انسان بی‌خدا مانند مرده‌ای در قبری تاریک است

 حجت الاسلام دکتر قاسم کاکایی در مورد اینکه باور دینی و عدم باور به آموزه‌های دینی چه نوع سبک زندگی را به ارمغان می آورد به خبرنگار مهر گفت: در بحث خداباوری بحث ذکرو شکرخدا مهمترین مسئله است یعنی کسی که خدا باورنیست ذکر و شکر خدا را نمی‏‌کند. خداوند در قرآن می‏فرماید کسی که از یاد من روبرگرداند دچار زندگی سخت و تنگی خواهد شد.

وی افزود: انسان بی باور به خدا خودش را صاحب حیات می‏داند، اما در دل طبیعتی است که در آن طبیعت هیچ حیاتی وجود ندارد. به تعبیر بعضی از فلاسفه اگزیستانسیالیسم چنین فردی مانند کسی می‎ماند که در دامن مادری قرار دارد که آن مادر مرده است. یعنی هیچ ارتباطی با آن مادر نمی‏‌تواند برقرار کند و این حالت سخت‏‌ترین مسئله برای آن کودک است.

این استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز ادامه داد: بعضی از فلاسفه ملحد اگزیستانسیالیسم گفته‏‌اند خدا وجود ندارد ولی ای کاش وجود داشت تا می‎‏شد با او ارتباط برقرار کرد تا از خود بیرون آمد و تکالیف اخلاقی را مشخص کرد. انسان بی خدا نه تنها در انجام امور و تکالیف اخلاقی مشکل دارد بلکه مانند مرده‎ای است که در قبر تنگ و تاریکی قرار گرفته باشد از نور کبریایی پروردگارش محروم است. چون نور نمی‏بیند درست هدایت نمی‏شود و چون درست هدایت نمی‏شود در معاشرت و ارتباطش با دیگران هم مشکل پیدا می‎کند.

کاکایی درمورد اینکه چه نسبتی میان تعریف ما از مرگ و سبک زندگی وجود دارد. به عبارت دیگر معتقدان به جهان پس از مرگ چه نوع سبک زندگی‏‌ای را در مقایسه با عدم اعتقاد به آن دارند هم تصریح کرد: اگر معاد را قبول داشته باشیم و به مرحله پس از مرگ باورداشته باشیم مانند کسی هستیم که در این دنیا به فکر آینده خود و فرزندانش هم است و می‏داند که هر عمل امروز او در آینده او تأثیردارد. یعنی پس انداز می‎کند و مراعات خیلی چیزها را می‎کند و با برنامه‏ریزی کردن برای آینده خود تأثیر می‎گذارد.

وی درپایان یادآورشد: انسان مؤمن هم که می‎داند نوع عمل و اندیشه او برای جهان پس از مرگش مؤثر است خود به خود تقوا پیشه می‎کند زیرا می‎خواهد سپری درست کند که در برابر عذابی که خداوند فردای قیامت وعده داده در امان باشد.