شاید به همین دلیل است که کمتر کسی است که بداند سال‌هاست این روز به نام روز دندانپزشک نام گذاری شده. اما در مورد وجه تسمیه این روز حتی بسیاری از اعضای جامعه دندانپزشکی نیز اطلاع خاصی ندارند.
شاید گمان بر این باشد که همانند روز پزشک، داروساز یا پرستار، تولد یکی از نام‌آوران و پیشکسوتان حوزه دندانپزشکی ایران یا یک رخداد مهم و تاثیرگذاری برای جامعه دندانپزشکی کشور وجه‌تسمیه این نامگذاری باشد. اما جالب اینکه مصداق این نامگذاری تصویب قانون تربیت کاردان "بهداشتکار دهان و دندان" است که تقریبا هیچ سنخیتی با دندانپزشکان ندارد.
مجلس شورای اسلامی در۲۳ فروردین۱۳۶۰ به منظور گسترش و پیشرفت خدمات درمانی و بهداشتی دهان و دندان در مناطق محروم کشور و روستاها، قانون تربیت بهداشتکاران دهان و دندان را تصویب کرد. در این قانون، مجلس، وزارت بهداشت و درمان را موظف نمود که داوطلبانی را برای تربیت در این دوره، جذب کند و پس از دادن آموزش‌های لازم، با مدرک فوق دیپلم، آنان را در مناطق محروم به خدمت گمارد تا از این طریق، ضمن ارائه خدمات اولیه، از شیوع بیماری‌های دهان و دندان جلوگیری نموده و اصل پیشگیری را موردنظر قرار دهند.
هیات وزیران در تاریخ اول دی‌ماه 1362 به منظور گسترش خدمات بهداشتی و پزشکی در روستاها و بنا به پیشنهاد جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران، روز بیست و سوم فروردین‌ماه هر سال را که مصادف با تاریخ تصویب طرح تربیت بهداشتکار دهان و دندان است را به عنوان روز دندانپزشک نامگذاری کرد و مصوبه ان به امضای نخست وزیر وقت، مهندس میرحسین موسوی، رسید.
این موضوع از ابتدا مورد اعتراض جمعی از پیشکسوتان حوزه دندانپزشکی قرار گرفت. آنها اعتقاد داشتند با وجود داشتن دوره های متعدد آموزش دندانپزشک و حتی دوره‌های تخصصی دندانپزشکی، اینکه روز شروع یک برنامه آموزش کاردانی به عنوان “روز دندانپزشک” اعلام شود دون شأن جامعه دندان پزشکی کشور است و مثلا پیشنهادهایی نظیر سال‌روز تأسیس درس دندانسازی در دارالفنون، تصویب واژه دندان پزشک، تأسیس سندیکای دندانپزشکان، استقلال دانشکده دندان پزشکی تهران یا تأسیس جامعه دندانپزشکی ایران را به عنوان مبنای نامگذاری روز دندانپزشک مطرح کردند. اما پاسخی به این اعتراض‌ها داده نشد.
هنوز هم مصادف با این روز بسیاری از شخصیت‌ها و انجمن‌های دندانپزشکی این وجه تسمیه را مورد انتقاد قرار می‌دهند اما معمولا این انتقادها در حد مصاحبه در روز دندانپزشک خلاصه می‌شود و در نهایت مشخص نیست کدام مرجع یا انجمن باید در راه تغییر این نامگذاری پیش‌قدم شود. جالب اینکه قانون بهداشتکاران دهان به دلیل مشکلات عدیده اجرایی سال‌هاست که ملغی شده است.
در این روز چه اتفاقی می‌افتد
انجام چند حرکت نمادین نظیر حضور وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در یکی از مدارس و به‌صدا درآوردین زنگ مسواک، توزیع مسواک و خمیر دندان در میان دانش‌آموزان، تردد اتوبوس‌های سلامت میان مدارس کشور و معاینه رایگان دندان کودکان و انجام مصاحبه با خبرگزاری‌ها و نشریات، تنها اقدام مسئولین و مدیران دولتی به مناسبت روز دندانپزشک است.
دندانپزشکان نیز از یکی دو روز مانده به 23فروردین ارسال پیام‌های تبریک و شادباش کلیشه‌ای و تکراری را برای همکاران آغاز می‌کنند و به اتفاق خانواده در جشن‌های کوچک و بزرگی که انجمن‌های دندانپزشکی یا سازمان نظام‌پزشکی تدارک دیده‌اند شرکت کرده و عصری را با احساس غرور نسبت به صنف و پیشه‌شان به شب می‌رسانند.
بسیاری از روزنامه‌ها و نشریات کشور در این روز یکی از تیترهای صفحه اول خود را به دندانپزشکی اختصاص می‌دهند و در صفحات داخلی گزارشی از مشکلات حوزه دندانپزشکی و به‌خصوص مشکل گرانی خدمات دندانپزشکی برای مردم عامه و جای خالی خدمات دندانپزشکی در تعهدات بیمه‌های درمانی گلایه می‌کنند. و همین. بیست و سوم فروردین ماه می‌گذرد و بساط وعده مسدولان و گزارش روزنامه‌ها و پیامک‌های تبریک همکاران می‌ماند برای سال آینده.
روز دندانپزشک بهانه‌ای است برای گردهم آمدن جامعه دندانپزشکی و تبادل نظر پیرامون حل مسائل و مشکلات این حوزه. مسؤولین و برنامه‌ریزان کشور قاعدتاً باید قبل از تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی، نظر مشورتی صاحبان این رشته‌ها را دریافت نمایند، مراسم و مناسبت‌هایی از این نوع فرصت مناسبی است برای بیان مسائل و مشکلات و تبادل نظر و چاره‌اندیشی در زمینه آنها.
