با وجود پیشرفت امسال رابین سودرلینگ، بازگشت داوید فرر به آمادگی و نمایش قدرتمندانه توماس بردیچ در 6 ماه نخست فصل، 4 بازیکنی که به نیمه نهایی لندن راه پیدا کرده‌اند رقابت‌های تنیس را در سلطه خود دارند. رافائل نادال توانایی
شگفت انگیزی در افزایش سطح عملکرد خود در طول یک تورنمنت دارد. در مسابقات داخل سالن و روی کفپوش سریع آن، او موفق شد روحیه مبارزه طلبی خود را برای صعود از مرحله گروهی (و به خصوص عبور از اندی رادیک) به کار گیرد، هرچند که سرویس‌های او در مقایسه با اوپن آمریکا ضعیف بود اما آسیب دیدگی تاندون شانه چپ او را می‌توان عامل این ضعف دانست.
این تنیسور اسپانیایی بار دیگر ثابت کرد که چرا در رتبه اول رده‌بندی جهانی قرار گرفته و باز هم نشان داد که می‌داند چطور تنیس را با جنگندگی بازی کند. ضربات فورهند او به همان کارآمدی دوران اوجش در یکی دو سال گذشته است و آن زاویه‌های خاص در ضربات او را دوباره می‌توان دید. اما نادال هنوز هم در رویارویی با حریفانی که می‌توانند در دریافت توپ‌های سریعش به او حمله کنند شکننده است. او غالباً در چنین شرایطی توپ‌های کوتاه ارسال می‌کند و فاقد سلاح است. در جریان بازی فینال، فدرر کارآمدترین برنامه را برای بازی مقابل نادال ارائه کرد، هرچند که نادال به وضوح خستگی جدال هیجان‌انگیزش با اندی ماری در نیمه نهایی را به تن داشت. فدرر قهرمان هفته بود درست مثل زمانی که با تنها یک باخت در 4 رویداد بهترین بازیکن فصل مسابقات داخل سالن بود.
او در ماه اوت با استخدام پل آناکن پیغام واضحی را به رقبای خود داد که با رسیدن به فینال تورنتو و ارائه نمایشی مبارزه‌جویانه، دیکته کردن بازی خود و انجام ریسک‌های بزرگ بر آن تأکید کرد. با کمرنگ شدن نادال در ماه اکتبر، فدرر می‌دانست که این بهترین فرصت برای تقویت اعتماد به نفسش است. این دقیقاً همان کاری است که تنیسور سوئیسی به انجام رساند و پیروزی اخیر او گواهی بر این مدعاست. پیش از هر چیز باید به این نکته توجه کرد که سرویس‌های فدرر به همان قوت سابق بازگشته. همچنین بازی سطح بالای او بار دیگر نمود پیدا کرده و حتی او از قبل هم با اعتماد به نفس بیشتری بازی می‌کند، توپ‌ها را زودتر می‌گیرد و بیشتر و بیشتر به سمت تور می‌آید.
علاوه بر این، او روی سرویس‌های دوم حریفانش بیشتر ریسک می‌کند.همه این مسائل نتیجه یک استرات‍ژی جدید و کار با آناکن است و بنابراین دیگر نمی‌توان تظاهر کرد که فدرر به هیچ فردی نیاز ندارد (او در یک دوره بدون مربی بود). به همان اندازه که او یک قهرمان خارق‌العاده است، می‌تواند بدون کمک متوقف شود و همیشه هم مربی خود را از میان بهترین‌ها انتخاب کرده: پیتر لاندگرن، تونی روش، خوزه هیگراس و حالا پل آناکن. در این بین سورین لوتی وفادار نیز کارهای بزرگی را برای فدرر انجام داده است. فدرر اگرچه یک قهرمان بی‌نظیر است اما همواره بهترین متخصصان را در خدمت خود داشته که البته این موضوع به هیچ وجه لطمه‌ای به اعتبار و دستاوردهای او نمی‌زند. بازگشت تنیسور سوئیسی به اوج آمادگی بی‌تردید نوید بخش جدال‌های داغی میان او و نادال در سال 2011 است.
ماری، پشت دروازه موفقیت
عملکرد ماری هم طی هفته گذشته درست مثل روند کار او در کل سال بود؛ نمایشی امیدوار‌کننده که به ناکامی انجامید. ماری با حضور هوادارانی که او را در خانه حمایت می‌کردند به نیمه نهایی صعود کرد و مبارزه‌ای تحسین‌بر‌انگیز را مقابل نادال به نمایش گذاشت. تنیسور بریتانیایی در حالی که 4 بر 1 در تای برک جلو بود در رقابتی بسیار نزدیک سرانجام تن به شکست داد. او بازی شجاعانه‌ای را ارائه کرد، همواره آماده بود و ثابت کرد که توانایی رسیدن به چنین سطحی را داشته است اما به‌نظر می‌رسد که او انتخاب درستی در برنامه بازی‌‌اش نداشت. به جز انتهای ست‌سوم که او برای بازگشت تلاش زیادی از خود نشان داد، در بقیه بازی مطیع و تسلیم بود. از این گذشته، او در گرفتن توپ‌ها، سرعت عمل لازم را نداشت و ضرباتش هم به اندازه کافی تیز و صاف نبود.
این در حالی است که این نوع بازی هیچ مشکلی برای تنیسوری چون نادال ایجاد نمی‌کند و در واقع ماری تنها به خاطر کیفیت سرویس‌هایش توانست رقابتی نزدیک را مقابل تنیسور شماره یک جهان ترتیب دهد. ناامید‌کننده بود که ماری تلاش چندانی برای کار روی تور، زدن ضربات صاف و حمله به نادال نکرد. این در حالی است که در آزاد استرالیا او مسیرش تا فینال را با همین شیوه هموار کرد و اثبات کرد که توانایی ارائه چنین بازی‌هایی را دارد و می‌تواند نتایج خوبی را از این طریق بگیرد. با این وجود، او هفته امیدوارکننده‌ای را پشت سر گذاشت. او قدرت ذهنی بالایی را از خود نشان داد و با وجود برنامه‌ای که چندان تعریفی نداشت تنها 3 امتیاز برای پیروزی کم آورد تا باز هم تأکید کند که همه آنچه را که برای قهرمانی در یک گرند اسلم لازم است، دارد.
فاصله جوکوویچ
نواک جوکوویچ اما فصل را بهتر از آنچه شروع کرده بود به پایان رساند. او یکی از مدعیان جدی گرند اسلم‌ها باقی ماند ولی هنوز از جزئیاتی که به او در پیروزی در بازی‌های بزرگ کمک می‌کند برخوردار نیست. سایه او همیشه نزدیک است اما به ندرت به موفقیت می‌رسد. با این حال او طی مسابقات بسیار آماده نشان داد و بار دیگر در دفاع عالی عمل کرد. سرویس‌های او هم خوب بود هرچند که هنوز با قدیم فاصله دارد. مبارزات جوکوویچ نشان داد که او می‌دانست چطور باید عمل کند. جوکوویچ اگر می‌خواهد پیروزی‌های بیشتری را به دست بیاورد باید از تعطیلات استفاده کند تا آنچه را که در رویارویی با حریفانی چون نادال و فدرر کم دارد پیدا کند. بازی رو به جلوی او نیاز به پیشرفت دارد. او سعی کرد به سمت تور جلو بیاید اما بازی والی او هنوز برای بازیکنی در این سطح به اندازه کافی تکنیکی نیست و در عین حال او قدرت لازم را ندارد که بدون والی بتواند امتیاز لازم را بگیرد.
