تبدیل شدن مارک فلت به گلوی عمیق را توضیح داد
فیلم و کتاب:
حتما می‌دانید که درباره ماجراها و مسایل پشت پرده Deep Throat علاوه بر ده‌ها کتاب چند فیلم هم ساخته شد. دراین میان این فیلم‌های سینمایی می‌توان از جمله به فیلم پر فروشی چون تمام مردان رییس جمهور (با بازی داستین هافمن و رابرت ردفورد در نقش باب وودوارد و کارل برنشتاین) اشاره کرد.
در مورد فیلم تمام مردان رییس جمهور نیز صدها نقد سینمایی نوشته شد که عمدتا بر نحوه روایت ماجرا متمرکز بود.
