پدیده «کشند قرمز» یا همان قرمز شدن آب، بر اثر ورود پساب و مواد زاید به دریا اتفاق می‌افتد. در این حالت، حجم مواد مغذی در آب زیاد می‌شود و کلروفیل جلبک‌ها و فیتوپلانکتون‌ها را افزایش می‌دهد. به مرور کل آب پوشش داده می‌شود که در نتیجه آن، نور و اکسیژن به زیر آب نمی‌رسد و ماهی‌ها و جانداران از بین می‌روند؛ البته در آب‌های نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، این اتفاق ممکن است به طور طبیعی هم بیفتد؛ اما افزایش آن بسیار خطرناک است و باید با آن مقابله کرد.
بعضی از این جلبک‌ها مواد سمی از خودشان تولید می‌کنند که ضمن از بین بردن جانوران، باعث مسموم شدن آب، ماهی‌ها و آبزیان دیگری که از آنها تغذیه می‌کنیم، مثل میگو، می‌شود. به مرور تعداد ماهی‌ها در مناطقی که با این مسئله مواجه شوند کم می‌شود. در این حالت اتفاق دیگری هم می‌افتد و آن مبارزه گونه‌های جانوری برای زنده ماندن است. به دلیل کم‌شدن مواد غذایی، اکسیژن و نور، آبزیان مهاجم گونه‌های ضعیف‌تر را از بین می‌برند تا زندگی خودشان را نجات دهند.
پدیده کشند قرمز که به آن «شکوفایی جلبکی» هم می‌گویند، در آب‌های خلیج‌فارس به وجود آمده و تا به حال خسارت‌های زیادی به اکوسیستم آبزیان وارد کرده است؛ مثلاً سفید شدن مرجان‌های نزدیک لارک و قشم، کم‌شدن تعداد عروس‌ماهی‌ها و ژله‌ماهی‌ها، آلوده شدن آب و... از نتایج آن است.
