بر اساس پژوهشی جدید که در نشریه "پلاس وان" چاپ شده، با بررسی 550 پرنده از 48 گونه مختلف این منطقه، مشخص شده است که در اثر نشت مواد رادیواکتیو پرنده‌های چرنوبیل مغزشان 5 درصد کوچک‌تر است.
اندازه مغز پرنده‌های یک ساله به‌طور قابل ملاحظه‌ای کوچک‌تر از پرنده‌های پیرتر است.
گفته‌می‌شود کوچکی اندازه مغز با کاهش توانایی شناخت ارتباط دارد.
این موضوع را گروهی از پژوهشگران نروژ، فرانسه و آمریکا به سرپرستی پروفسور تیموثی موسه‌او از دانشگاه کارولینای جنوبی و دکتر مولر از دانشگاه پاریس جنوبی کشف کرده‌اند.
در آوریل 1986 راکتور شماره 4 در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل منفجر شد.
بعد از این حادثه ردی از رادیو اکتیو، تقریبا در همه کشورهای نیمکره شمالی پیدا شد.
بعد از آن تحقیق‌های مختلفی برای بررسی تاثیر رادیواکتیو بر محیط و موجودات زنده منطقه انجام شده است که این مورد هم یکی از این نمونه تحقیق‌هاست.
اصولا پرنده‌های تحت استرس می‌توانند برخی از ارگان‌هایشان را برای تطبیق با شرایط سخت محیط زیست تغییر بدهند.
به عنوان مثال پرنده‌های مهاجر که مسافتی طولانی را طی کرده‌اند اغلب بخش‌های مشخصی از بدنشان را منقبض و کوچک
می‌کنند تا از انرژی، استفاده بهتری بکنند.
اما به گفته پژوهشگران مغز آخرین عضوی است که برای این کار قربانی می‌شود و به عبارتی اصولا پرنده‌ها مغزشان را کوچک نمی‌کنند.
هنوز مشخص نیست که چه مکانیزمی مغز آنها را کوچک می کند و دانشمندان حدس می‌زنند رادیواکتیو ممکن است روی دیگر اعضای بدن پرنده‌ها نیز تاثیر گذاشته باشد.
