ولی به‌نظر می‌رسد ایتالیای ورژن 2010 حتی در روز خوبش هم زور دفاع از عنوان قهرمانی‌اش را نداشته باشد.
4 سال پس از پیروزی در فینال برلین، ایتالیا در نخستین بازی‌اش در جام جهانی شروعی ناامیدکننده داشت؛ تا حدی که تساوی مقابل پاراگوئه را هم مدیون دروازه‌بان پاراگوئه است.
لیپی 4 سال قبل می‌توانست به نسل طلایی فوتبال ایتالیا مانند بوفون، کاناوارو، نستا، لیپی، دل‌پیرو و توتی تکیه کند که در اوج هنرشان بودند ولی حالا اکثر آنها خداحافظی کرده‌اند و آنها که مانده‌اند از آمادگی آرمانی فاصله زیادی دارند. نسل جدید فوتبال ایتالیا هم در این 4 سال نتوانسته چهره تازه‌ای رو کند و این بار دست لیپی واقعا خالی است.
شکنندگی خط دفاع، به‌عنوان نماد فوتبال ایتالیا واضح‌ترین نشانه نزول این تیم است. 4سال پیش خط دفاع ایتالیا در مسیر فینال تنها یک بار تسلیم شد ولی در این بازی پاراگوئه روی نخستین حمله‌اش به گل رسید.
آلکاراز توانست بالاتر از کاناوارویی سر بزند که به خاطر نمایش بی‌نقصش در آلمان توپ طلای 2006 را گرفت. او در 36 سالگی اما دیگر آن مدافع نفوذناپذیر نیست. زامبروتا، دیگر بازمانده خط دفاع هم پس از مصدومیت‌های زیاد فصل گذشته، افت قابل توجهی داشته.
نستا هم به درخواست پیرلو برای بازگشت به تیم ملی پاسخ منفی داد تا زوج کاناوارو کیه لینی باشد. کریسیتوی جوان هم جدیدترین عضو این خط است.در خط میانی هم چهره‌های جوانی مثل مونتولیو و مارکیزیو نتوانستند جای خالی اسلاف شان را پر کنند.
تنها چهره درخشان تیم، ده روسی بود که روی یک ضربه کرنر توانست ایتالیا را از شکست نجات دهد. بدین‌ترتیب مهاجمان این تیم یعنی جیلاردینو و دی ناتاله به ندرت تغذیه شدند.با وجود این، ایتالیا که در آسان‌ترین گروه جام به نام «گروه زندگی» قرار گرفته، کار سختی برای صعود ندارد ولی کمتر کسی در ایتالیا امیدوار است که کاناوارو در روز پایانی بتواند مانند 4 سال پیش جام را بالای سر ببرد.
تأسف لیپی
مارچلو لیپی بابت این تساوی متأسف است. او در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی گفت: «خیلی متأسفم. قطعا ما شایسته پیروزی بودیم.» او در تشریح جریان بازی گفت: «پاراگوئه در نخستین باری که به دروازه ما نزدیک شد به گل رسید؛
اتفاقی که روی ضربات ایستگاهی عادی است. واکنش ما خوب بود و بازی خوبی انجام دادیم ولی این، از آن دست بازی‌هایی بود که باید می‌بردیم، بنابراین لازم است که خط حمله مان بهتر شود. پاراگوئه هم پس از گل ترجیح داد دفاع کند و هیچ حمله‌ای نداشت.»
کامورانزی هم در دفاع از عملکرد ایتالیا، پاراگوئه را حریف سختی می‌داند و بر خلاف لیپی از تساوی خوشحال است: «از تساوی خوشحالیم. ما در جام‌جهانی بازی می‌کنیم و بازی آسانی وجود ندارد. نباید بدبین باشیم. توانستیم در یک بازی سخت و مقابل یک حریف دشوار به تساوی برسیم. هنوز 2 بازی دیگر باقی مانده و ما خوشبین هستیم. باور دارم که می‌توانیم سرگروه شویم.»
او اضافه می‌کند که همه حریفان در جام جهانی سخت هستند: «دیگر هیچ تیمی نمی‌تواند مثل 40 سال پیش برتری یکجانبه‌ای در بازی داشته باشد. همه تیم‌ها به‌خوبی آماده شده‌اند. پاراگوئه تیمی است که از آمریکای جنوبی صعود کرده. می‌دانستیم که آنها جنگنده بازی خواهند کرد.
در این دوره ما مدافع عنوان قهرمانی هستیم و انتظارات از ما بالاست ولی در موقعیتی هستیم که می‌توانیم آنها را برآورده کنیم.»سیمونه پپه هم که در کنار ده روسی بیش از دیگر ایتالیایی‌ها به چشم آمد، درباره بازی گفت:« ما خوب بازی کردیم. آنها فقط با یک موقعیت به گل رسیدند، ما بهتر بودیم و می‌توانستیم برنده باشیم.» روزنامه گاتزتا روز گذشته پپه را به‌عنوان بهترین بازیکن ایتالیا در این بازی انتخاب کرد.
مارتینو: نتیجه خوبی گرفتیم
مارتینو، مربی پاراگوئه بر خلاف لیپی از نتیجه راضی است. او پس از تساوی در سخت‌ترین بازی تیمش گفت:« ما توانستیم پا به پای مدافع عنوان قهرمانی بازی کنیم. تساوی مقابل چنین حریف با کیفیتی نشانه خوبی برای تیم ماست. سازماندهی خوبی داشتیم و در نیمه دوم به‌خوبی دفاع کردیم. در برابر چنین حریفی، این نتیجه خوبی محسوب می‌شود. حالا اعتماد به نفس خوبی برای ادامه تورنمنت داریم.»
