کاراته با سبک کان ذن ریو در سال 1344 توسط دکتر فرهاد وارسته به ایران وارد شد و این ورزش را در یک زیرزمین 40 متری در خیابان بهار شمالی در تهران که متعلق به پدرش بود با 5-6 نفر علاقمند آغاز کرد.
به علت عدم شناخت مقامات ورزش ایران از کاراته توجه زیادی به این ورزش صورت نگرفت و هیچ گونه امکاناتی از جمله سالن تمرین مناسب در اختیار علاقمندان این ورزش جدید قرار نگرفت.
پس از چندی تمرین در آن زیرزمین 40 متری، باشگاه گارد واقع در سید خندان میعادگاه کاراته کاها شد که تعدادشان به 17 نفر رسیده بود. هوای 15 درجه زیر صفر در زمستان و سالن بدون شیشه، دوش و رختکن هم برای کاراته‌کاهای علاقمند غنیمتی بود ولی باشگاه گارد هم مدتی بعد تعطیل شد.
سالن مشت زنی استادیوم امجدیه (سالن فعلی فدراسیون معلولین و جانبازان ورزشگاه شهید شیرودی) نخستین منزلگاه دولتی کاراته بود. اما به علت کمبود جا و نبودن امکانات کافی، اختلافات و دعواهایی بین مشت‌زنان و کاراته‌کاها در این سالن پدید آمد و سرانجام موجب شد تا دکتر وارسته شاگردان خود را به زیر زمینی دیگر این بار در امیر آباد منتقل کند.
در سال 1346 آنها به باشگاه پهلوی سابق نقل مکان کردند. در خلال این سال‌ها یکی دو نمایش کاراته در اماکن مختلف اجرا شد، از جمله برای ارتشیان و فرماندهان آنها که به عظمت این ورزش پی ببرند. آذر شیروانی اولین کاراته‌کای زن ایران بود که در این زمان تمرینات خود را آغاز نمود.
در سال 1351 آکادمی کاراته ایران در خیابان عبده سابق روبروی خیابان دکتر فاطمی تشکیل شد و به عنوان اولین باشگاه رسمی کشور کار خود را آغاز کرد. در همین سال محمدعلی شریفی با کمربند سیاه دان یک شوتوکان به ایران آمد و با موافقت مسئولین آکادمی رسماً آموزش شوتوکان را آغاز نمود.
در سال 1972 تیم ملی کاراته ایران متشکل از محمد اتحاد، فرخ مشفق، جمشید سلیمی، محمدرضا نصرتیان و میردامادی با هدایت فرهاد وارسته به مسابقات جهانی پاریس اعزام شد و به مقام پنجم جهان دست یافت.
در همین سال اولین کرسی نایب رئیسی کاراته جهان به ایران تعلق گرفت. در سال 1352 اولین مسابقه انفرادی قهرمانی کشور در سالن هفتم تیر فعلی بین سبکهای وادوریو، شوتوکان و کان ذن ریو برگزار شد و هوشنگ اتحاد به مقام اول دست یافت. فرخ مشفق و کیارش سلیمی هم در مکان های دوم و سوم قرار گرفتند.
آکادمی کاراته ایران در سال 1352 از خیابان عبده به خیابان شهید مطهری فعلی نقل مکان کرد و انجمن های کان ذن ریو، وادوریو و شوتوکان فضا و امکانات بیشتری برای فعالیت پیدا کردند. در این سال باشگاه‌های دیگری هم در تهران تأسیس شد از جمله در فلکه دوم تهرانپارس و سالن ورزشی استادیوم فرحناز سابق که علیرضا احسانی در آن تمرین می داد و باشگاه تخت‌جمشید که اندکی بعد توسط جمشید سلیمی راه اندازی شد.
کاراته برای اولین بار در سال 1353 از محدوده تهران خارج شد و شهر شیراز اولین شهرستانی بود که کاراته و سبک کان ذن ریو در آن استارت خورد. به تدریج کاراته در استان‌ها و شهرستان‌های دیگر ریشه دواند و گنبد کاووس، اصفهان، مشهد، تبریز، اراک، کرمان، ساری، کرمانشاه و ارومیه صاحب کاراته شدند.
در سال 1353 اتفاق مهم دیگری هم افتاد و آن تأسیس فدراسیون کاراته توسط سازمان ورزش وقت بود. ریاست این فدراسیون به فرهاد وارسته واگذار گردید. در این سال تیم ایران با ترکیب اتحاد، سلیمی، مشفق، کیارش دیلمی، نصرتیان، استکانچی، همایون طبسی، فرزان فغانی و مهدی شیرازی جهت شرکت در یک تورنمنت سه جانبه راهی سوئد شد. در این رقابت ها تیم ایران موفق شد تیم های سوئد و دانمارک را شکست دهد.
در سال 1354 مسابقات قهرمانی «تیمی» کشور با شرکت کلیه سبک های شوتوکان، کان ذن ریو و وادیوریو در تهران برگزار شد. در این رقابت ها آکادمی کاراته سکوهای اول و دوم را تصاحب کرد و تیم دانشگاه تهران سوم شد.
در سال 1355 مسابقات قهرمانی اروپا با حضور 14 تیم اروپایی و تیم ایران در تهران برگزار شد و یک طلای انفرادی توسط معصومی و دو برنز توسط سلیمی و مشفق به دست آمد. اما در رقابت های تیمی، در دور اول مغلوب فرانسه شدیم و خیلی زود از دور رقابت ها کنار رفتیم.
در سال 1977 تیم ملی کاراته ایران با ترکیب فرخ مشفق (کاپیتان)، جمشید سلیمی، محمد آرین خو، علیرضا احسانی، داریوش نبی، مرتضی البرزی و محمود شیرازی با مربیگری فرهاد وارسته در چهارمین دوره مسابقات جهانی که در توکیو برگزار می شد، شرکت کرد. تیم ایران در رشته کومیته تیمی پس از گذشتن از سد تیم های ایالات متحده، هند و اسپانیا به طور مشترک به همراه فرانسه سوم شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ورزش‌های رزمی بخصوص کاراته دوران رکورد طولانی را سپری نمودند ولی با توجه دوباره به این ورزش، ایران خیلی بیشتر از گذشته در رقابت‌های آسیایی و جهانی درخشید.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
