به این مسئله از زوایای زیادی می‌توان نگاه کرد. خبر فوق را خبرگزاری مهر در تاریخ 12/3/1389 مخابره کرده و در گذشته عین این اظهارات را انصاری در 17 آذر 1388 عنوان کرده بود. انصاری در اظهارات اخیر خویش اشاره نکرده است که از آن زمان تا‌کنون چرا ای‌میل ملی آغاز به‌کار نکرده است و چرا این پروژه برای بار دوم افتتاح می‌شود؟ البته تنها تفاوت موجود در این خبرها این است که حالا اعلام شده این سرویس برای تمام کاربران ایرانی قابل استفاده خواهد بود درحالی‌که قبل از این تنها مدیران دولتی می‌توانستند از آن استفاده کنند.
نگاهی به سابقه طرح ایجاد ای‌میل ملی نکاتی دیگر را بر ما روشن می‌کند. انصاری در فروردین 87 اعلام کرده بود که 4500 نفر برای استفاده از سرویس ای‌میل ملی ثبت نام کرده‌اند و سپس در آذر 88 اعلام کرد که 3000 نفر برای استفاده از این سرویس ثبت نام کرده‌اند و از آن زمان ترجیع‌بند تمام صحبت‌های وی آماده شدن شرایط برای استفاده تمامی کاربران از این ای‌میل بوده است. در این مورد چند نکته قابل تأمل وجود دارد:
1- این آمار ضد‌و نقیض چه چیزی را نشان می‌دهد؟ با توجه به این آمار، آیا در فاصله زمانی بین فروردین 87 تا آذر 88، 1500 نفر درخواست خود را پس‌گرفته‌اند؟
2- پسوند ملی در این پروژه به چه منظور به‌کار رفته است؟ اگر این سرویس ملی است چرا از اول برای همگان قابل استفاده نبوده است و اگر نیست چرا پسوند ملی دارد؟
3- آمار کاربران اینترنت در ایران طبق آخرین آمار اعلام شده نزدیک به 34 میلیون نفر است. شما 4500 را بر 34 میلیون تقسیم کنید به چه نتیجه‌ای می‌رسید؟ چنین سرویسی باید خیلی اعتماد به نفس داشته باشد تا حتی ادعای محلی بودن داشته باشد چه برسد به ملی!
4- دلیل اصرار بر استفاده از ای‌میل ملی از سوی مسئولان امر مشخص نیست. یک دلیل می‌تواند نیاز کاربران باشد اما کدام نیاز؟ مسئولان آیا زحمت انجام یک طرح پیمایشی ساده را بر خود هموار کرده‌اند تا ببینند که نیازهای کاربران ایرانی در حال حاضر چیست؟ آیا کاربران نیازهایی به‌مراتب ضروری‌تر از ای‌میل ملی ندارند؟ دلیل اجرای این طرح آیا توجیه قطع کردن‌های متناوب سرویس‌هایی نظیر یاهو و جی‌میل نمی‌تواند باشد؟ یا دلایلی از این دست. کاربران ایرانی آیا از سرویس‌دهنده‌های یاهو و جی‌میل ناراضی‌اند تا به این طرح روی خوش نشان دهند؟ این طرح آیا توانایی رقابت با این غول‌ها را دارد و آیا در صورت اجرا به شکستی تمام‌عیار تبدیل نخواهد شد؟
5- مسئولان بهتر است جزئیات بیشتری از این طرح آماده اجرا، ارائه کنند؛ جزئیاتی نظیر فضای اختصاص داده شده به هر کاربر، امکانات برای حفظ حریم خصوصی کاربر، میزان امنیت این سرویس و امثال آن تا کارشناسان بهتر بتوانند درباره این موضوع به اظهارنظر بپردازند.
درنهایت با توجه به این نکات و سرعت پایین اینترنت در ایران و اوضاع و احوال دسترسی به سایت‌های اینترنتی ایرانی یا غیرایرانی، این طرح را تنها می‌توان یک شوخی بچگانه تلقی کرد و معروض داشت که: «از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید».
