هنوز روحیه برتری جویی در تیمی که فصل قبل از آن بدون شکست به قهرمانی لیگ برتر رسیده بود و لقب شکست‌ناپذیران را به‌خود اختصاص داده بود، موج می‌زد. این هفتمین قهرمانی مهم ونگر با آرسنال بود، درحالی‌که بازیکنان منچستریونایتد با ناراحتی در حال ترک زمین چمن بودند. در آن زمان پیش‌بینی می‌شد که این تیم می‌تواند عناوین زیادی به دست بیاورد. آرسنال اما در این سال‌ها هیچ جامی نبرد و ونگر در آستانه فینال امروز از فشاری می‌گوید که روی دوش بازیکنانش است و امیدوار است که با شکست بیرمنگام در ومبلی برداشته شود.
کنایه آمیز است که فینال امروز در جام اتحادیه است؛ تورنمنتی که ونگر همیشه نگاه تحقیرآمیزی به آن داشته ولی امیدوار است این بار قهرمانی در این جام کاتالیزوری برای قهرمانی‌های بعدی باشد. همین سال گذشته، وقتی آستون‌ویلا قرار بود در فینال با منچستریونایتد روبه‌رو شود، ونگر گفت: «اگر جام اتحادیه را ببرید، به‌نظر من نمی‌توانید ادعا کنید که جامی برده‌اید.»
ونگر مجبور شده موقتا این نگاه را کنار بگذارد؛ چراکه جام اتحادیه را سکوی پرتابی برای موفقیت‌های بزرگ‌تر می‌داند. با وجود این، او همچنان جام اتحادیه را کم اهمیت‌تر از سایر تورنمنت‌ها می‌داند، حتی اگر قرار باشد این جام به طولانی‌ترین دوره بدون جام درکارنامه 27 ساله مربیگری‌اش پایان دهد. آرسنال در 4 جبهه می‌جنگد و اگر قرار باشد امروز به بیرمنگام ببازد و به‌جای آن یکی از 3 جام بعدی را ببرد، در پایان فصل راضی‌تر خواهد بود.
«این مهم‌ترین جام نیست.» ونگر اضافه کرد: «مهم‌ترین جام‌ها لیگ برتر و لیگ قهرمانان است، بعد جام حذفی و تنها بعد از آن جام اتحادیه. ولی بردن یک جام روحیه تیم را بالاتر می‌برد. با بردن این جام دیگر مجبور نیستیم به این سؤال که آیا این تیم هنوز توان بردن جام را دارد، پاسخ بدهیم. ولی هنوز معتقدم که مهم‌ترین میزان سنجش در بالاترین سطح، داشتن ثبات است. در 12سال اخیر تنها ما و منچستریونایتد توانسته‌ایم همیشه یکی از 4 تیم برتر باشیم. بردن این جام ثابت خواهد کرد که تیم من می‌تواند بهتر از این هم باشد.»
جام اتحادیه در سال‌های اخیر برای ونگر فرصتی بوده تا بازیکنان جوانش را بیازماید و با وجود این از سال 2003 همیشه جزو 8 تیم پایانی بوده است ولی امسال به‌نظر می‌رسد که فاصله زیادی میان تیم اصلی و تیم ذخیره‌ها وجود ندارد. کیفیت همه بازیکنان این تیم بالاتر رفته است. بازیکنان ساخته تیم‌های جوانان حالا همگی در ترکیب اصلی هستند. ویلشر، بنتنر، سانگ و جورو همگی در پیروزی خیره‌کننده 6 بر صفر مقابل شفیلدیونایتد در دور سوم این جام در سال 2008 بازی کردند و همه آنها قرار است امروز هم در ومبلی در ترکیب اصلی باشند. سسک فابرگاس هم برای نخستین بار در این جام مطرح شد. ونگر در این باره گفت:« همه آنها در جام اتحادیه مزه بازی‌های بزرگ را برای نخستین بار چشیدند و این را فراموش نمی‌کنند.»
تیم ونگر هرچند در این سال‌ها پیشرفتی تدریجی داشته ولی معمولا در گام آخر ناکام بوده؛ به همین دلیل پیروزی در فینال امروز از نظر روانی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و این هدفی است که از اول فصل با جدیت دنبال می‌شد. فابرگاس که به‌همراه والکات به‌دلیل مصدومیت در بازی امروز غایب است، می‌گوید:« مربی در این فصل با تمام وجود می‌خواست یک جام ببریم چون تیم نیاز دارد که گره روانی‌اش باز شود و این با بردن جام ممکن می‌شود. به محض اینکه یک جام ببریم، به این باور می‌رسیم که می‌توانیم جام‌های بیشتری ببریم.» فابرگاس که سابقه قهرمانی جهان و اروپا با تیم ملی اسپانیا را دارد، تنها بازیکن تیم است که در فینال جام حذفی سال 2005 حاضر بوده. سایر بازیکنان تیم اما به ندرت سابقه بردن عنوان مهمی را در کارنامه‌شان دارند.
باکاری سانیا که تنها عنوان مهمش قهرمانی جام حذفی فرانسه در سال 2005 است، می‌گوید:« هر وقت با آرسنال در آستانه موفقیت بزرگی قرار داشتیم، ترس باعث شد تا نتوانیم بازی کنیم ولی از اشتباهاتمان درس گرفته‌ایم و این بازی فرصتی است که ثابت کنیم ما هم می‌توانیم قهرمان شویم.»
