در هر دوره تک مدال‌های طلا به همراه چند نقره و برنز برای این رشته جذاب و دیدنی توسط جودوکاران ملی‌پوش به دست آمده است. ولی به‌نظر می‌رسد در فاصله کمتر از 4ماه به رقابت‌های گوانجو و با توجه به شرایطی که بر تیم ملی جودو حاکم است، نباید انتظار کسب نتایجی حداقل برابر با دوره قبل را از این رشته داشت.
در کنار بازی‌های آسیایی باید عنوان داشت که تیم ملی جودو اواخر شهریور باید در رقابت‌های قهرمانی جهان شرکت کند؛ رقابت‌هایی که با سبک و سیاق جدید و با حضور بهترین‌های دنیا در توکیو برگزار خواهد شد. جودو بعد از سال2007 در پی کناره‌گیری پارک کره‌ای و روی کار‌آمدن ماریوس ویزر - به عنوان رئیس جدید فدراسیون جهانی جودو - تغییرات گسترده‌ای داشته است. ویزر در پی حرفهای کردن این رشته رقابت‌های گرانداسلم، گراندپری و جام‌های جهانی متعدد را با جوایز نقدی راه‌اندازی کرد. کسب امتیاز برای رسیدن به المپیک2012 از راه ارتقا در رنکنیگ فدراسیون جهانی از جمله این تغییرات گسترده بود. در بخش فنی هم تغییرات عمده‌ای ایجاد شد تا تحرک و جذابیت به تاتامی‌های جودو بازگشته و علاقه‌مندان به این رشته شاهد اجرای جودوی اصیل ژاپنی باشند. تغییرات ویزر بعد از المپیک2008 پکن اجرایی شد.
این درست زمانی بود که فدراسیون جودوی ایران آهسته‌آهسته وارد حواشی ناخواسته‌ای می‌شد که شرایط کنونی را باید پیامد همان دوران پرحاشیه دانست. تیم ملی جودوی ایران به‌عنوان قهرمان آسیا راهی تاتامی پهن شده در المپیک پکن شد و دست خالی بازگشت. قهرمانی ایران در جیجو2008 اتفاقی نبود. بهترین تیم تاریخ جودو راهی مسابقات قهرمانی آسیا شد ولی بعد از آن تیم در انزوا و اختلافات داخلی تمرین کرد و راهی المپیک شد تا آن نتایج غیرمنتظره برای قهرمان آسیا رقم بخورد.
بازگشت تیم از پکن، حضور آرش میراسماعیلی و محمود میران به عنوان سرمربی و سرپرست تیم ملی در کنار مدیریت فنی حاج یوسف‌زاده و نایب‌رئیسی امینی، کناره‌گیری حاجی آخوندزاده، آسیب‌دیدگی رودکی و ملک‌محمدی و... باعث شد تا جودوی ایران دوران تازه‌ای را آغاز کند.
جوانان جویای نام راه حضور در اردوهای تیم ملی را پیدا کرده و در همان بدو ورود هم قهرمانی غرب آسیا را تجربه کردند اما این تمام ماجرا نبود و آتش جودو در میان آرامش ظاهری زیر خاکستر بود و اردیبهشت88 بود که با استعفای رضوی که تاب جنگ نداشت شعله‌ور شد. تیم ملی که در آستانه اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا بود با استعفای میراسماعیلی و قبول مسئولیت میران به‌عنوان سرمربی راهی چین‌تایپه شد و با تک برنز رجبی بازگشت. سانحه سقوط هواپیما و کشته‌شدن تمامی اعضای تیم ملی نوجوانان و در پی آن انتشار اخباری مبنی بر صغرسنی و جعل هویت برخی اعضای همان تیم مزید بر علت شد تا آتش اختلافات جودو شعله‌ورتر شود.
متأسفانه درحالی‌که کشورهای مختلف سرگرم آماده‌سازی تیم‌های خود برای حضور در مسابقات مهم قاره‌ای و جهانی بودند و جودوکاران برتر دنیا هم از این تورنمنت به آن تورنمنت در تردد بوده و امتیاز کسب می‌کردند، جودوی ایران درگیر حواشی مختلف از جمله انتخابات فدراسیون بود و درحالی‌که به‌نظر می‌رسید با تثبیت جایگاه امینی در رأس فدراسیون، حواشی هم از بین رفته و جودوکار خود را دنبال می‌کند باز هم چنین نشد تا جودو به آن چیزی برسد که اکنون رسیده؛ دست‌های خالی و نبود چهره‌ای طراز اول برای رسیدن به مدال.
اینکه تیم ملی جودو در 3رویداد مهم انتخابی المپیک یعنی گرانداسلم تونس، جام جهانی مادرید و گرانداسلم مسکو به هیچ عنوانی دست پیدا نمی‌کند نشانه زنگ خطر بزرگی است که صدای آن گوش خیلی از تصمیم‌گیرندگان جودو به‌خصوص آنها که به جای پرداختن به اصل جودو به حواشی آن دامن زدند را نوازش می‌دهد.
حرفهای عجیب سرمربی تیم ملی
محمد‌رضا حاج یوسف‌زاده، سرمربی تیم ملی جودو سال‌هاست در کنار این تیم است. او در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها از تحویل گرفتن تیمی خراب سخن به میان آورده که بیان این جملات جای تعجب دارد. وی در پایان رقابت‌های انتخابی که هفته گذشته برگزار شده اظهار داشت: سطح رقابت‌های انتخابی تیم ملی با توجه به مبارزات انجام شده برایم راضی‌کننده نبود. قصد ندارم توریست به مسابقه‌های جهانی ببرم هرچند آن رقابت‌ها را میدانی می‌بینم برای تدارک ملی‌پوشان جهت حضور در گوانجو. تیمی کاملا خراب را تحویل گرفتم که 2 سال خورده و خوابیده و عقبگرد داشته است.
کار سختی دارم... .وی در مورد غیبت آرش میراسماعیلی گفت: در مورد آرش میراسماعیلی، قضیه کمی فرق می‌کند. او جودوکایی حرفهای است که سابقه درخشانی دارد و یک دهه در تیم ملی در سطح جهانی مبارزه کرده است. او می‌داند که شرایطش چگونه است و هم‌اکنون در کجای نمودار آمادگی قرار دارد. البته او نباید فراموش کند که قانون، حضور در مسابقه‌های انتخابی را ملاک قرار داده و هر کس در این انتخابی شرکت نکرده باشد، نمی‌تواند به مسابقه‌های جهانی اعزام شود.
متهم کردن یا چاره اندیشی
همانطور که در بالا اشاره شد محمد‌رضا حاج‌یوسف‌زاده در طول نزدیک به 2دهه گذشته نقش تأثیرگذاری در جودوی ایران به‌عنوان مربی، سرمربی و مدیر فنی تیم‌های ملی رده‌های سنی جوانان و بزرگسالان داشته و متهم کردن تیم ملی به کم‌کاری و اینکه عملاً این تیم ظرف 2سال گذشته تا‌کنون برنامه‌ای نداشته است، خواه‌ناخواه علامت سؤالی در مقابل حاج یوسف‌زاده قرار می‌دهد که همواره مسئولیت‌های مهمی را در تیم‌های ملی جودو بر عهده داشته است. وی در طول 2سال گذشته مدیر فنی تیم ملی بوده و اینکه تیم ملی بیکار بوده مشکلی است که به عملکرد وی نیز بر‌می‌گردد و او می‌توانسته مانع از آن شده یا حداقل با استعفا از عملکرد مثبت و خوب سال‌های گذشته خود دفاع کند.
تیم ملی جودو با بضاعت فعلی نیاز به سازندگی دارد و نمی‌توان در شرایط فعلی به فکر مدال‌آوری آن بود و متولیان و تصمیم‌گیرندگان جودو باید شفاف و بی‌پرده با مردم و علاقه‌مندان به جودو سخن گفته و مشکلات را بازگو کنند. بهتر نیست به جای متهم کردن چاره اندیشی کنیم؟
