لئو کلسیترز، مدافع نفوذناپذیر تیم ملی بلژیک در جام‌جهانی 1986، دو دختر داشت که در دنیای تنیس به شهرت و ثروت خوبی رسیدند. کیم خواهر بزرگ‌تر به یکی از ستاره‌های بزرگ دنیای تنیس تبدیل شد و الکه خواهر کوچک‌تر نیز تلاش بسیاری کرد تا نام خود را در میان برترین‌ها ثبت کند.
سرگئی بالتاچا، مدافع برجسته شوروی سابق در سال 1977 قهرمان رقابت‌های جام‌جهانی زیر 20 سال و در سال 1980 برنده مدال برنز رقابت‌های المپیک شد. بالتاچا در رقابت‌های جام‌جهانی 1982 اسپانیا نیز حضور داشت و پس از آن به همراه خانواده به انگلیس مهاجرت کرد. جری، پسر خانواده ورزش فوتبال را دنبال کرد و النا، دخترش به ورزشکار شماره یک تنیس انگلیس و 68 رنکینگ جهانی تبدیل شد.
زکریا نوآ، مدافع کامرونی تیم پاری سن ژرمن و سدان فرانسه نیز خانواده ورزشی موفقی دارد. یانیک، پسر زکریا در سال 1983 در رقابت‌های تنیس فرانسه قهرمان شد و پسر بزرگ او، یواخیم نیز به رقابت‌های بسکتبال NBA راه یافت. زکریا می‌گوید: «زمانی که برای دیدن پسرم به امریکا رفتم، همواره این را از من می‌پرسیدند که چگونه خانواده موفقی در سه رشته مختلف ورزشی داشته‌ام. آنها تصور می‌کنند که پای سحر و جادو در میان است.»
جان نش در فوتبال حرفه‌ای افریقای جنوبی بازی می‌کرد و در سال 1974 به کانادا مهاجرت کرد. مارتین، پسر او 38 بار با پیراهن کانادا به میدان رفت و استیو، پسر دیگر او به NBA رفت و با فونیکس در فصل 2005 و 2006 دو بار نام خود را به عنوان با ارزش‌ترین بازیکن ثبت کرد.
فامیل ورزشی
میگوئل آنخل نادال، بازیکن باشگاه بارسلونا و تیم ملی اسپانیا در 18 سالگی از نخبگان ورزش فوتبال بود. او دو برادر به نام‌های تونی و سباستین دارد. سباستین پدر رافائل نادال است؛ بازیکن مستعد فوتبال که ترجیح داد تمام انرژی خود را صرف ورزش تنیس کند و برنده 43 تورنمنت مختلف شد.
فرانسیسکو جنتو (پاکو) دیگر بازیکن ملی‌پوش اسپانیایی است که دو برادر فوتبالیست و یک خواهر به نام ماریا آنتونیا دارد. ماریا چهار پسر دارد که از این بین ژولیو و پاکو لورنته پا جای پای دایی خود گذاشته‌اند و البته نه در فوتبال، بلکه در بسکتبال که بعدها با تیم ملی اسپانیا برنده مدال نقره رقابت‌های المپیک 1984 لس‌آنجلس شدند.
برادر ژولین، بازیکن باشگاه آژاکس هلند و کان فرانسه نیز یک بازیکن حرفه‌ای تنیس بود که 11 سال پیش به رده 17 رنکینگ جهانی رسید.
دو برادر استفانسون، مدافع سابق تیم ملی ایسلند نام‌های بزرگی در ورزش بسکتبال و هندبال این کشور هستند و لوئیس لئون برادر پدرو لئون، هافبک میانی باشگاه رئال مادرید نیز از دوچرخه‌سواران برتر این کشور است.
پدر، می‌خواهم فوتبالیست شوم
در مقابل خانواده‌های ورزشی نیز هستند که خود از قهرمانان و یا استعدادهای سایر رشته‌ها هستند، ولی فرزندان آنها می‌خواهند فوتبالیست باشند.
کریستینا، مادر لوکاس پودولسکی، بازیکن ملی‌پوش آلمان، یک بازیکن خوب هندبال بود و فرانک روست دروازه‌بان تیم هامبورگ والدین هندبالیست دارد و مادر او همراه با آلمان در سال 1976 برنده مدال نقره رقابت‌های مونترآل شد. سان جی های، بازیکن ملی‌پوش چینی که شش فصل در منچستر‌سیتی توپ زد، نیز می‌گوید قابلیت‌های فیزیکی خود را از پدرش که یک ورزشکار بااستعداد در دوومیدانی بوده، به ارث برده است. جیانگ جین نیز که پدرش دروازه‌بان بوده، نیمی از توانایی‌های خود را از پدر و نیمی دیگر را از مادرش که ستاره بسکتبال است، به ارث برده است.
نمونه‌های این‌چنینی زیادند. شاید این فرضیه که ورزش ارثی است و ژن آن از طریق خانواده‌ها منتقل می‌شود، واقعیت داشته باشد، شما چه فکر می‌کنید؟
