مدیران فرهنگی برگزاری همزمان این جشنواره‌ها را ویژگی مثبتی قلمداد کرده‌اند، در حالی که این اتفاق باعث می‌شود 2رخداد مهم هنری کشور یکدیگر را تحت‌الشعاع قرار دهند. در این ماجرا هم بیشتر این جشنواره تئاتر است که بازنده می‌شود تا فیلم فجر که به دلایلی متنوع و متعدد امکان بیشتری برای دیده‌شدن دارد.
چه از نظر پوشش رسانه‌ای و چه گستردگی نمایش فیلم‌ها در مقایسه با جشنواره تئاتر، این فیلم فجر است که جلوه و درخشش بیشتری می‌یابد. در حالی که اگر جشنواره تئاتر پس از جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شد، حاصل تلاش هنرمندان عرصه نمایش قطعا امکان مناسب‌تری برای دیده‌شدن داشت.
نکته مهم‌تر مردم هستند. علاقه‌مندان جدی تئاتر و سینما را تقریبا طیف مشترکی تشکیل می‌دهند. دانشجویان هنر و علاقه‌مندان و پیگیران فعالیت‌های هنری مخاطبان جدی جشنوارههای تئاتر و فیلم هستند و برگزاری همزمان این جشنواره‌ها، نوعی سردرگمی را نیز میان مخاطبان ایجاد می‌کند.
در مورد فیلم فجر پیش‌فروش بلیت‌ها از اول بهمن آغاز می‌شود و علاقه‌مندان، بلیت‌ها را به صورت سری و صرفا براساس بخش‌های اعلام شده خریداری می‌کنند. مخاطبی که اینگونه بلیت جشنواره فیلم فجر تهیه کرده، اگر تماشاگر پیگیر تئاتر نیز باشد (که در بسیاری از موارد چنین است) به هر حال برای دنبال کردن توامان این دو رخداد هنری به مشکل برمی‌خورد.
می‌شد با کمی جابه‌جایی، مخاطبی را که هم به تئاتر علاقه‌‌مند است و هم سینما در نظر گرفت. در این صورت هر دو جشنواره شاخص و مهم هنری کشور، به صورت بهتری برگزار می‌شد و هم مردم رضایت خاطر بیشتری داشتند و هم هنرمندانی که آثارشان در این ایام عرضه می‌شود.
