ای محبوبی که هیچ میهمانی را بی‌صله نگذاشتی و تجلی جمال دلربایت را پاداش آنها قرار دادی.
ای عزیزی که ماه ویژه‌ات را فصل عاشقی قرار دادی و دست‌گشاده، دامن دامن نور و شوق و برکت بر جان‌ها افشاندی و باران بی‌کران رحمتت را نثار آنها کردی.ای صبوری که میهمانان را از باب السِت وارد مجمع النور کردی و در توبه را بر همگان باز گذاشتی تا در این فصل عاشقی به آسمان عروج کنند.ای جوادی که جودت نه از سر استحقاق بندگان، بل از سر جوشش و فیضان رحمت ذاتی نصیب آنها شده است.
ای حاضری که پرده‌های غیبت و غفلت را با انوار جمالت از پیش چشم میهمانان کنار زدی و آنها را به نیستانی که از غـُرب آن می‌نالیدند دعوت کردی.ای محبوبی که از سر حُب ذات، انسان را خلق کردی تا آیینه‌دار جمالت باشد و در این ماه آنها را به صیقلی این آیینه دعوت کردی.
ای عزیزی که بیش و پیش از نیاز ما به تو، تو به ما مشتاق بودی. ما به دانه دام جمالت گرفتاریم و داغ عشقت را به جان خریدار.
ای نور محض، آرام‌آرام با ماه مهربانت وداع می‌کنیم درحالی‌که نسیم اسحارش، سِحری بر جانمان افکنده و مسحورمان کرده است.ماهی که افسون آمدنش اشک شوق از چشمان خمار عاشقان جاری می‌کند و افسوس رفتنش خون دل را با قطرات اشک جاری.خداحافظ ای ماهی که در آن به کوچک‌ترین بهانه، بزرگ‌ترین عصیان‌ها بخشیده می‌شوند.
با تو وداع می‌کنیم درحالی‌که با رفتنت جانمان به در می‌رود و اندوه و حرمان تمام وجودمان را فرا می‌گیرد و چون عاشقی شیدا بر از دست دادن معشوقی بی‌همتا، از درون می‌سوزیم و چون مجنون، واله و متحیر به هر سو می‌نگریم.خداحافظ ای ماه مهربان، ای‌مُصاحبِ عزیز، ای دریای رحمت بی‌کران، که در آن محبوب، هرلحظه به شکلی دلفریب عاشقان را نوازش می‌دهد و آنان از این نوازش در خنده مستانه‌اند.خداحافظ ای ماهی که در آن، جنود شیطان مغلول و مغلوبند و جنود رحمان، دستگیر و راهگشا‌تر از پیش.
خداحافظ ای ماه دلارام و ای روح و ریحان، که در آن زمین و زمان بندگان را می‌ستایند و فرشتگان آسمان حمدشان می‌کنند.خداحافظ ای عزیز قریب که آرام‌آرام راه غربت پیش گرفته‌ای و در هاله‌ای ملکوتی، از پیش چشمان حیرت‌زده‌مان دور می‌شوی و ما را در غمی عمیق فرو می‌بری.با تو وداع می‌کنیم درحالی‌که در آتش فراقت می‌سوزیم و مشتاق وصال و فراغت هستیم.
