اما آنان به مانند مشاوران ارشد سیاسی در حال ظهور و بروز هستند و به‌طور قابل توجهی دیدگاه‌های مشترکی درباره روند انتقال مصر به دمکراسی دارند.این سه رهبر سیاسی، عمروموسی وزیر خارجه سابق و دبیرکل کنونی اتحادیه عرب، محمد البرادعی مدیرکل سابق آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای و نجیب ساویرس مدیرکل شرکت اوراسکوم - یک شرکت مخابراتی عظیم که به‌عنوان بزرگ‌ترین شرکت خصوصی مصر به‌شمار می‌رود - هستند. تحلیلگران سیاسی مصر 2شخصیت نخست را به‌عنوان رهبران بالقوه آتی مصر قلمداد می‌کنند و نفر سوم را دولت‌ساز احتمالی می‌دانند. (ساویرس قبطی مسیحی است و شانسی برای رئیس‌جمهور شدن نخواهد داشت اما در مقابل، یک حزب سیاسی جدید قدرتمند تاسیس کرده است.)
این سه شخصیت برجسته، نقشی در انقلاب اخیر مصر نداشته‌اند. انقلاب را فعالان جوانی آغاز کردند که در میدان التحریر تجمع کردند و متفرق شدن از این میدان را به کناره‌گیری حسنی مبارک از سمت ریاست‌جمهوری منوط کردند، اما این سه شخصیت نقشی مهم در حمایت از انقلابیون ایفا کردند. اینان قبل از آنکه نتیجه تظاهرات‌ها و اعتراضات مردمی مشخص و عیان شود، ریسک کرده و به میان تجمع‌کنندگان در میدان التحریر رفتند.
آنان با دوران‌گذاری آشفته به سوی دمکراسی مواجهند و هرکدام تاکید می‌کنند که مشکلات و ضررهای سیاسی حاصل شده در پی ده‌ها سال سرکوب و قلع و قمع نمی‌تواند طی 6 ماه بازگردد و اصلاح شود.هر سه شخصیت در مصاحبه‌های هفته گذشته به صراحت سخن راندند و به‌رغم گذشته‌های متفاوتشان، نگرانی‌های مشترکی دارند: همگی نگران هستند که شورای نظامی حاکم به سرعت در حال حرکت به سوی برگزاری انتخابات پارلمانی و وضع یک قانون اساسی جدید است. آنها درباره افزایش تنش‌های دینی میان مسیحیان و مسلمانان هم هشدار می‌دهند.
از نظر آنان، کشور از لحاظ امنیتی چندان به‌سامان نیست و از این‌رو به‌دنبال اصلاح و بازسازی ساختار پلیس هستند و در نهایت اینکه آنان از این بیم دارند که مبادا یک سقوط تند اقتصادی فراروی مصر باشد.دیدگاه‌های این سه شخصیت مصری درباره مسائل سیاسی نیز نزدیک است. هرسه معتقدند که یک آگاهی و بیداری پساانقلابی آرام در مصر در حال شکل‌گیری است.
آنها همگی به اقتصاد بازار علاقه‌مندند به شرط آنکه چتر حمایتی خود را بر سر فقیرترین شهروندان مصری نیز بگسترد، همچنان‌که ادامه رابطه با آمریکا ازجمله همکاری میان ارتش‌های مصر و ایالات متحده را تایید می‌کنند. کما اینکه به‌دنبال دولتی سکولار هستند که بتواند از حقوق فردی پاسداری کند و به عبارتی ساده‌تر، هر سه شخصیت در پی آنند تا مصر در قرن 21، به‌عنوان یک کشور مدرن و پیشرفته تلقی شود.
عمرو موسی که به‌عنوان کاندیدای مستقل در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت خواهد کرد، نسبت به 2 شخصیت دیگر از اقبال بیشتری در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری برخوردار است. او از سابقه‌ای طولانی به‌عنوان عضوی در دایره حاکمیت روزگار مبارک برخوردار است و شهرت و آوازه‌ای به‌عنوان یک سیاستمدار کاردان دارد اما این مشخصه‌ها همچنان‌که امتیاز به شمار می‌رود، شاید باعث شود تا رویکرد نظام سیاسی سابق تثبیت شود و استمرار یابد. خاصه آنکه او از حمایت کامل بسیاری از نظامیان و شماری از اعضای حزب سابق مبارک نیز برخوردار است.
عمرو موسی می‌گوید که تنها برای یک دوره 4ساله کاندیدا می‌شود تا کشور را در مسیر صحیح قرار دهد، تمامی اصول و قواعد را مصون دارد و شرایطی از ثبات و همگرایی در کشور ایجاد کند.اما البرادعی؛ او از نظر بسیاری از مصری‌ها، شخصیت محترمی به شمار می‌رود و به‌علت اثبات اشتباه بودن ادعاهای آمریکا درباره برخورداری عراق از سلاح‌های کشتار جمعی در زمانی که ریاست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را به‌عهده داشت، از احترام ویژه‌ای در میان مصریان برخوردار است.
اما برای مدت کوتاهی به‌علت حمایت از معترضان مصری به هنگام بازگشت به کشور، در بازداشت خانگی به‌سر برد. او قصد دارد در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری به‌عنوان کاندیدای حزب دمکراتیک اجتماعی که از سوی بسیاری از نخبگان و فعالان میدان التحریر مورد حمایت است، شرکت کند. رویکرد سیاسی‌اش بخشی از خواسته‌هایش است اما برخی از تو دار بودن و ناشناخته بودن مواضعش برای اداره این کشور آشفته ابراز نگرانی می‌کنند.
نجیب ساویرس؛ او تاجر هوشیار و زیرکی است که شرکت اوراسکوم را آنطور که می‌گوید به یکی از 8 شرکت عظیم مخابراتی در دنیا بدل کرده است. در کشوری که فساد اداری و مالی دامنگیر اغلب تاجران و سرمایه‌داران شده است، او به‌عنوان یک سرمایه‌دار مستقل و شایسته و مقتدر شناخته می‌شود.
موسی و البرادعی بر این باورند که مصر برای آموختن کیفیت فعالیت دمکراتیک نیاز به زمان دارد و از همین روست که بر ضرورت نه گفتن به رفراندوم برگزار شده درباره طرح شورای نظامی برای برگزاری سریع انتخابات و نیز قانون اساسی کنونی چند تکه و سرهم‌بندی شده، تاکید کردند، اما طرح یادشده که از سوی اخوان‌المسلمین حمایت شد، با 77 درصد آرای مصری‌ها به تصویب رسید.
البرادعی هشدار می‌دهد که در کوتاه مدت ما کشوری رو به سقوط و سراشیبی داریم.
اما او مانند موسی و ساویرس معتقد است که اگر به مصر دمکراتیک فرصت داده شود، بدل به کشوری موفق خواهد شد. او می‌گوید: هر وقت که شما روحیه‌تان را در قبال اوضاع مصر از دست دادید، به این فکر کنید که آنچه در این کشور روی داده است، برای دیدن بیداری این بخش از جهان در قرن بیست و یکم بسیار خوب است؛ به تجربه کردنش می‌ارزد.
