بغض‌آوازی را در رسای جنگوگ به زبان لری خواند تا فراق دوست دیرینش را فریاد کند.به گزارش همشهری‌آنلاین در مراسم تشیع پیکر عطاءالله جنگوگ،ردیف‌دان و‌آهنگساز که صبح جمعه در تالار وحدت برگزار شد،جمعیت فراوانی از اهالی موسیقی گرد آمده بودند تا با این موزیسین فروتن و بی ادعا وداع کنند.[درگذشت عطاء جنگوگ؛آهنگساز و ردیف‌دان]
مراسم با شعری که عباس سجادی،شاعر و مجری مراسم ،خواند شروع شد.وی در ادامه اشاره‌ای کوتاه درباره زندگی و آثار عطاء الله جنگوگ پرداخت و گفت که آخرین اثرش به نام دریچه،روی شعری از اخوان ثالث،با صدای علیرضا شاه‌محمدی و تار داریوش پیرنیاکان قرار است انتشار یابد.
داریوش پیرنیاکان،از دوستان دیرین جنگوگ به صحنه آمد. گریه‌بی‌اختیار پیرنیاکان حاضران و مستمعان را هم به واکنش واداشت تا در درد فراقش شریک شوند. پیرنیاکان سپس گفت: این ضایعه برای من آنقدر بزرگ است که نمی توانم خودم را کنترل کنم و از این بابت از همه شما عزیزان عذر خواهی می کنم. من برای اولین بار عطا را در کلاس درس استاد شهنازی در سال 53 دیدم و از همان زمان رفاقت ما آغاز شد.
این نوازنده تار در ادامه افزود: جنگوک از شاگردان بسیار خوب استاد شهنازی بود و به یاد دارم که اولین برخورد ما به روز اول حضور من در کلاس درس استاد شهنازی باز می گردد. آن روز کاری برای استاد پیش آمده بود می‌بایست می رفت. استاد شهنازی در هنگام خروج از کلاس با جمله ای که بارها از او شنیده شده خطاب به جنگوک گفت"باباجون امروز تو به ایشان درس بده تا فردا خودم کلاس را اداره خواهم کرد". به این ترتیب من اولین درسم را از عطا گرفتم.
پیرنیاکان ادامه داد: رفاقت ما از همان روز شروع شد و تا به امروز ادامه داشت. در این سال ها نیز ما هر چهار شنبه در دفتر کارش با هم ملاقات می کردیم و من اصلا فکر نمی کردم که کمتر از یک هفته بعد از آخرین دیدارمان قرار باشد من در مراسم ختم او سخنرانی کنم.
وی همچنین با اشاره به ویژگی های هنری عطا جنگوک گفت: تا پیش از اینکه عطا به سراغ موسیقی نواحی برود کسی موسیقی نواحی را به آن صورت نمی‌شناخت. جنگوک با ارائه نگاهی نو به موسیقی نواحی و به خصوص موسیقی بختیاری خدمت بزرگی به موسیقی این مملکت کرد. همچنین در زمینه استفاده از شعر نو در موسیقی ایرانی نیز کارهای با ارزشی انجام داد که از آن جمله می توان به کاری که با همکاری شهرام ناظری انجام داده است اشاره کرد.
شکارچی: همانند جنگوگ کار کنید و مایوس نشوید
در ادامه این مراسم مجری برنامه از علی اکبر شکارچی دعوت کرد تا به عنوان سخنران بعدی پشت تریبون قرار گیرد. شکارچی نیز در حالی که همانند پیرنیاکان از درگذشت دوست دیرین خود آشفته بود گفت: عطا جنگوک بزرگ شده کویر و دشت بود. کویری که در آن با هر بارش، لاله‌ها و شقایق‌هایی به سرعت می رویدند و به همان سرعت نیز پژمرده می شوند. جنکوک تعریف می کرد زمانی که سپاهی بود می دید که مردم همان دشت ها و کویر ها آب بارن را در مکانی جمع می کردند و در حالی که وضعیت خوبی از نظر بهداشتی نداشتند آن آب را می‌نوشیدند. من مطمئن هستم عطا در آن زمان هرگز آب گوارایی ننوشید؛ اما ایمان دارم که از موسیقی فرهنگ مردم پاک آن منطقه به زیبایی نوشیده بود.
شکارچی که از سال‌های میانی دهه 50 با جنگوگ آشنا شده بود،افزود: عطا زمانی که به تهران آمد نیز در اولین برخورد خود با موسیقی دستگاهی چنان عاشقانه مشغول به یادگیری و کار شد که گویی گمشده‌ای را پس از سال‌ها یافته است. او سال‌ها هر بهار چشم به راه بود تا ایل قشقایی از سمیرم به لار برود تا از آنها نغمه‌های موسیقی، درس زندگی و انسانیت را بیاموزد.
وی تصریح کرد: انگار همین دیروز بود که با اتفاق سایر دوستان عطا را در راهرو و سر کلاس دانشگاه دیدیم و امروز نیز مانند لاله‌های دشت لار و جهرم و فسا چشم‌هایش را بر هم گذاشت و از بین ما رفت. می‌گویند اگر کسی که در حین کار از دنیا برود بزرگوارترین انسان‌ها است. عطا نیز در حین کار درگذشت. کاری که با صدای علیرضا شاه محمدی آماده انتشار است و پیرنیاکان با گشاده‌رویی در آن ساز زده است.
شکارچی در پایان صحبت‌هایش افزود: یادتان باشد هر جا غمی به این بزرگی هست امید نیز از در کنار آن جوانه می‌زند و این بزرگترین درسی بود که من از عطا جنکوک گرفتم . پس از شما می خواهم که مانند او همواره کار کنید و تسلیم نشوید.
در ادامه علی اکبر شکارچی در حالی که به شدت از درگذشت دوست دیرینش متاثر شده بود آوازی به زبان لری در فراق جنکوک اجرا کرد که سوز صدای این کانچه نواز به شدت حاضران را تحت تاثیر قرار داد.
گنجه‌ای: چه خوب است که در هنگام زنده‌بودن به هم فکر کنیم
داوود گنجه‌ای کمانچه‌نواز و عضو موثر هیئـت‌مدیره خانه موسیقی که در ایام بیماری جنگوگ به شدت پی‌گیر مسائل درمانی او بود نیز به عنوان دیگر سخنران مراسم پشت تریبون قرار گرفت و گفت: افرادی که امروز به این مراسم آمده‌اند همه به دلیل عشقی که نسبت به یک هنرمند وارسته داشته‌اند اینجا حاضر هستند و نه به خاطر چیز دیگری و این موضوع بسیار ارزشمند است. عطا جنکوک به معنای واقعی محجوب و بی ادعا بود و این برای ما ضایعه بزرگی است.
قائم مقام خانه موسیقی در ادامه افزود: سال 52 سالی بود که تعدادی گل خوشبو مانند مشکاتیان، شکارچی و عطا جنکوک از سراسر کشور راهی مرکز حفظ و اشاعه موسیقی شدند و آنجا را گلستان کردند. از همان سال عطا را می‌شناسم. اما آنچه امروز برای ما جای افسوس دارد این است که چرا نباید هنرمندان در زمان حیات به داد یکدیگر برسند و بعضی از خصلت ها مانند حسد ما را از یکدیگر جدا می کند. به گمانم این شایسته نیست که تنها در چنین محفل هایی یکدیگر را ملاقات کنیم.[گریه شجریان در سوگ جنگوگ]
در بخش پایانی مراسم نیز علیرضا شاه محمدی بخشی از آخرین کار عطاالله جنکوک به نام دریچه را که به خوانندگی او انجام شده بود برای حاضران اجرا کرد تا در پایان این قطعه اهالی موسیقی پیکر جنکوک را به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع کنند.
