به‌خصوص آنکه تیم ملی بزرگسالان ایران قهرمان جام ملت‌های آسیاست و ما به نوعی خود را سردمدار بسکتبال قاره کهن می‌پنداریم. تیم بسکتبال جوانان ایران درحالی با شکست برابر تایوان در بازی رده بندی قهرمانی جوانان آسیا از رسیدن به مسابقات جام جهانی بازماند که چنین اتفاقی سال پیش برای تیم نوجوانان ایران در مالزی افتاده بود.
بعد از آن رویداد همه تلاش‌ها به جای رسیدن به واقعیت‌های ناکامی، خرج توجیهاتی چون به‌کارگیری بازیکنان بزرگسال از سوی تیم کره و توهم رسیدگی به شکایت ایران از سوی فیبا شد و عاقبت هم هیچ‌کس نفهمید که دلایل اصلی آن ناکامی چه بوده است. حالا ناکامی تیم جوانان درصنعا در نوع خود بسیار دردناک‌تر از ناکامی تیم نوجوانان در کوالالامپور است.
ناکامی جدید در شرایطی حاصل شده که تیم ایران به‌عنوان تیم مدافع عنوان قهرمانی در روز اول بازی‌ها توانسته بود با نزدیک به 11 اختلاف امتیاز تیم تایوان را ببرد اما معلوم نیست طی یک هفته چه اتفاقی افتاده است که تیم فاتح بازی نخست در دیدار تکراری با 5 امتیاز اختلاف مغلوب همان حریف شکست خورده روز اول می‌شود و نه تنها سهمیه جام جهانی را از دست می‌دهد که با گذشت 2 سال از قهرمانی در تهران 3 پله نیز سقوط می‌کند؟
دراین رابطه در وهله نخست مسئولان فدراسیون به‌عنوان انتخاب‌کنندگان مربیان این تیم باید پاسخگوی این ناکامی باشند که چرا و با چه منطق و دلایلی این مسئولیت را به مربیانی سپرده‌اند که تجربه کار با تیم‌های پایه را نداشته‌اند و در وهله بعد نیز مسئولیت مستقیم این ناکامی بدون هیچ بحث و گفت‌وگویی متوجه مربیانی است که بدون داشتن تجربه لازم شهامت نه گفتن را نداشته و با قبول مسئولیت کاری خطیر، در کمتر از یک هفته عوامل سقوط تیمی را موجب شدند که به گفته کارشناسان از هر نظر شایسته صعود بوده است.
