یک چشم و میلیون‌ها نگاه

تلسکوپ هابل با 12 تن وزن و حدود 13 متر طول، با هزاران امید و آرزو به فضا رفت تا آرزوی دیرینه بسیاری از دانشمندان را به حقیقت تبدیل کند. هابل با داشتن آینه 4/2 متری بزرگ­‌ترین تلسکوپ دنیا نیست؛ چیزی که باعث شهرت آن شده قرار گرفتنش 500 کیلومتر بالاتر از جو زمین است؛ امکانی که به هابل اجازه می‌دهد به دور از آلودگی‌های نوری و اشعه فرابنفش تصاویر منحصربه‌فردی از کیهان ضبط کند. امسال بیستمین سالگرد پرتاب هابل به فضاست. بد نیست که به همین مناسبت نگاهی به چند تا از بهترین عکس‌های هابل در دو دهه گذشته بیندازیم.

به این عکس نگاه کنید؛ به نظرتان شبیه چه چیزی است؟ این سحابی در فاصله
پنج هزار سال نوری از زمین قرار دارد و چون مانند سر یک اسکیمو است، به آن سحابی اسکیمو گفته می‌شود. این تصویر در سال 1999 گرفته شده و در مرکز آن ستاره‌ای در حال مرگ دیده می‌شود که غبار و گازهای فراوانی آن را در برگرفته است.

در این عکس خوشه‌های درخشانی از ستاره‌ها را در کنار «نبولا» می‌بینید. نبولا یا همان سحابی در واقع ابری از ذرات گردوغبار و گاز در فضاست که بین کهکشان‌ها پراکنده شده‌است. فن‌آوری‌های تلسکوپ هابل این امکان را فراهم کرده که عکس‌های خوبی از سحابی‌های بسیار زیبا گرفته و بسیاری از اسرار ناشناخته هستی فاش شود.

تصویر زیبای دیگری از یک سحابی به نام سحابی عقاب که هفت هزار سال نوری با ما فاصله دارد. این عکس به عنوان یکی از بهترین تصاویری که هابل در این بیست سال گرفته مطرح شده است.

در سال 1993 تلسکوپ هابل دچار نقص فنی شد و به همین دلیل گروهی از فضانوردان برای تعمیر آن به مدار زمین رفتند. در این تصویر یکی از فضانوردان را می‌بینید که به کمک وسیله‌ای که به آن بازوی رباتیک می‌گویند، در حال تعمیر هابل است.

طلوع و غروب خورشید از تلسکوپ هابل باید خیلی دیدنی باشد، چرا که هابل در هر روز 97 بار دور زمین می‌چرخد. این تصویر که در سال 1997 گرفته شده است، مربوط به یکی از مأموریت‌های فضانوردان شاتل است که  در راستای بازسازی هابل انجام دادند. هابل تا به حال تنها پنج بار تعمیر شده است.