نامزد اصلی فوتبال ایران در این انتخابات، سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی بود که پست نایب رئیسی AFC را هدف قرار داده بود ولی برای یک مدیر غیرفوتبالی که در خانواده فوتبال آسیا هم شناخته شده نیست، این خواسته‌ای بلندپروازانه بود و او مطابق انتظار ناکام شد. میزبانی از مدیران فوتبال کشورهای مختلف آسیایی و همچنین سفرهایی که در هفته‌های اخیر با هدف لابی و جمع‌آوری رای انجام شد، همگی بی‌نتیجه بود، چرا که لابی‌ها برای پست نایب‌رئیسی قبلا صورت گرفته بود و گانش تاپا، رئیس فدراسیون فوتبال نپال با 25 رای مقابل 20 رای سعیدلو به این پست رسید.
البته هیأت ایرانی در روز آخر برای رسیدن به این پست دست به ریسک بزرگی زد ؛ برنامه به این صورت بود که کفاشیان از نامزدی عضویت در هیأت اجرایی استعفا دهد تا شانس انتخاب سعیدلو بیشتر شود که این ترفند هم با شکست روبه‌رو شد.
انتخاب این استراتژی، روز گذشته با انتقاد اکثر مدیران فوتبالی روبه‌رو شد که آن را اشتباه و ناشی از ناآشنایی با فضا و روابط حاکم بر کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌دانستند.
حسن غفاری رئیس اسبق کمیته روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال، عقیده دارد که نامزد شدن علی کفاشیان در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا منطقی‌تر از نامزد شدن علی سعیدلو بود. غفاری که طی یک دهه اخیر مسئولیت‌های مختلفی در کنفدراسیون فوتبال آسیا داشته، در مورد از دست رفتن کرسی ایران گفت: «من اعتقاد دارم اگر کفاشیان برای کمیته اجرایی نامزد می‌شد به احتمال80 تا 85 درصد رای می‌آورد چون کفاشیان در کنفدراسیون حضور فعالی داشت و از مسائل مربوط به فوتبال آگاه بود. فردی که می‌خواهد در این جلسات حضور داشته باشد باید حرفه‌ای باشد، در مباحث شرکت کند و طرح و ایده ارائه دهد.»
غفاری عقیده دارد که نماینده نپال از 3ماه قبل می‌دانسته که انتخاب می‌شود؛ «با کارها و فعالیت‌هایی که گانش تاپا نپالی انجام داده بود در واقع از 3ماه پیش می‌دانست انتخاب شده است. ایشان از ماه‌ها پیش جلساتش را برگزار کرده و میهمانانش را توجیه کرده بود. او به‌عنوان بهترین فوتبالیست کشور نپال با یک رزومه کاری عالی در انتخابات اخیر شرکت کرد و نهایتا پست نایب رئیسی را کسب کرد.
من اعتقاد دارم اگر کفاشیان کاندیدا می‌شد به‌دلیل بدهکاری و دینی که آقای بن همام به فوتبال ما دارد و از سوی دیگر با توجه به اعتقادش به عضویت کشورهای صاحب فوتبال در کنفدراسیون فوتبال آسیا، من 80 تا 85 درصد احتمال انتخاب شدن کفاشیان را می‌دادم اما واقعا از کاندیداتوری سعیدلو تعجب کردم.»
ناصر نوآموز رئیس اسبق فدراسیون فوتبال هم، نظر مشابهی داشت و گفت: «بافت کنفدراسیون فوتبال آسیا اصولا بافتی است که یک نفر برای احراز پست نایب رئیسی یا ریاست کنفدراسیون، باید اول در سمت‌های مختلف فدراسیون در کشور خودش و بعد در سمت‌های اجرایی کنفدراسیون آسیا سابقه داشته باشد.
مثلا خود من سال‌ها عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال آسیا و کمیته امنیتی کنفدراسیون فوتبال آسیا و پس از آن سال‌ها عضو کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا که مهم‌ترین کمیته تصمیم‌گیری در کنفدراسیون است بودم. این موضوع بسیار مهم است که یک شخص برای احراز پست‌های مختلف در آسیا باید حضور مستمر در حوزه‌های مرتبط با این کنفدراسیون در کمیته‌های مختلف داشته باشد.
دوستان دیگر در سازمان تربیت‌بدنی و فدراسیون فوتبال و کمیته بین‌الملل که اشراف بیشتری به این موارد داشتند باید سعیدلو را متوجه بافت AFC و شانس حضور در کمیته‌های مختلف آسیا می‌کردند. من اعتقاد دارم از آنجا که کفاشیان سال‌ها تجربه کار در سمت‌های مختلف کنفدراسیون فوتبال آسیا را داشت و با این کنفدراسیون و مسائل مربوط به آن آشنا بود باید به جای سعیدلو کاندیدا می‌شد.
به عقیده من کاندیداتوری سعیدلو اشتباهی بود که مرتکب شدیم. استمرار مدیریت در فوتبال کشور و حضور در کمیته‌های مختلف آسیا امتیازی بود که سعیدلو از آن محروم بود به همین دلیل نباید به هیچ‌وجه در انتخابات شرکت می‌کرد؛ هر‌چند که متأسفانه برخی از مسائل به‌خوبی توسط بسیاری از افراد آگاه، به سعیدلو گفته و انتقال داده نشد و او این اشتباه را مرتکب شد. » در این انتخابات بن همام برای سومین بار پیاپی به ریاست AFC انتخاب شد.
