صهیونیست‌ها همچنین سیاست‌های انعطاف‌ناپذیری را برای هویت‌زدایی از فلسطینیان در اراضی معروف به 48 اتخاذ کرده‌اند و در این راستا، کوشیده‌اند تا دروزی‌ها و شرکسی‌ها (قومیتی در شمال فلسطین اشغالی)را به‌عنوان 2 گروه دینی کاملا جدا از هم معرفی کنند؛ کما‌اینکه از سال 1958 خدمت اجباری را بر آنها تحمیل کرده‌اند. در عین حال، کوشیده‌اند با تقسیم مسیحیان به گرو‌های شرقی و غربی و مسلمانان به مذاهب مختلف، میان عرب‌های مسلمان و مسیحی نیز جدایی اندازند.
فلسطینیان ساکن در محدوده معروف به خط سبز از سال1948 تا 2010، 3مرحله تاریخی را از سر گذرانده‌اند؛ مرحله نخست سال‌های 1948تا1966 را دربرمی‌گیرد که به‌علت کثرت قوانین نظامی، باید دوره حکومت نظامی نامیده شود. طی این مرحله، صهیونیست‌ها 34 قانون را به‌منظور مصادره اراضی عربی فلسطینی، چه اراضی متعلق به آوارگان فلسطینی و چه متعلق به فلسطینیان داخل در محدوده خط سبز، وضع کردند.
رویکرد مصادره گسترده اراضی عربی همچنان ادامه یافت و در مارس 1976 به اوج خود رسید. در این سال رژیم صهیونیستی حدود 21هزار دونم (معادل هزار متر مربع) از اراضی روستاهای سخنین، عرابه و دیگر روستاهای فلسطینی در الجلیل و المثلث را مصادره کرد. در پی آن، فلسطینیان در 30مارس 1976 علیه این اقدام قیام کردند و 6نفر از آنان شهید شدند که این رویداد در تاریخ ملی فلسطینیان به« روز زمین» نامگذاری شد.
این سیاست یهودی‌سازی از سوی صهیونیست‌ها بی‌وقفه ادامه دارد و به‌رغم ادعاهای دولت نتانیاهو درباره صلح و ضرورت برپایی کشور فلسطین عاری از سلاح، طی ماه‌های گذشته، ساخت و ساز شهرک‌ها در تمامی اراضی فلسطینی، چه در منطقه الجلیل در شمال و چه در منطقه نقب در جنوب و نیز در کرانه باختری و در قلب فلسطین یعنی شهر قدس اشغالی ادامه یافت.
نکته قابل توجه اینجاست که به‌رغم گذشت بیش از 62سال از تحمیل رژیم صهیونیستی به منطقه، این رژیم نتوانسته است تغییری در ترکیب دمگرافیک سرزمین‌های اشغالی فلسطین معروف به 48 ایجاد کند. در این محدوده، عرب‌ها 20درصد از کل ساکنان یعنی معادل1.4 میلیون نفرند. فلسطینیان همچنین با وجود آنکه در الجلیل اکثریت را تشکیل می‌دهند و شمار آنان از 151هزار نفر در 1948 به1.4 میلیون نفر افزایش یافته است، به‌علت مصادره اراضی عربی از سوی ارتش صهیونیستی به بهانه‌های مختلف، تنها مالک 3درصد از اراضی‌ای هستند که رژیم صهیونیستی در آنها ایجاد شد.
از همین رو، فشارهای صهیونیستی برنامه‌ریزی شده و گسترده‌ای علیه فلسطینیان در این محدوده به‌منظور تغییر دمگرافیک منطقه از طریق مصادره اراضی وسیعی اعمال می‌شود و این امر به نوبه‌خود به بالا گرفتن مشکلات آنها منجر شده است؛ به‌طوری که در مقابل میزان بیکاری یهودی‌ها در بازار کار که طی سال‌های اخیر از 9درصد فراتر نرفته است، میزان بیکاری در میان فلسطینیان به حدود 20درصد بالغ شده است.
افزون بر این، به‌علت تبعیض اعمال شده در بودجه‌های آموزشی در اراضی 48، میانگین بیسوادی فلسطینیان طی سال‌های اخیر در مقابل 5درصد در میان یهودیان، به 12درصد افزایش یافته است.بر این اساس و با توجه به رویکرد یهودی‌سازی و شهرک‌سازی اتخاذ شده از سوی رژیم صهیونیستی در رویارویی با فلسطینیان به‌طور عام و فلسطینیان ساکن اراضی 48 به‌طور خاص، انتظار می‌رود که کشورهای عربی و مسلمان، متناسب با این اقدامات و چالش‌ها، در عرصه‌های دیپلماتیک اقداماتی اتخاذ کرده، مسئله اراضی 48 را به مسئله‌ای بین‌المللی تبدیل کنند و در عین حال، زمینه ایستادگی این گروه از فلسطینیان را در برابر سیاست‌های صهیونیستی فراهم آورند.
این امر، دست‌کم نیازمند برگزاری یک نشست اضطراری عربی اسلامی در سطح سران به‌منظور بررسی و واکاوی چالش‌ها و در پی آن، مشخص‌سازی گزینه‌های فراروی آنان است. به‌نظر می‌رسد به موازات این رویکرد باید جنگ رسانه‌ای عربی اسلامی به‌ویژه از سوی کانال‌های ماهواره‌ای به‌منظور رسوا‌سازی سیاست‌های نژادپرستانه صهیونیست‌ها آغاز شود.
در همین راستا، رویکرد حمایت از ایستادگی فلسطینیان 48 در رویارویی با توفان یهودی‌سازی صهیونیست‌ها در درجه نخست به‌عهده فلسطینیان خارج از این محدوده- چه سازمان آزادیبخش فلسطین و چه دیگر گروه‌ها و احزاب سیاسی فلسطینی - است و مهم‌تر اینکه سیاست حمایت از عرب‌های داخل و برتری بخشیدن مسئله آنان بر موضوع مذاکرات مستقیم در پیش گرفته شود.
براساس آنچه آمد، می‌توان گفت رژیم صهیونیستی می‌کوشد تا فلسطینیان را با تغییر دمگرافیک در برابر عمل انجام شده قرار دهد. این سیاست در تخریب چندباره روستای عراقیب در منطقه نقب و نیز حمله به شهر ام‌الفحم در منطقه حیفا کاملا مشهود است. رژیم صهیونیستی به‌منظور یهودی‌سازی سرزمین فلسطین قوانین نژادپرستانه‌ای را به‌طور متوالی تصویب و وضع می‌کند که هدف از تمامی آنها خالی‌سازی اراضی فلسطینی از ساکنان اصلی‌اش و نیز ایجاد اختلال در ترکیب دمگرافیک این اراضی به نفع یهودیان است.
مهم‌ترین قانون نژادپرستانه این رژیم، قانون شهروندی و اثبات وفاداری به این رژیم است که شامل ساکنان قدس اشغالی نیز می‌شود.طی 2 ماه اخیر یهودیان افراطی با حمایت نیروهای صهیونیست به شهر ام‌الفحم هجوم برده‌اند که بی‌تردید این امر در روستاها و شهرهای عربی درون خط سبز نیز ادامه خواهد یافت تا شرایط برای عملیات گسترده بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین مادری‌شان فراهم شود. بسیاری از گروه‌های افراطی و رادیکال یهودی، چنین برنامه‌ریزی‌هایی را مورد تأکید قرار داده‌اند.
در این میان، اتحادیه عرب می‌تواند با تشکیل کمیته‌ای حقوقی به‌منظور تحت تعقیب قرار دادن صهیونیست‌های افراطی مرتکب جنایات علیه فلسطینیان در این محدوده، آنان را به دست عدالت بین‌الملل بسپارد.
