همشهری آنلاین - آرش نهاوندی: پروتئین‌ها از ترکیب چندین اسید آمینه ساخته شده‌اند. بدن به ۲۰ آمینو اسید نیاز دارد که ۱۱ اسید آمینه توسط بدن ما سنتز میشود، اما ۹ اسیدآمینه باقیمانده باید از رژیم غذایی مکمل دریافت و وارد بدن شوند.
زمانی که پروتئین به مقدار کافی مصرف نشود ممکن است منجر به تغییر در چندین عملکرد بدن شود. در این مطلب، اهمیت داشتن یک رژیم غذایی با پروتئین کافی و عواقب عدم دریافت پروتئین در رژیم غذایی و اینکه چگونه پروتئین می‌تواند بر جنبه‌های مختلف سلامتی تاثیر بگذارد را بررسی می‌کنیم.
پروتئین‌های توده عضلانی: این ها بلوک‌های سازنده عضلات ما هستند. محققان مصرف ۰.۸ گرم از این پروتئین‌ها در روز را توصیه می کنند و نشان دهنده حداقل میزان پروتئین رژیمی مورد نیاز برای تامین نیازهای اسید آمینه و جلوگیری از کاهش توده عضلانی است. هنگامی که پروتئین کافی دریافت نمی‌شود، بدن ممکن است برای به دست آوردن پروتئین کافی به تجزیه توده عضلانی موجود متوسل شود. این فرآیند ممکن است منجر به تحلیل رفتن عضلات، ضعف و کاهش کلی توده عضلانی شود.
سیستم ایمنی ضعیف: سیستم ایمنی قوی برای دفاع از بدن در برابر عفونت‌ها و بیماری‌ها بسیار حیاتی است. پروتئین‌ها با تولید آنتی بادی‌ها و سایر اجزای سیستم ایمنی نقش اساسی در حفظ سلامت بدن دارند. دریافت ناکافی پروتئین توانایی بدن برای تولید پاسخ سیستم ایمنی را به خطر می‌اندازد و افراد را مستعد به ابتلا به آلرژی‌ها و عفونت‌ها می‌کند.
اختلال در ترمیم زخم: پروتئین‌ها در روند ترمیم و بازسازی بافت‌ها ضروری هستند، کلاژن یک پروتئین ساختاری است که برای تشکیل سلول‌های جدید و بهبود زخم ها ضروری است. پروتئین ناکافی در بدن باعث کاهش روند تشکیل سلول‌های جدید میشود و منجر به تاخیر در بهبود زخم و افزایش حساسیت به عفونت میشود.
خستگی و ضعف عمومی: دریافت ناکافی پروتئین بر عضلات مسئول «وضعیت و حرکت» ما تأثیر می گذارد. در طول دوره کمبود پروتئین توده عضلانی ما کاهش می‌یابد و این به نوبه خود قدرت جسمانی را کم می‌کند، حفظ تعادل را دشوارتر می کند و متابولیسم (سوخت و ساز) را کند می‌کند. بخش مهمی از خون ما به نام هموگلوبین از پروتئین تشکیل شده است، کلمه «هم» برای بخش آهن و کلمه«گلوبین» برای بخش پروتئین «هموگلوبین» به کار می‌روند. کمبود پروتئین ممکن است منجر به نارسایی هموگلوبین شود و در نتیجه منجر به خستگی و کم خونی شود.
مشکلات مو، پوست و ناخن: پروتئین‌ها برای سلامت و شادابی مو، پوست و ناخن ضروری هستند. کلاژن، الاستین و کراتین - ۳ نوع پروتئین ساختاری در این بافت‌ها به وفور یافت میشود که به استحکام، کشش و یکپارچگی کلی کمک می‌کند. بنابراین، ما نیاز به مصرف مقدار کافی پروتئین و همچنین ویتامین‌ها و مواد معدنی خاص داریم که این فرآیند را تقویت کند.
تغییرات خلق و خو: اسیدهای آمینه، بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها، به سنتز انتقال دهنده‌های عصبی مختلف تنظیم کننده خلق و خو کمک می‌کنند ، سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین سه انتقال دهنده عصبی هستند که تحت تأثیر دریافت پروتئین قرار می‌گیرند. کمبود پروتئین می‌تواند منجر به عدم تعادل در سنتز این انتقال دهنده‌های عصبی و در نتیجه نوسانات خلقی، تحریک پذیری و ایجاد اختلالات روانی مختلف شود.
بیشتر بخوانید: