بسياري از سينماهايي كه امروز تعطيل شده‌اند و شايد تنها خاطره‌اي دور و گنگ از آنها در ذهن سينماروهاي قديمي باقي‌مانده، روزگاري جزو سالن‌هاي شلوغ و پرتماشاگر بوده‌اند. سينماهايي قديمي كه زماني مقابلشان صف‌هاي طولاني علاقه‌مندان پرشور هنر هفتم تشكيل مي‌شد و الان بسياري‌شان تبديل به مخروبه شده‌اند.
اينها خاطرات ويران‌شده چند نسل هستند. الان اگر افرادي كه از سينماهاي قديمي لاله‌زار خاطره‌ها دارند سري به اين خيابان بزنند با منظره غم‌انگيزي مواجه مي‌شوند. خياباني كه زماني با سينماهايش رونق داشت حالا سال‌هاست كه مركز فروش لوستر و سيم و كابل است. در مناطق پايين شهر هم ما سينماهايي پررونق داشتيم كه بسياري از آنها تعطيل شده‌اند. اين نكته را هم بايد در نظر گرفت كه بافت جغرافيايي تهران نسبت به دهه‌هاي 40 و 50 تغييرات بسياري كرده است. برخي نقاط روزگاري جزو خيابان‌هايي بودند كه محل تفريح مردم محسوب مي‌شدند، ولي الان تبديل به مراكز تجاري شده‌اند.
به همين دليل سينماهاي خيابان جمهوري به مرور از رونق افتادند و تعطيل شدند. حالا ما در روزگار سيطره پرديس‌ها به‌سر مي‌بريم. پرديس‌هايي كه امكانات فوق‌العاده‌اي را در اختيار مخاطبان مي‌گذارند و به همين دليل بخش قابل‌توجهي از كاركرد گيشه هم در پرديس‌ها به‌دست مي‌آيد. سينما رفتن به‌عنوان يك روند بايد به يك عادت اجتماعي تبديل شود و مي‌توان گفت امروز براي بسياري از مردم سينما رفتن با حضور در پرديس‌ها مفهوم و مصداق مي‌يابد. هم اكنون سالن‌هاي زيادي داريم كه نياز به تجهيز دارند. سالن‌هايي كه اگر با حمايت مواجه شوند و در آنها تغييراتي صورت گيرد مي‌توانند مخاطب بيشتري را جذب كنند. تماشاگري كه امروز به سينما مي‌رود نياز به امكانات رفاهي، صندلي راحت، پرده استاندارد و تهويه مناسب و جاي پارك براي اتومبيلش دارد. وقتي سينمايي امكان ارائه اين خدمات را نداشته باشد در جذب مخاطب با شكست مواجه مي‌شود. در سال‌هاي اخير به همت مؤسسه سينما شهر شاهد بازسازي و تجهيز برخي سينماها بوده‌ايم. الان همه سينماها به امكانات ديجيتال تجهيز شده‌اند، ولي اين كافي نيست.
اگر خواهان رونق سينما و افزايش تعداد مخاطبان هستيم بايد سرمايه‌گذاري بيشتري روي سالن‌هاي سينما انجام دهيم. اين سرمايه‌گذاري هم توسط نهاد دولت مي‌تواند صورت گيرد، چون بخش خصوصي كه درگير كار سينمادار است فاقد بضاعت لازم براي تجهيز و نوسازي است. سينماداران سال‌هاي سختي را پشت‌سر گذاشته‌اند. خوشبختانه در سال95 شاهد حضور پررنگ مردم در سالن‌هاي سينما بوديم، ولي اين اتفاق مثبت را درحالي شاهد بوديم كه سال‌ها جز چند فيلم انگشت‌شمار بقيه آثار با اقبال عمومي مواجه نمي‌شدند. زيان اين قهر مخاطب را تا حد زيادي سينماداران پرداخت كردند.
سينماهاي بخش خصوصي نياز به حمايت و توجه بيشتري دارند. اگر شرايطي ايجاد شود كه امكانات رفاهي موجود در پرديس‌ها را در ديگر سينماها هم شاهد باشيم مي‌توان اميدوار بود كه شهروندان بيشتري جذب سالن‌ها شوند. مخاطب امروز ديگر تماشاگر كم‌توقع دهه60 نيست كه سينما رفتن مهم‌ترين تفريحش محسوب مي‌شد. براي جذب اين مخاطب بايد شرايط مناسب و استاندارد فيلم ديدن را فراهم كرد و البته بايد فيلم خوبي هم در كار باشد وگرنه بهترين سالن‌ها با بيشترين امكانات هم بدون اثر سينمايي جذاب كاري از پيش نمي‌برند.
- رئيس انجمن سينماداران
نظر شما