امروزه اما برای تهیه آب‌دوغ «باکتری‌های اسیدلاکتیکی»- معمولا لاکتوباسیلوس لاکتیس یا لاکتوباسیلوس بولگاریوس- را به شیر کم‌چربی اضافه می‌کنند. این مایع با مزه ترش را «آب‌دوغ کشت‌داده‌شده» می‌نامند و همان خصوصیات نوشیدنی لبنی تخمیرشده کفیر را دارد.
آب‌دوغ که مانند کفیر و ماست حاوی پروبیوتیک‌ها و سایر فراورده‌هایی است که حاوی کشت‌های زنده باکتریایی هستند، به گفته طرفدارانش حاوی سودمندی‌های بسیار برای سلامت است. به علاوه این محصول نسبت به شیر کامل، کالری و چربی کمتری دارد و ممکن است به پیشگیری یا تخفیف علائم اختلالات گوارشی هم کمک کند.
آب‌دوغ ممکن است برای تهیه پن‌کیک، سس سالاد، سوپ، نان و بیسکوئیت به کار رود. آب‌دوغ با توجه به باکتری‌های اسیدلاکتیکی موجود در آن دوام طولانی‌تری نسبت به شیر معمولی دارد.
می‌توانید در خانه شکلی از آب‌دوغ ترش‌مزه را که البته حاوی کشت باکتریایی زنده نیست، با افزودن یک قاشق چایخوری سرکه یا آب‌لیمو به شیر معمولی و ده دقیقه زمان دادن برای بریدن شیر، تهیه کنید.
منبع: LiveScience