حجت الاسلام دکتر سید محمد ثقفی درمورد تعریف غیبت و زشتی آن به خبرنگارمهر گفت: غیبت یعنی پشت سر دیگران حرف زدن و در اسلام از گناهان کبیره محسوب میشود. خداوند در آیه 12 سوره حجرات میفرماید یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ اى کسانى که ایمان آوردهاید از بسیارى از گمانها بپرهیزید که پارهاى از گمانها گناه است و جاسوسى مکنید و بعضى از شما غیبت بعضى نکند آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مردهاش را بخورد از آن کراهت دارید [پس] از خدا بترسید که خدا توبهپذیر مهربان است.
وی افزود: غیبت کردن از کسی یا از حقایق است که آن فرد از شنیدن آن ناراحت می شود یا حقیقت ندارد که به آن افتراء میگوییم هردو مذموم و ناپسند است.
استاد جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی در مورد دلایل عادت زشت غیبت در مردم هم گفت: غیبت از افراد ضعیف النفس سر میزند یعنی جلوی آدم مدح آدم را میگویند و پشت سرش عیبهای آدم را میگویند. این یک ناهنجاری روانی و رفتاری است که از دوگانگی و دورویی و نفاق آدمها حکایت دارد.
وی درمورد راهکار اصلاح عادت بد غیبت در مردم هم تصریح کرد: اخلاق جوانمردی و آئین فتوت و آزادگی راهکار جلوگیری از غیبت در جامعه است. در تعالیم دینی این خصلت از حضرت ابراهیم (ع) و حضرت علی (ع) به ارث رسیده و افراد دارای روحیه لوطی گری دروغ نمیگویند و کمتر غیبت میکنند.
این محقق و پژوهشگر حوزه جامعه شناسی دین درمورد آثار منفی غیبت در جامعه هم گفت: عدم اعتماد و عدم حسن ظن و بدبینی از آثار سوء غیبت کردن است. اینها به تنهایی موجب بازداشتن جامعه از رسیدن به پیشرفت میشوند. لفاظی و تقسیم شدن مردم در گروههای متخاصم از آثار دیگر و سوء غیبت است.
این نویسنده و مترجم درباره رابطه گپهای خودمانی و دورهم خوش بودنها با غیبت کردن هم یادآورشد: لطیفه گویی و آداب و معاشرت سالم و همنشینی با مردم دانا خلأ روحی را پر میکند اما هجو و غیبت در این محافل مضر است یعنی خرد کردن شخصیت دیگران نباید به هیچ عنوان اتفاق بیفتد.