به نظر می‌رسد تشکیل جلسات غیرعلنی با توجه به سوابق امر و نیز به موجب عقل و منطق بدین معنی است که یا موضوعی وجود دارد که به طور مستقیم چندان با امور مردم ارتباط نداشته و مربوط به امور و رفتار نمایندگان و مسائل امنیتی و حفاظتی آنان و یا تصمیم در خصوص موقع مناسب تعطیلات آنان و غیره است یا موضوعی است که مربوط به امنیت ملی می‌باشد که نباید رسانه‌ای گردد تا دشمنان کشور و بیگانگان از آن اطلاع یابند.
در تاریخ 5 دی ماه 1385، با توجه به روند مسائل هسته‌ای که موضوعی خاص، با اهمیت، حساس و مربوط به امنیت ملی است، آقای متکی وزیر امور خارجه به مجلس آمدند تا نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی را در جریان وقایع و مسائل و تصمیم‌گیری‌های نظام قرار داده و از نظرات و نیز سؤال‌های نمایندگان مطلع گردند و تا حدودی که در حیطه مسئولیت ایشان است پاسخگو باشند.
طبیعی است که چنین جلسه‌ای باید غیرعلنی باشد و نمایندگان هم بعد از چنین جلسه‌ای نباید خدای ناکرده به طور آگاهانه یا به دلیل اصرار خبرنگاران و کف نفس نکردن یا به دلیل انگیزه‌های شخصی همه مطالب را بازگو کنند.
پس معنی جلسه غیرعلنی چیست؟ بهتر است همه جلسات علنی باشد تا دشمن نتواند به راحتی در جریان کلیه امور سری که با منافع ملی کشور سروکار دارند، قرار گیرد.
البته اکثریت قریب به اتفاق مجلس و دولت و نمایندگان تشخیص میدهند که یک مسأله‌ای در شرایط فعلی نباید علنی گردد، زیرا علنی شدن آن نه تنها فایده‌ای بر آن مترتب نیست بلکه مضر به منافع ملی است، پس باید مخفی و غیرعلنی باقی بماند و این امری است که در تمام کشورها مورد پذیرش می‌باشد.
با این توضیحات واضح که برای همه مشخص و مورد تأیید است. متأسفانه پس از جلسه غیرعلنی پنجم دی ماه، کلیه مطالب آن جلسه توسط برخی از همکاران در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت.
قطعاً چون بیان این مطالب از طریق ضبط دقیق صورت نمی‌گیرد، در انتقال آن به خبرنگاران موضوعات بعضاً کم و زیاد می‌شوند که از این جهت مشکلاتی به همراه می‌آورد.
از سوی دیگر حرفه خبرنگاری و روزنامه‌نگاری و شیوه ارائه اخبار به گونه‌ای است که مطالب، باز هم به شکلی مورد تحریف و تفسیر قرار می‌گیرد و در راستای جهت‌گیری‌های سیاسی و جناحی مسائلی را ایجاد می‌نماید که بعضاً زمینه اختلاف و دشمنی را در بین نیروهای خودی و داخلی فراهم می‌کند.
مثلاً روزنامه‌ای می‌نویسد: «... نمایندگان از عملکرد دولت در پرونده هسته‌ای انتقاد کردند.» یا «نمایندگان به برپایی گردهمایی هولوکاست در تهران اعتراض کردند.» یا «نمایندگان مجلس معتقد بودند مطالبی که در مورد هولوکاست از سوی رئیس جمهوری مطرح شد و برای اولین بار آن را یک افسانه خواندند، بازتابهای جهانی زیادی داشت.»
آیا روزنامه‌هایی که این چنین می‌نویسند خدا را در نظر می‌گیرند؟ آیا دقت نمی‌کنند و به این سؤال برخی از مردم و نمایندگان جواب نمی‌دهند که آیا واقعاً همه نمایندگان در مجلس از عملکرد دولت در زمینه‌های هسته‌ای انتقاد کردند؟ آیا اصولاً مسأله هسته‌ای تنها به دولت مربوط می‌شود یا کل نظام که تنها دولت مورد اعتراض قرار می‌گیرد؟ اگر تعدادی از نمایندگان به دلایل خاص شخصی و گروهی ممکن است با سیاستهای هسته‌ای نظام مخالف باشند چرا برخی روزنامه‌ها باید این مخالفت را به تمام نمایندگان نسبت دهند؟ یا اگر چند نفری از نمایندگان به برپایی همایش هولوکاست اعتراض دارند، چرا برخی روزنامه‌ها می‌نویسند: «نمایندگان به برپایی این همایش اعتراض کردند.»
به هر حال با توجه به این که همه نمایندگان مجلس دلسوز نظام و انقلاب هستند و در پی منافع ملی، آیا نباید دقت بیشتری به خرج دهند؟ هنگامی که همه آنان دائماً مطرح می‌کنند که کارها باید کارشناسی شده باشد و با عقل و تدبیر و درایت همراه باشد و از این جهت برخی نهادها و افراد را مورد انتقاد قرار میدهند آیا خود نباید این گونه عمل کنند؟
آیا این درست است که مطالب یک جلسه غیرعلنی آن هم در زمینه بسیار مهم و حساس که انجام آن نه تنها با سرنوشت ملت ایران بلکه با سرنوشت و جهت‌گیری بین‌المللی و ملتهای دیگر سروکار دارد به راحتی همه را آشکار کنند تا مورد سوء استفاده دشمنان و ایجاد مسائل داخلی و بین‌المللی قرار گیرد؟ آیا دشمنان به نقاط قوت و ضعف مسئولان و افراد و برنامه‌ها پی نمی‌برند؟ و از مسائل مورد اختلاف اطلاع حاصل نمی‌کنند؟ و سپس درصدد سوءاستفاده و بهره‌برداری و بزرگ و کوچک کردن بعضی از مسائل برنمی‌آیند؟ و در نتیجه براساس آنها توطئه و عملیات خصومت‌آمیز انجام نمی‌هند؟
*نماینده مردم تهران در مجلس هفتم
