اینکه افخمی بر ساخت موسیقی، دوبله و صداگذاری نظارت نداشته و تدوین مرحوم سیف‌الله داد تغییر داده‌شده همگی درست اما به نظر بسیاری از کسانی که دوشنبه شب فرزند صبح را دیدند، مشکل فیلم جدی‌تر و ریشه‌ای‌تر از این حرف‌هاست. درباره فرزند صبح با فاصله گرفتن از فضای هیجانی فعلی، بهتر و بیشتر می‌توان حرف زد.
هومن سیدی با «آفریقا» توانست توجه منتقدان را به خود جلب کند. بازیگر «یک تکه‌نان» تبریزی که این سال‌ها بیشتر در نقش‌های مکمل حضور یافته در نخستین ساخته بلند سینمایی‌اش موفق شده یک تریلر جذاب بسازد که با وجود برخی ایرادهایش می‌توان آن را اثری قابل قبول دانست. فیلم از الگوی بسیار آشنایی تبعیت می‌کند و نشان می‌دهد سازنده‌اش آثار مستقل سینمای آمریکا را خوب دیده‌است.
جشنواره فیلم فجر، جدا از امکانی که برای دیدن طیف متفاوت و متنوع آثار سینمایی فراهم می‌کند تا حدی چشم‌اندازی از اکران سال بعد را نیز ارائه می‌کند. به‌عنوان پیشنهادهای دلچسب گیشه سال 90 می‌توان به «ورود آقایان ممنوع» رامبد جوان و حتی «مرهم» داوودنژاد اشاره کرد.
ساخته رامبد جوان، کمدی مفرح و بسیار بامزه‌ای از کار درآمده که با جنس آنچه در این سال‌ها به‌عنوان کمدی روی پرده رفته تفاوت‌های قابل توجهی دارد. پس از کمدی رمانتیک خوش‌ساخت «پسرآدم، دخترحوا» رامبد جوان در گام بعدی، مسلط‌تر و موفق‌تر نشان می‌دهد. کشف قابلیت‌های تازه در بازی ویشکا آسایش از امتیازهای غافلگیرکننده «ورود آقایان ممنوع» است؛ فیلمی که از همین حالا می‌توان آن را جزء پرفروش‌های سال آینده دانست.
اما علیرضا داوودنژاد پس از یک دهه اصرار بیهوده به گام نهادن در مسیری که هیچ نسبتی با او و سینمایش نداشت، با مرهم به خود بازگشته است. مرهم همان‌طور که درباره‌اش گفته می‌شد بازگشت به سینمای «نیاز» و «مصایب شیرین» است؛ فیلمی که نشان می‌دهد علیرضا داوودنژاد هنوز هم فیلمساز توانمندی است.
نکته مهم و کلیدی مرهم نزدیکی‌اش به زندگی ایرانی است. این فیلمی است درباره امروز و روح جاری در جامعه معاصر ایران. بازگشت علیرضا داوودنژاد به روزهای اوجش، بهترین اتفاق جشنواره تا به امروز بوده‌است. می‌ماند یک سؤال؛ مرهم چگونه به بخش مسابقه سینمای ایران راه نیافته‌است؟ اگر یکی از ملاک‌های ورود به بخش رقابتی، نخستین نمایش فیلم در ایران باشد که تقریباً هیچ‌کدام از فیلم‌های بخش بین‌الملل چنین شرایطی را ندارند و اگر معیار، کیفیت فیلم بوده که باید در سلیقه هیات انتخاب شک کرد.
