عوارض زیبایی در قسمت پایینی هرم بینی یکی از عوارض مهم جراحی‌های زیبایی بینی محسوب می‌شود. اگرچه در صورت دانش، تجربه و مهارت جراح، پیدایش چنین عوارضی به حداقل ممکن خواهد رسید.
1- فرورفتگی بالای نوک بینی: این عارضه در اثر برداشته شدن غضروف‌های تیغه بینی یا غضروف‌های قسمت میانی بینی ایجاد می‌شود. معمولا در اولین هفته‌های پس از جراحی، تورم موجود در بافت‌ها مانع از آشکار شدن کامل این عارضه می‌شود.
2- فرورفتگی‌های پره‌های بینی: معمولا این عارضه به دنبال برداشته شدن غضروف‌های پره‌های بینی برای جمع کردن نوک بینی ایجاد می‌شود. در مواردی که نوک بینی بیش از حد لازم جمع شود، کم بودن غضروف‌های حمایت کننده نوک بینی و نزدیک شدن بیش از اندازه این غضروف‌ها به یکدیگر ممکن است علاوه بر نمای بیش از اندازه فرورفته بیرونی، موجب اشکال در تنفس از راه بینی شود.
3- انحراف قسمت غضروفی بینی: این عارضه معمولا به علت باقی ماندن انحراف تیغه داخلی بینی ایجادمی‌شود. در صورت انحراف قابل توجه تیغه بینی، اسکلت غضروفی بینی نیز به پیروی از آن دچار انحراف می‌شود.
4- کلوملای تو کشیده شده: اصطلاح «کلوملا» به پره وسطی بینی اطلاق می‌شود. به طور طبیعی از نظر معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره‌های طرفی بینی نمایان کند
5- برداشته شدن بیش از حد پوست پره‌های بینی: در مواردی که قسمتی زیادی از پره‌های بینی برداشته شود، ممکن است به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، اثر بخیه‌ها بر روی پوست صورت نمایان شود. تنگی بیش از حد سوراخ‌های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز می‌شود.
اصلاح این حالت از معضلات جراحی پلاستیک بینی است زیرا جبران پوست از دست رفته در بعضی از موارد مستلزم برداشتن پوست پیوندی از قسمت‌های دیگر مانند لاله گوش است. بنابراین امروزه احتیاط زیادی در مورد برداشتن پره‌های بینی انجام می‌گیرد و پره‌های بیش از حد نمایان که عملکرد طبیعی بینی را به همراه داشته باشند، بسیار بهتر از پره‌های کوچک شده ای هستند که موجب اشکالات تنفسی می‌شوند
6- فروافتادگی طرفی کامل نیمه پایینی بینی: در صورتی که برداشته شدن بیش از حد غضروف‌های پره بینی با برداشته شدن بیش از حد غضروف‌های کناری قسمت میانی بینی همراه باشد، عواقب تنفسی وخیم تر خواهد بود.
در این حالت فروافتادگی کامل از دو طرف موجب باریکی بیش از حد بینی در قسمت میانی و پایینی و نیز تنگی شدید معبر تنفسی می‌شود. پیوند‌های گسترش دهنده برای درمان این حالت به کار می‌روند.
7- بالا رفتن بیش از حد نوک بینی: برداشته‌شدن بیش از اندازه بافت‌های غضروفی و پوست قسمت پایینی بینی ممکن است موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و ایجاد نمای بینی خوکی شکل می‌شود.
در این حالت عمق سوراخ‌های بینی از فاصله دور نیز نمایان است و حالتی کاملا مصنوعی و غیرطبیعی به بینی می‌دهد. اصلاح این حالت نیز از موارد مشکل در جراحی بینی است چراکه همواره برداشتن کم کردن از بافت‌ها آسان تر از اضافه نمودن بافت‌ها است.
8- باریک شدن بیش از حد نوک بینی: نوک بینی از نظر اصول زیبایی پهنایی متناسب با قسمت‌های بالایی دارد. در صورت باریک شدن بیش از حد نوک بینی، تناسب بین دو قسمت بالایی و پایینی بینی به هم می‌ریزد و قسمت بالایی پهن تر به نظر می‌رسد. معمولا چنین حالتی مشکلات تنفسی را نیز به دنبال خواهد داشت.
9- تلانژکتازی نوک بینی: در این حالت مویرگ‌های زیادی بر روی پوست نوک بینی نمایان می‌شوند. جراحی‌های مکرر پشت سر هم و دستکاری زیاد بر روی بافت‌های گوشتی زیر پوستی نوک بینی در حین عمل، از عوامل مستعد کننده این عارضه اند.
10- اسکار پوست کلوملا: در جراحی‌های باز بینی، لب به لب نبودن لبه‌های پوست در هنگام زدن بخیه‌های پوستی، موجب نمایان شدن خطوط زخم و ایجاد فاصله بین دو لبه می‌شود. به کارگیری حداکثر دقت و ظرافت در حین بستن برش‌های پوستی مانع از ایجاد این عارضه می‌شود.
11- نکروز پوست نوک بینی: از تأسف‌بارترین عارضه‌های جراحی پلاستیک بینی است. همانند قسمت بالایی بینی، آسیب‌های شدید به شبکه مویرگی زیرپوستی و دستکاری‌های زیاد در بافت‌های زیرپوستی نوک بینی توسط جراحی که فاقد تجربه، علم و تخصص کافی است، علت مهم ایجاد آسیب‌های پوستی نوک بینی است.
در حالت بسیار شدید حتی ممکن است کل پوست نوک بینی از دست برود. ترمیم چنین عارضه وخیمی‌مستلزم به کارگیری روش‌های ترمیمی با استفاده از پوست قسمت‌های دیگر صورت مانند پوست پیشانی و یا پوست چین بین لب و بینی است.
12- قوس محدب پشت غضروفی بینی: علت این عارضه ممکن است برداشته شدن بیش از اندازه پشت استخوانی بینی و یا کم برداشته شدن پشت غضروفی بینی باشد.
* عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
