این مربی صرب که بیشترین افتخاراتش با والیبال ایران دررده نوجوانان بوده است تا جوانان، در مسئولیت دوباره‌اش دراین تیم، همانند 6 سال پیش دردوحه این بار درشرایطی متفاوت و بهتر از گذشته از کسب نخستین قهرمانی خارج ازخانه برای والیبال ایران عاجز ماند تا والیبال ایران همچنان به 4قهرمانی خانگی‌اش در این رقابت‌ها ببالد.
اگر در دوحه، کره‌جنوبی با 2بار پیروزی برابر ایران از هر حیث شایسته قهرمانی بود درناخون پاتوم تایلند، ژاپن هرگز چنین خصوصیتی نداشت چرا که این تیم دردورمقدماتی به راحتی دربرابرتیم ایران شکست خورد ه بود و از لحاظ قدی نیز در اندازه‌ای نبود که بتواند دردیدارتکراری تیم مارابه دردسر اندازد چه رسد به اینکه مقابل ما پیروزشود؛ مگرآنکه مربیان تیم ایران درترسیم استراتژی بازی فینال وزدودن غروربرد قبلی مرتکب اشتباه شده باشند که قبلا هم شاهد شاهکارآنان درفینال سال پیش نوجوانان جهان بودیم.
در آن روز آنها بازی برده و قهرمانی مسجل شده را با لجبازی و با بیرون‌کشیدن مهره‌های کلیدی به بهانه استراحت‌دادن، به تیم صربستانی تقدیم کردند که یکبار در دور مقدماتی به آسانی مقابل تیم ایران 3برصفر تسلیم شده بود. اینکه تنها‌نبودن وغیبت لیبروی تیم به‌دلیل بیماری منجر به شکست دربازی فینال شده خود می‌تواند یکی ازعوامل ناکامی باشد نه همه دلایل شکستی که باعث شد قهرمانی به‌راحتی ازدست تیم ایران برود.
اگرسال پیش فدراسیون والیبال بدون ملاحظه و مصلحت‌اندیشی درصدد آسیب شناسی شکست برابرصربستان برمی آمد وعامل اصلی ناکامی را بازخواست می‌کرد وبه تلافی آن باخت بحث‌انگیز، کلید هدایت تیم جوانان را به‌عنوان پاداش به او نمی‌بخشید، امکان نداشت که با گذشت یکسال دوباره شاهد آن سناریوبه شکل دیگری باشیم.
با این اتفاق پروژه فدراسیون والیبال در سپردن هدایت تیم نوجوانان درکنارجوانان به ست کوویچ کاملا شکست خورده شده به‌نظر می‌رسد و فدراسیون در یکسال مانده به مسابقات جهانی برزیل باید فکری به حال تیم جوانان کند که برای تکرارعنوان سومی مسابقات جهانی مراکش نیازمند درس‌های تازه تری است.
