کاپیتان تیم ملی که عملکردش در جام جهانی آلمان انتقادهای بسیاری را برانگیخت، ظاهرا قرار نبود تصمیم به خداحافظی بگیرد اما جو حاکم بر فوتبال سبب شد که امیر قلعه‌نویی، سرمربی وقت تیم ملی این مهاجم را به اردو دعوت نکند؛ اتفاقی که رخ داد و بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان خداحافظی ناخواسته‌ای از تیم ملی داشت.
رفتن دایی اما شروع یک مشکل جدید بود.گرچه اغلب کارشناسان موافق این اتفاق بودند، اما همین کارشناسان نگران وضعیت خط حمله تیم ملی هم بودند. آنها نگران جایگزین این مهاجم بودند و اینکه تیم ملی دیگر مهاجم تمام‌کننده و پرتلاشی چون دایی را به چشم نخواهد دید. جالب اینکه بعد از رفتن دایی، تیم ملی تا مدت‌ها با مشکل مهاجم روبه‌رو بود. البته بازیکنانی چون وحید هاشمیان در جام ملت‌های گذشته برای تیم ملی بازی کردند، ولی مهاجم سابق بوخوم در روزهایی که افت کرده بود، نتوانست این خلأ را پر کند و با حضور علی دایی در کادرفنی تیم ملی کارایی‌‌اش را کاملا از دست داده بود. به همین دلیل، دایی به مهاجمان جوانی چون غلامرضا رضایی اطمینان کرد که در حال حاضر نیز یکی از مهاجمان مطمئن تیم ملی به حساب می‌آید. با گذشت بیش از 4 سال از آخرین مسابقه علی دایی در تیم ملی، حالا به غیراز غلامرضا رضایی مهاجمانی چون کریم انصاری فرد، میلاد میداوودی، مهرداد اولادی، محمد غلامی و محمدرضا خلعتبری در خط حمله تیم ملی بازی کرده‌اند. در بین این مهاجمان خلعتبری شاید تنها مهاجمی باشد که فاکتورهای یک مهاجم نوک مثل دایی را نداشته باشد، اما آیا 5 مهاجم دیگر فاکتورهای لازم را به عنوان آلترناتیو دایی دارند؟
اصغر مدیرروستا همبازی دایی در تیم ملی معتقد است که با درخشش مهاجمان فعلی تیم ملی بازهم خلأ نبود دایی احساس می‌شود. او می‌گوید: «این 5 مهاجم در لیگ جزو بهترین‌ها هستند و به درجه‌ای از رشد رسیده‌اند که برای تیم‌هایشان کارایی لازم را داشته باشند، ولی هیچ کدام نمی‌توانند جای دایی را بگیرند. فورواردی مثل دایی که تلاش بالایی در زمین داشت و تمام‌کننده قهاری بود، در حال حاضر در تیم ملی وجود ندارد. البته محمد غلامی در تیم ملی دونده و جنگنده است، ولی قدرت بالایی در سرزنی ندارد.» حضور این مهاجمان در تیم ملی امیدواری‌های بسیاری برای کادرفنی به همراه داشته است؛ بازیکنانی که در لیگ دهم مهاجمان گلزنی به حساب می‌آیند. انصاری فرد، مهاجم سایپا با 9گل زده در 13هفته لیگ بهترین عملکرد را دارد. همچنین میداوودی( 8 گل)، اولادی (7گل)، غلامی( 6 گل) و رضایی با (5 گل) زده جزو بهترین گلزنان لیگ هستند.
حمید علیدوستی بر این باور است که درخشش یک بازیکن در لیگ نمی‌تواند تضمین‌کننده موفقیتش در تیم ملی باشد. مهاجم اسبق تیم ملی اضافه می‌کند که مهاجمان فعلی تیم ملی عملکرد قابل‌قبولی در رده باشگاهی و تیم ملی داشته‌اند. علیدوستی می‌گوید: «وقتی در تیم ملی نوجوانان بودم، میداوودی و اولادی برای تیم من بازی می‌کردند. آنها در سال‌های نخستین بازیشان نشان دادند که پتانسیل بالایی دارند. غلامی و رضایی هم مهاجمان خوبی در سال‌های اخیر بوده‌اند. به‌نظر من، استمرار در تمرینات باعث بهتر شدن وضعیت مهاجمان تیم ملی می‌شود.»
سرمربی پیکان معتقد است که تیم ملی مهاجم سرزنی مثل علی دایی در اختیار ندارد ولی تیم ملی از نظر مهاجم شرایط مناسبی دارد. علیدوستی مهم‌ترین فاکتور یک مهاجم را داشتن اعتماد به نفس عنوان می‌کند. او تأکید می‌کند: «مهاجمان جوانی که الان برای تیم ملی بازی می‌کنند، اگر همین روند را ادامه دهند، 2 سال دیگر با تجربه می‌شوند و در بهترین شرایط بازی خود قرار می‌گیرند. البته الان هم فکر نمی‌کنم که تیم ملی دیگر مشکل نبود دایی را داشته باشد؛ تنها مشکل این است که این بازیکنان باید اعتماد به نفس بالایی داشته باشند و به‌خودباوری برسند.» فرشاد پیوس موفقیت مهاجمان تیم ملی را به هافبک‌ها ربط می‌دهد.
مهاجم تیم ملی در دهه 60 می‌گوید: «اگر علی دایی در گلزنی موفق بود، بخشی از آن به هافبک‌هایی برمی‌گشت که این مهاجم را به خوبی تغذیه می‌کردند. یک بازیکن مثل مهدوی‌کیا برای اینکه دایی به خوبی ضربه سر بزند کافی بود ولی ما در حال حاضر بازیکنی مثل مهدوی‌کیا نداریم.» او ادامه می‌دهد: « هماهنگی بین هافبک‌ها و مهاجمان در گلزنی بازیکنان نوک حمله تأثیرگذار است. برخی مربیان فکر می‌کنند تنها باید با مهاجمان تمرین بیشتری کرد در حالی که با هافبک‌ها هم باید چنین کاری کرد.» افشین قطبی مثل برانکو ایوانکوویچ تیم ملی را با سیستم 1-3-2-4 به زمین می‌فرستد؛ یعنی بازی با یک مهاجم. اما بعد از علی دایی، این تک مهاجم کدامیک از مهاجمان فعلی تیم ملی می‌تواند باشد؟
فرشاد پیوس می‌گوید: «به‌نظر من، به غیراز اینها بازیکنانی مثل هادی نوروزی و محسن خلیلی هم می‌توانند در تیم ملی حضور داشته باشند. البته خلیلی بعد از جدایی از پرسپولیس به نوعی نابود شد. اما از نظر من، محمد غلامی بهترین فردی است که می‌تواند در نوک حمله تیم ملی بازی کند. او یک بازیکن قدرتی است و حتی می‌تواند یک مهاجم سرزن هم باشد. غلامرضا رضایی بیشتر تمایل به بازی در جناح راست دارد. او می‌تواند پشت غلامی در جناح راست بازی کند و خلعتبری هم در جناح چپ می‌تواند به خوبی غلامی را تغذیه کند. پژمان نوری یا مجتبی جباری هم پشت تک مهاجم می‌تواند با پاس‌های کوتاه و عمقی کارایی لازم را داشته باشند.»
او یادآور می‌شود: «البته مهاجمان دیگر هم فاکتورهای خوبی دارند. اولادی یک بازیکن فیزیکی به‌حساب می‌آید و در بازی درگیرانه موفق است. انصاری فرد هم سرعت بالایی دارد و همین طور مهاجم تکنیکی محسوب می‌شود. آنها در جام ملت‌های آسیا به تیم ملی کمک زیادی خواهند کرد.»
جالب اینکه مدیرروستا هم محمد غلامی را بهترین گزینه برای حضور در خط حمله تیم ملی عنوان می‌کند. او در این باره توضیح می‌دهد: «انتخاب ترکیب تیم ملی به سلیقه سرمربی تیم ملی برمی‌گردد. اگر مربی دیگری به جای قطبی بود، مطمئنا سلیقه متفاوتی داشت. من اما فکر می‌کنم که محمد غلامی گزینه خوبی برای خط حمله است. او سرعت بالایی دارد و همانطور که گفتم تلاش زیادی در زمین می‌کند. دونده است و با تلاش خود مدام می‌خواهد گلزنی کند.» علی اصغر مدیرروستا به غیراز غلامی مهاجمان دیگری را هم لایق بازی در نوک حمله تیم ملی می‌داند و اضافه می‌کند: «کریم انصاری فرد بازیکن جوانی است و در آینده بیشتر به درد تیم ملی خواهد خورد. میداوودی هم توانمندهای زیادی دارد. شوت‌های خوبی می‌زند و گل‌های زیادی به ثمر می‌رساند. رضایی هم سرعت بالایی دارد، باهوش است.» به هر حال، تیم ملی حالا مهاجمانی دارد که به‌نظر می‌رسد کم کم باعث فراموشی علی دایی(به‌عنوان مهاجمی که خلأ گلزنی در تیم ملی را برطرف کرده بود) شود.
