از روبرتو باجو و زولا گرفته تا دل پیرو و توتی- همه- این مسئولیت سخت را در سال‌های اخیر به‌عهده داشته‌اند. حالا این پیراهن به کاسانو رسیده؛ بازیکنی که اگر مستعدترین این جمع نباشد، قطعا جنجالی‌ترین آنهاست. او در 28 سالگی به جایگاهی رسیده که شاید خیلی زودتر می‌توانست به آن برسد؛ در دوره‌ای که گفته می‌شود فوتبال ایتالیا از استعداد خالی شده و همین ماموریت او را سخت‌تر می‌کند. حالا امید یک ملت به پاهای آنتونیو است... .
آنتونیو کاسانو در 12 جولای1982، ساعاتی پس از پیروزی ایتالیا در فینال جام‌جهانی1982 مقابل آلمان به دنیا آمد؛ در لحظاتی که حتی کارمندان بیمارستان هم در خیابان‌ها به جشن قهرمانی مشغول بودند. انگار قرار بود فوتبال از روز اول با سرنوشت او گره بخورد.
او فوتبال را در کوچه‌های حومه باری شروع کرد و با وجود جثه کوچکش، بازی چشم‌نوازی داشت. بدین ترتیب جذب آکادمی باشگاه باری شد و در 17سالگی نخستین بازی‌‌اش را در سری A مقابل لچه انجام داد. نام او اما یک هفته بعد مطرح شد؛ وقتی گل پیروزی تیمش را مقابل اینتر پر ستاره زد. در دقایق پایانی که اینتر برای زدن گل پیروزی حمله می‌کرد، او کمی جلوتر از خط نیمه توپ را پشت سر لوران بلان گرفت و پس از رسیدن به داخل محوطه جریمه پانوچی را هم با حرکت بدن جا گذاشت تا نخستین گلش را در لیگ بزند؛ نخستین گل تاریخی‌اش را.
ادامه درخشش او نظر باشگاه‌های بزرگ ایتالیایی را جلب کرد و در نهایت رم بود که در سال 2001 رقابت برای خرید کاسانو را با پرداخت 38میلیون دلار از یوونتوس برد. در رم اما اوضاع آنگونه که پیش‌بینی می‌شد، پیش نرفت. او در تیم پرستاره‌ای که توتی، مونتلا و باتیستوتا را داشت تنها دقایقی فرصت بازی پیدا می‌کرد. علاوه بر این، حالا او در رم زندگی می‌کرد و با درآمد و شهرت بیشتر جذب زرق و برق پایتخت شد. هم‌تیمی‌های سابقش به‌یاد می‌آورند که چطور کاسانو شیفته جدیدترین‌ها شده بود؛ جدیدترین ماشین، جدیدترین ساعت و...
با آمدن کاپلو به رم شرایط برای کاسانو سخت‌تر شد. فابیوی مقرراتی خیلی زود به بی‌انضباطی‌های کاسانو و جنجال‌هایش واکنش نشان داد. بزرگ‌ترین درگیری این دو وقتی به‌وجود آمد که کاپلو، کاسانو را برای یک بازی دوستانه در ترکیب تیم قرار نداد.
بحران‌های ساخته کاسانو ادامه داشت تا جایی که کاپلو در مصاحبه‌ای این بحران‌ها را «کاساناتا» نامید و این واژه در ادبیات فوتبالی ایتالیا ماندگار شد. اقامت پرماجرای کاسانو در رم 4سال طول کشید و در نهایت باشگاه پایتخت به این نتیجه رسید که به همکاری‌‌اش با این بازیکن مستعد اما جنجالی پایان دهد؛ چرا که او پس از جدایی کاپلو با مربیان بعدی تیم هم به مشکل خورده بود.
مدیران رم که دیگر طاقت جنجال‌های او را نداشتند، در سال2006 کاسانو را تنها با 5میلیون یورو به رئال مادرید فروختند. در رئال اما به جای اینکه به دوران اوج برگردد، روز‌به‌روز اضافه‌وزن پیدا می‌کرد. از شانس بد کاسانو بود که روی نیمکت رئال مردی به نام کاپلو می‌نشست و اختلافی که در رم ناتمام مانده بود، یک بار دیگر در پایتخت اسپانیا جرقه زد. او به‌دلیل مشاجره با کاپلو پس از بازی مقابل خیمناستیک از سوی باشگاه محروم شد و پس از آن هم در کنار رونالدو و بکام روی نیمکت می‌نشست.
در همین روزها او در گفت‌وگو با یک رادیوی رمی گفت که حاضر است مسیر بازگشت به رم را پای پیاده طی کند، ولی دیگر دیر شده بود.
تولددوباره
در دومین فصل حضور کاسانو در رئال هم اوضاع بهتر نشد و در نهایت رامون کالدرون، مالک باشگاه تصمیم گرفت از دست او خلاص شود. تنها باشگاه خارجی خواهان او منچسترسیتی بود، ولی کاسانو بازی در سمپدوریا و بازگشت به وطن را ترجیح داد. این انتقال قرضی و یکساله بود. او با پیراهن 99 این باشگاه قرار بود از صفر شروع کند. در روزهایی که همه منتظر یک ناکامی دیگر برای کاسانو بودند، او به‌تدریج توانست در باشگاه جدیدش نشانه‌هایی از کاسانوی سابق را بروز دهد. آنتونیو که در شروع تنها در دقایق پایانی به زمین می‌رفت، در دومین بازی‌‌اش توانست مقابل آتالانتا گلزنی کند.
کاسانو با گذشت زمان به ترکیب اصلی رسید و تبدیل به ستاره تیم شد، هر چند هنوز هم کاساناتاها گاه گاهی به سراغش می‌آمد. از جمله در بازی مقابل تورینو که پس از اخراج از زمین برای داور خط‌و‌نشان کشید و 5 بازی محروم شد. کاسانوی جدید اما پخته‌تر از استعداد جوانی بود که کارش در رم تنها جنجال بود و توانست سمپدوریا را با وجود بازیکنان متوسطش به بالای جدول بکشاند.
درخشش کاسانو در روزهایی اتفاق می‌افتاد که لیپی تیم ملی ایتالیا را برای جام‌جهانی2010 آماده می‌کرد. بر خلاف روزهای قبل از جام جهانی 2006، این بار دست لیپی تقریبا خالی بود و رسانه‌ها اصرار داشتند که او کاسانو را هم به آفریقای جنوبی ببرد، ولی لیپی با توجه به سابقه این بازیکن، از انتخاب او صرف‌نظر کرد. نتیجه کار لیپی درست نقطه مقابل 4سال پیش بود و ایتالیا که برای دفاع از عنوان قهرمانی رفته بود، در یکی از آسان‌ترین گروه‌های مسابقات پس از نیوزیلند چهارم شد. پس از این ناکامی حملات رسانه‌ها علیه لیپی شدت گرفت و او بیش از گذشته به‌دلیل چشم‌پوشی از کاسانو و بالوتلی مورد انتقاد قرار گرفت. کاسانو هم در واکنش به این ماجرا گفت: «نمی‌دانم لیپی چه مشکلی با من دارد. شاید او از شخصیت من خوشش نمی‌آید.»
پراندلی اما که پس از جام جهانی 2010 وظیفه داشت تیم ملی ایتالیا را از بحران نجات دهد، از همان روز اول اعتمادش را به کاسانو نشان داد. سرمربی سابق فیورنتینا که در دوران کوتاهی در رم سابقه کار کردن با کاسانو را داشت، اشتباه لیپی را تکرار نکرد و تصمیم گرفت از کاسانو به‌عنوان شماره 10 تیمش استفاده کند. کاسانو هم که فصل جدید را با سمپدوریا خیلی خوب شروع کرده، مربی‌اش را ناامید نکرد.
او در نخستین بازی ایتالیا در مقدماتی یورو 2012، پس از اینکه تیمش با یک گل عقب افتاد، یک گل زد و یک گل ساخت تا تیم پراندلی مسابقات را با روحیه بالایی ادامه دهد.
کاسانو در 28 سالگی توانسته تبدیل به لیدر ایتالیا شود؛ آنچه از سال‌ها قبل استحقاقش را داشت. او در یورو 2004 که ایتالیا از گروهش صعود نکرد، یکی از خوب‌های ایتالیا بود، ولی بعد از آن حاشیه‌هایش اجازه نداد به پیراهن تیم ملی برسد. او حالا حسرت روزهای از دست رفته را می‌خورد.
کاسانو در اتوبیوگرافی‌اش درباره دلیل افتی که پس از انتقال به رم داشت، می‌نویسد:« 17 سال ابتدایی زندگی‌ام در فقر گذشت. 9سال بعدی را مثل یک میلیونر زندگی کردم. پس لازم است که 8سال دیگر مثل حالا زندگی کنم تا تعادل برقرار شود.»
او با یادآوری آن روزها می‌گوید: «می‌دانم که خودم را از نظر بدنی و ذهنی 100 درصد وقف فوتبال نکرده‌ام. در بهترین حالت، با 50 درصد توانم بازی کرده‌ام، ولی به لطف استعدادم مثل یک پادشاه زندگی کرده‌ام، فوتبال بازی کرده‌ام و روزهای خوبی داشته‌‌ام.»
کاسانو ادامه می‌دهد:« اگر ماجرای من در تیم ملی فاجعه‌بار بوده، فقط خودم مقصرم. حالا می‌خواهم زمان از دست رفته را جبران کنم.» البته کاسانو هنوز فرصت جبران دارد. انگیزه او و اعتماد پراندلی، راه را برای هنرنمایی او با پیراهن لاجوردی باز گذاشته است. حالا کاسانو امید ایتالیایی‌هاست.
