به گزارش ایسنا،طبق اعلام برگزارکنندگان؛ برای جشنواره سال جاری چند مهمان بین‌المللی به جزیره هرمز آمدند.
اولین مهمان «نیکولا فاچسکینی» از ایتالیا و «پدرو فونسکا» از برزیل بودند. هر دوی این دو نفر دانشجوی زبان و ادبیات فارسی در ونیز ایتالیا هستند.
آنها برای آشنائی بیشتر با فرهنگ ایران و زبان فارسی به این کشور آمده‌اند. نیکولا فاچسکینی در ایتالیا در زمینه تئاتر طنز و پدرو فونسکا نیز با رسانه‌ها همکاری می‌کند.
ریکاردو زیپولی که شرق‌شناس و استاد زبان و ادبیات فارسی است و به عنوان عکاس سفرهای متعددی به گوشه و کنار دنیا داشته به آنها توصیه می‌کند که از هنرمندسرای خلیج فارس بازدید کنند.
ریکاردو زیپولی قبل از انقلاب به هرمز سفر داشته و مجموعه عکس‌هایش را که منتشر شده برای این مرکز ارسال کرده است و پیش‌بینی شده تا سال آینده در هنرمند سرای خلیج فارس عکس‌هایی از جمع عکس‌های قدیم هرمز به نمایش گذاشته شود.
ریکاردو و پدرو یکی از دیوارهای مقابل هنرمند سرا را با نمادها و خط نوشته‌ها نقاشی کردند.
کشور برزیل زمانی تحت سلطه پرتغالی‌ها بوده و زبان رسمی آنها پرتغالی است. قلعه پرتغالی‌ها و متونی که وجود دارد گواهی می‌دهد که روزگاری پرتغالی‌ها جزیره هرمز را تحت نفوذ خود داشتند. این بار خط نوشته‌ها طعم سلطه ندارد بلکه فرهنگی هستند.
آنها بر روی دیوار نزدیک به هنرمند سرا نوشته‌اند: «اگر آفتابی نیست، پس خواهد شد ، آنچه که فردا شود ، فردا فکر کنیم. »
همچنین شعری از عباس کیارستمی را با عنوان «در چشم پرنده‌ها غرب مغرب است و شرق مشرق، همین.» بر روی همین دیوار نوشته‌اند.
در یکی دیگر از روزهای حضورشان ،«نیکولا فاچسکینی» با بچه‌های جزیره در خانه کنیز - هنرمند بومی هرمز - نمایش مشترکی اجرا کردند.
دکتر آندریا براردی - همسرشان دکتر جی لاکشمی - و دو فرزندشان «مان» و «آنجو» نیز پنج روز مهمان هنرمند سرا بودند.
«جی» استاد دانشگاه رویال هالوی لندن و «آندریا» استاد دانشگاه اوپن یونیورسیتی است.
زمینه تخصصی هر دو آنها در دانشگاه محیط زیست است. خانواده براردی در حوزه موسیقی کار می‌کنند و دکتر جی لاکشمی در زمینه سفال نیز فعالیت دارد.
اجداد جی لاکشمی از هند به افریقا و از آنجا به انگلستان رفته‌اند. علی رغم اینکه خانواده «جی» در انگلستان متولد شده‌اند،اما او به میزان زیادی پایبند به فرهنگ و آئین هند بود. او پیرو دین هندو است.
این خانواده نیز یک روز در خانه کنیز اجرا داشتند و بر روی دیوار مقابل هنرمند سرا نشانه‌ها و نوشته‌هایی را از خود به یاد گار گذاشتند.
کلمه «صلح» به زبان انگلیسی و هندی و تصاویر هم کلاسی‌های دختر این خانواده از جمله مواردی بود که آنها بر روی دیوار نقاشی کردند.
