آیت‌الله حق شناس: همنشینی با معشوق خود در جایگاه نورانی قرب او بی شک خنکای ذکرش دل‌های آشفته را آرامش می‌دهد و قلب‌های تفتیده از بار گران گناه را راحت روان می‌افزاید .

به گزارش سرویس علمی وفرهنگی خبرگزاری حوزه، آنچه در ذیل می‌خوانید گزیده ای از توصیه‌های استاد اخلاق مرحوم آیت الله حق شناس (ره) به‌ ویژه برای طلاب علوم دینی که نخستین گام‌های تحصیل و تهذیب نفس را سپری می‌کنند بسی راه گشاست.

ارزش علم

اگر تحصیلات علمى شما با علم اخلاق توأم نباشد، منقطع می‌شود.

ساعتى که شما در تحصیل علم صرف کنید، مساوى است با شب زنده‌دارى.

علم را براى عمل کردن یاد بگیرید. علت نرسیدن ما به مقامات عالیه این است که ما به کلاس‌هاى قبل عمل نکرده‌ایم.

تحصیل علم و نماز اول وقت

اگر در پى کسب علوم غیر حوزوى هم باشید، نماز را در اول وقت بخوانید. آن‌وقت خواهید دید که چگونه سلول‌هاى مغز شما پذیراى علم مى‌گردد.

نشانه عمل زشت

حضرت على (ع) می‌فرمایند: عمل زشت آن ست که اگر در قیامت عمل شما را در طبقى بگذارند و به جهانیان عرضه‌کنند، شما خجالت بکشید.

علم اخلاق ضرورت علم اندوزی

در هر کارى که هستید، علم اخلاق بر شما لازم است.

علم - حتى علم اجتهاد - اگر خالى از تهذیب نفس باشد، حجاب اکبر است.

افضل مراتب در نزد خاندان عصمت (ع) رتبه‌ی فقیه است. یعنى تفقه در دین داشتن. (افضل الناس المتفقّهون) فقاهت فقط «مسئله‌گفتن» نیست، بلکه درک پیچ و خم‌هاى پیچیده‌ی روزگار است.

مُدام در صدد نباشید که روایت بنویسید و بر علم خود بیفزایید، باید عمل هم با آن همراه باشد. اگر به دانستنی‌هایتان عمل نکردید، هر روز از پروردگار متعال، دورتر مى‌شوید.

یکى از اعمالى که قلب را نورانى می‌کند، همنشینی با علماء و دانشمندان دین است.

راز محبت به خدا:

حضرت ملک الموت (ع) به صورت عمل خودمان ظاهر می‌شود.

اگر پروردگار متعال را دوست داریم، باید ثابت‌کنیم. باید از نعمت‌هاى او در راه خود او استفاده کنیم.

از علامات محبت پروردگار، دوست داشتن وسائل وصول به اوست.

اهل بهشت حسرت هیچ لحظه‌اى از عمر خود را نمى‌خورند، مگر لحظاتى که در دنیا به غفلت گذرانیده، و به یاد پروردگار متعال نبوده‌اند.

علامات شرح صدر:

در دعای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان آمده است که:

1- التجافى عن دارالغرور:

یعنى اینکه از دنیا شانه خالى می‌کنند. (از دنیا به حد ضرورت استفاده می‌کنند)

2- والانابة الى دارالخلود:

یعنى مدام توجهش را به آن طرف پرده‌ی آفرینش منعطف می‌کند.

3- والاستعداد للموت قبل نزوله:

دائماً مهیای رفتن به آن دنیاست، همیشه آماده است و در فکر مرگ.

تهیه و تنظیم : جواد دلاوری، گروه حوزه علمیه تبیان

منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها