در کشور ما راه‌اندازی بعضی از جشنواره‌ها در ابتدا- مثل هنرهای نمایشی و سینما شاید موجب تداوم فعالیت آن حوزه و موضوع مورد نظر نیز بوده است.
زمانی که سینمای ایران به لحاظ ارزشی در اوایل انقلاب- حداقل در وجه غالب آن- با چالش‌های جدی روبه‌رو می‌شود می‌توان اینگونه فرض کرد که یکی از کارکردهای برگزاری جشنواره، به ویژه در حوزه سینما و حتی هنرهای نمایشی به نوعی با بقا و تداوم حیات آن گره می‌خورد.
اهداف برگزاری هر جشنواره‌ای هرچه باشد به یقین از فعالیت، تلاش، نوزایی و تکاپو برای تولید و خلق آثار جدید به دور نیست.
به‌طور قطع، وجه دیگر هر جشنواره‌ای مسئله اعتبار آن است. اینکه عده‌ای می‌کوشند تا محصولی را تولید یا اثری را خلق کنند و گاه با اصرار و زحمات فراوان ثمره تلاش خود را در فضای جشنواره‌ای عرضه کنند، دقیقا از اینجا ناشی می‌شود که به‌دنبال تحسین جمعی نخبه هستند و کدام انسان است که نسبت به این مهم بی‌تفاوت باشد؟
تمامی جشنواره‌ها از جمله «جشنواره فیلم پلیس» قبل از هر هدف خرد و کلانی، هم به‌دنبال ایجاد فعالیت و خلق آثاری نو هستند و هم نسبت به وزن و جایگاه خود در عرصه فرهنگی کشور نمی‌توانند بی‌تفاوت باشند و آن را نادیده بگیرند.
برگزاری 3دوره جشنواره فیلم در بستر سازمان پلیس موید این معنی است که این رویداد فرهنگی که به صورت دوسالانه برگزار می‌شود با شناسایی از طرف هنرمندان، معتبر و زنده است و برگزاری چهارمین دوره‌‌اش امکان وسیع‌تر شدن و تعمیم این اتصال مبارک را فراهم می‌سازد.
موضوعی بودن این جشنواره نکته مهم دیگری است که در همین ابتدا باید به آن اشاره کرد و تکلیف آن را معلوم ساخت.
خوشبختانه کشور ما از یک نظر کشور جشنواره‌هاست و برای هر موضوع خرد و کلان فرهنگی و غیرفرهنگی می‌توان تعداد قابل‌توجهی از آنها را نام برد. جشنواره پلیس در این میان داعیه چه دارد؟ آیا می‌خواهدگوی سبقت را از جشنواره فیلم فجر برباید؟ مسلما خیر. آیا نفس برگزاری جشنواره اصالت دارد و با تشریفات خیره‌کننده و هزینه‌های گزاف قصد تفاخر و فضل‌فروشی و کسب اقتدار در حوزه هنر مطرح است؟ حاشا و کلا. آیا پولمان زیادی کرده و قصد توزیع تعدادی سکه میان اهل هنر داریم؟ به یقین این‌طور نیست.
آنچه مسلم است اینکه ناجا به‌عنوان منحصربه‌فردترین نهادی که با سطح وسیعی از مردم از سویی و وظایفی گسترده و متنوع برای انجام در عرصه اجتماعی از سوی دیگر سروکار دارد، حضور در صحنه فرهنگی- هنری کشور را نه تنها یک حرکت تفاخرطلبانه نمی‌داند، بلکه آگاهانه دست نیاز خود را برای دریافت کمک و استعانت از جامعه هنری (به‌ویژه هنرمندان سینما) دراز کرده، خواهان مشارکت این بخش از دلسوزان و فرهیختگان در یک تلاش منسجم، هدفمند و مستدام است.
برگزاری 3دوره جشنواره در سال‌های قبل و آسیب‌شناسی انجام یافته، این نوید را به ما می‌دهد تا با تجربه به‌دست آمده کمتر مقطعی باشیم و با برنامه‌ریزی واقعی‌تر و به دور از هیاهو و حرکت‌های نمایشی و تبلیغی پیوند صحیحی از تعامل دوسویه میان پلیس و هنرمندان را شاهد باشیم.
سازمان‌هایی با گستردگی نیروی انتظامی بدون رویکرد فرهنگی و استعانت از این حوزه نه‌تنها در انجام ماموریت خود موفق نخواهد بود بلکه بی‌توجهی به این مهم هزینه‌های بسیار و نتایجی نامطلوب را به‌دنبال خواهد داشت.
* دبیر چهارمین جشنواره فیلم پلیس
