وی دومین فرزند ساموئل اگوست اریکسون و هانا بود. پدرش روی زمین کشاورزی اجاره‌ای در ناس، محل اقامت کشیش محل در کناره روستا کار می‌کرد.
او چهار فرزند داشت، یک پسر و سه دختر. به نظر لیندگرن، کودکی‌اش شاد و سرشار از ماجرا بود.
لیندگرن همیشه از کودکی شادمانه‌اش به عنوان نقطه اوج انگیزش خود به کار نویسندگی یاد کرده است. او در خانه‌ای بزرگ شد که پدر و مادرش به یکدیگر و فرزندانشان دلبسته بودند و این روابط در آن دوره زیاد معمول نبود.
آسترید لیندگرن در رشته منشی‌گری تحصیل کرد و در ۱۸ سالگی کودکی به دنیا آورد. او ناچار شد سرپرستی کودک را به خانواده‌ای دانمارکی واگذار کند.
این تجربه تلخ، در توصیف دردناک او از زندگی کودکان تنها و رها شده بازتاب یافته است. همین که پایگاه اجتماعی و مالی آسترید تثبیت شد، پسرش را به خانه بازگرداند.
وی در سال ۱۹۳۱ با استور لیندگرن ازدواج کرد و صاحب فرزندانی شد. همسرش به زودی درگذشت، و او دیگر ازدواج نکرد.
لیندگرن در سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۷۰ در بزرگترین انتشارات کودکان در سوئد، (ربن و شورگن) کار می‌کرد. این انتشاراتی نویسندگان سوئدی را به کار بیشتر برمی‌انگیخت و بهترین آثار ادبیات کودکان بین المللی را به سوئد می‌آورد.
انتشار نخستین کتاب لیندگرن بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم، نشان دهنده علاقه شدید او به آموزش و پرورش و روان‌شناسی کودک و نیز ارتقا آگاهی همگانی از حقوق کودکان بود.
لیندگرن به تمامی در جبهه کودکان باقی ماند و همواره شیوه های سلطه جویانه و تعلیمی سنتی را مورد انتقاد قرار داد.
استعداد لیندگرن در قصه‌گویی تنها بخشی از توانایی‌های اوست. او توانست مهر و توجه میلیون‌ها کودک و بزرگسال را به سبب توجه‌اش به انسانیت و شرافت به خود جلب کند.
کتابی که بی درنگ لیندگرن را بلند آوازه کرد و تاثیری جدی بر آثار مربوط به کودکان به جا گذاشت، پی پی جوراب بلند بود. این کتاب به بیش از ۹۰ زبان برگردانده شده است و از آثار محبوب کودکان به شمار می آید.
لیندگرن به پاس تخیل خود جایزه‌های بی شمار بین المللی و نیز از کشورهای اسکاندیناوی گرفته است. وی تقریبا در آغاز حرفه نویسندگی در ۱۹۵۸ نشان هانس کریستین اندرسن را برای نگارش پی پی جوراب بلند دریافت کرد.
وی همچنین یک چهره عمومی برجسته و بانفوذ نیز بود و سهمی اساسی در بحث‌ها و گاه وضع قوانینی در زمینه حقوق کودکان و جانوران، جنگ و سیاست عدم خشونت و مسائل فرهنگی متفاوت داشت. وی در سال ۱۹۷۶ با نگارش رساله‌ای تند درباره سیاست‌های مالیاتی به سقوط حکومت سوئد کمک کرد.
لیندگرن هم در زندگی و هم در ادبیات همواره جانبدار تنگدستان و آسیب دیدگان بود، چه کودکان، چه بزرگسالان یا حیوانات.
جایزه صلح ۱۹۷۸ تجارت کتاب «آنان» و مدال آلبرت شوایتزر از سوی انستیتو رفاه حیوانات ایالات متحده در سال ۱۹۸۹ به همین دلیل به او تعلق گرفت.
افزون بر این ها، دو جایزه به نام او اختصاص یافته است. در سال ۱۹۶۷ به مناسبت شصتمین سال تولد آسترید لیندگرن انتشارات ربن و شورگن جایزه نقدی را بنیاد نهادند که هر ساله در زاد روز تولد لیندگرن به نویسنده‌ای سوئدی زبان اهدا می‌شود.
پس از مرگ لیندگرن در سال ۲۰۰۲ دولت سوئد نشان یادبود آسترید لیندگرن (آلما) را پدید آورد تا زندگی و آثار او را در حافظه جمعی زنده نگه دارد و رشد ادبیات ناب کودکان و نوجوانان را ترغیب و ترویج کند.
این جایزه که مبلغ آن ۵ میلیون کرون است بزرگترین جایزه نقدی جهان در حوزه ادبیات کودک و نوجوان به شمار می‌آید. بزرگترین بیمارستان کودکان سوئد در استکهلم نیز به نام این نویسنده نامگذاری شده است.
آسترید لیندگرن در سال ۲۰۰۲ و در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
