به گزارش مهر، در متن بیانیه میران آمده است:
«موفقیت یا عدم موفقیت در ورزش حاصل یک کار جمعی و گروهی بوده و حمایت و پشتیبانی یک جمع را می‌طلبد؛ چیزی که هیچ وقت در یک سال گذشته در جودو شاهد آن نبودیم. درست در بدترین شرایط و بعد از تغییر رئیس فدراسیون و استعفای سرمربی وقت تیم ملی به دلیل اختلاف با سرپرست فدراسیون، از من خواستند مسئولیت سخت و دشوار هدایت این تیم را تا المپیک 2012 برعهده بگیرم.
سرمربیگری یک تیم بی‌پشتوانه، بی‌انگیزه و خالی از مدال‌آوران سال‌های گذشته و در فاصله 10 روز مانده تا مسابقات آسیایی که تنها یک مدال برنز در آنجا حاصل شد. در آن زمان به دفعات اعلام کردم که این تیم ملی حداقل تا گوانگژو نیاز به کار دارد. قبل از مسابقات جهانی هلند، حادثه سقوط هواپیمای مسافربری و جان باختن اعضای تیم ملی نوجوانان رخ داد که کل جودوی ایران را در شوکی عمیق فرو برد، به نحوی که تا مدت‌ها هیچکس علاقه‌ای به تمرین جودو نداشت.
در مسابقات جهانی هلند یک مقام پنجمی با سه شرکت‌کننده حاصل شد و اوایل آبان پس از مسابقات غرب آسیا، چهار ماه اردوهای تیم ملی به دلیل نبود بودجه تعطیل شد و فرصت حضور در مسابقات و اردوهای داخلی و خارجی که پیش‌بینی کرده بودیم، از دست رفت.
در آن روزها تمامی حواس جودو ما معطوف به جنگ و دعواهای مدعیان پست ریاست فدراسیون جودو شده بود که لطمه آن فقط و فقط متوجه تیم ملی شد.
با شروع تمرینات از اوایل سال جدید هیچ فرصتی برای آماده‌سازی تیمی که چهار ماه رها شده بود، فراهم نشد و نفرات باتجربه یا مصدوم بودند یا آمادگی لازم برای شرکت در مسابقات سنگین را نداشتند. کجا بود این خردجمعی و همبستگی که اینک از آن دم می‌زنند؟ و این کمیته فنی دلسوز و کارآمد چه کمکی در این مدت به تیم ملی کرد؟
کدام مسئول از فدراسیون و کمیته فنی یک بار سر تمرین تیم ملی آمد تا باعث ایجاد روحیه در تیم ملی شود؟ یک سال هیچکس کمک و حمایتی از تیم ملی نکرد و در پایان من شدم مقصر در تمامی مشکلات جودو و تعطیلی اردوها. نتایج ضعیف تونس از قبل قابل پیش‌بینی بود و به نظرم افرادی که تازه به فکر کمک به جودو افتادند، یک سال دیر به این باور رسیدند.
در فاصله این چند روز می‌خواستم بیشتر از نظرات اهالی جودو بهره‌مند باشم. در پایان کناره‌گیری خود را از تیم ملی جودو اعلام می‌دارم و برای جودوی ایران آرزوی موفقیت می‌کنم.»
