در اوان کودکی، خانواده او به بوستون نقل‌مکان کردند و او بقیه عمر خود را در آنجا گذراند. پدر آلکوت مردی مومن و مذهبی و کارش آموزگاری در مدرسهای دینی و امور خیریه بود و خانواده فقیری را اداره میکرد. سه خواهر به نامهای اَبی گیل، الیزابت و آنا داشت که در رمان زنان کوچک تبدیل به سه خواهر جوزفین شده است. [رمان: زنان کوچک]
اولین کتاب او مجموعه‌ای از داستان‌های پریان بود و مدتی هم برای آتلانتیک مانتلی، شعر و داستان کوتاه می‌نوشت. در زمان جنگ داخلی آمریکا در بیمارستانی پرستار بود و نامه‌هایی که در آن دوران به خانواده خود می‌نوشت بعدها به صورت یک مجموعه منتشر شد. مدتی هم سردبیر یک مجله کودکان بود.
زندگی لوئیزا می آلکوت داستاننویس آمریکایی در قرن نوزدهم از جهات بسیاری شبیه زندگی شخصیت جوزفین در رمان زنان کوچک است.
آلکوت که عاشق پدرش بود، برای کمک به خانواده‌اش از همان نوجوانی به کار خدمتکاری و معلمی سرخانه مشغول شد و اولین اثرش را در 16 سالگی نوشت. بعدها نیز برای کسب درآمد بیشتر هم داستان و رمان جدی نوشت و هم آثار بازاری.
ولی مشهورترین اثرش زنان کوچک بود که در سال 1868 نوشت و به دنبال موفقیت و استقبال مردم از آن، سه اثر دیگر در دنباله آن درباره شخصیتهای اصلی این اثر یعنی خانواده مارچ نوشت که عبارت بود از همسران خوب (1869)، مردان کوچک (1871) پسران جو (1886) و این آثار تا حدودی زیادی امنیت اقتصادی را در زندگی برایش به ارمغان آورد.
رمان زنان کوچک رمانی شرح حال گونه و بر اساس زندگی خود نویسنده است هر چند آلکوت برخلاف شخصیت محبوبش (جوزفین) که در جلد دوم این رمان (همسران خوب) ازدواج میکند، تا آخر عمر مجرد ماند.
کتاب زنان کوچک در سال اول انتشار بیش از ۶۰هزار نسخه به فروش رسید و هنوز هم همچنان به چاپ می‌رسد و خریدار دارد. می‌توان گفت هیچ زن باسوادی در کشورهای انگلیسی زبان وجود ندارد که این کتاب را نخوانده باشد.
آلکوت زنان کوچک را بر اساس الگویی اخلاقی و مذهبی نگاشته است و این اثر به دلیل طنز و صمیمیت بسیار قوی آن هنوز در سراسر جهان خوانندگان بسیاری دارد و سال هاست که جای خود را در میان آثار کلاسیک و موفق جهان حفظ کرده است.