به گزارش فارس،علی‌اکبر لرنی از آخرین بازماندگان نسل نقاشان قهوه‌خانه‌ای این روزها در بستر بیماری است و چشم انتظار مسئولان جامعه هنری و دوستان و همراهانی است تا شاید یادی از او کنند.
مسئولانی که شاید با شنیدن نام "لرنی" ، "وفایی" و "فراهانی" که لقب آخرین بازماندگان نقاشی قهوه‌خانه‌ای را به دوش می‌کشند، به یاد وعده و وعیدهای چندین و چند ساله خود بیفتند که هیچ گاه صورت تحقق به خود نیافت.
اما لرنی دیگر این روزها همچون گذشته درخواست تأمین محلی برای آموزش آموخته‌ها و هنرش به جوانان علاقه‌مند را ندارد چرا که دیگر از تحقق این خواسته مکررش ناامید شده است.
نقاشان قهوه‌خانه‌ای هر ساله همزمان با ایام محرم در کانون توجه مسئولان هنری قرار می‌گیرند. آن‌ها از سر تواضع و فروتنی به خواسته آن‌ها برای شرکت در نمایشگاه و ورک شاپ چند روزه تن درمی‌دهند و تن خسته و نحیف خود را از این گالری به آن گالری می‌کشند تا در این چند روزی که به مناسبت ایام محرم و ... به یادشان افتاده‌اند، از فرصت حسن توجه مسئولان استفاده کنند و تابلوهای تازه‌ای را از کربلا و ایام محرم و ایام مناسبتی دیگر برای مخاطبان مشتاق‌شان روایت کنند.
اما تنها همین چند صباح است و دیگر بار آن‌ها با اندک دستمزدی که بابت شرکتشان در این نمایشگاه آن هم پس از مدتها انتظار، دریافت می‌کنند خود را به کنج خلوت خانه‌های‌شان می‌کشند تا شاید سال دیگر در یک برنامه مناسبتی دیگر، کسی یادی از آن‌ها و هنر رو به زوال‌شان کند.
لرنی که گوشش پر از وعده وعیدهای مسئولان برای رشد و رونق هنر خیالی‌نگاری و استفاده از استادان قدیمی این هنر در امر آموزش است، اکنون در بستر بیماری است و علاوه بر درد و رنج بیماری با مشکلات تأمین هزینه‌های درمانی و بیمه‌ای نیز درگیر است.
خواهرش سکینه لرنی درباره وضعیت کنونی این هنرمند به خبرنگار فارس گفت: علی‌اکبر لرنی از اوایل بهمن‌ماه سال گذشته دچار مشکلاتی در ناحیه روده شد که تحت درمان قرار گرفت و بعد از نمونه‌برداری و تشخیص بیماری با هزینه هنگفتی از بیمارستان خاتم‌الانبیاء مرخص شد و اکنون در منزلش در شهرستان کرج در بستر بیماری است و قرار است با مشخص شدن میزان پیشرفت بیماری‌اش تحت شیمی‌درمانی و پرتودرمانی قرار بگیرد.
خواهر این هنرمند در ادامه با اشاره به هزینه‌های هنگفت پرتودرمانی گفت: من پیگیر کارهای پزشکی برادرم هستم و تاکنون با وزارت ارشاد، مرکز هنرهای تجسمی و شهرداری در این زمینه صحبت کرده‌ام که وزارت ارشاد برای همکاری در این زمینه اعلام آمادگی کرده است و با شهرداری نیز به منظور برپایی نمایشگاهی از آثار برادرم و فروش آن‌ها برای تأمین هزینه درمان صحبت کردم که البته در حال حاضر آثار چندانی در اختیار ندارد و تعدادی از کارهایش نیز نیمه کاره است.
سکینه لرنی همچنین به دوستان و علاقه‌مندانی که آثاری از این هنرمند را در اختیار دارند پیشنهاد کرد تا به منظور همراهی و همدلی با این هنرمند، آثارش را به فروش بگذارند و درصدی از فروش را به تأمین هزینه‌های درمانی او اختصاص دهند تا اندکی از هزینه‌های درمانی او کاسته شود.
وی با اشاره به این که کمتر از انگشتان یک دست از نسل نقاشان قهوه‌خانه‌ای باقی مانده است گفـت: چرا باید یک هنرمند به خاطر تأمین هزینه‌های درمانش، آثارش را به نازل‌ترین قیمت بفروشد درحالی که نقاشان اندکی از نسل نقاشان قهوه‌خانه‌ای باقی مانده‌اند و انتظار می‌رود که به امور زندگی و آثار هنری آن‌ها رسیدگی شود.
خواهر این هنرمند همچنین گفت: این بی‌انصافی است که یک هنرمند در چنین شرایطی تنها گذاشته شود و هیچ تلاشی برای رسیدگی به امور او صورت نگیرد.
او با بیان این که برادرم شاگرد چندانی نداشت گفت: برادرم همیشه دوست داشت جایی داشته باشد تا به آموزش نقاش قهوه‌خانه‌ای بپردازد و آن چه از این نوع نقاشی می‌داند به جوانترها انتقال دهد اما هیچ وقت این خواسته او عملی نشد و اکنون تنها دختر کوچکش است که در این زمینه و بیشتر به صورت سیاه‌قلم کار می‌کند.
حسین قوللرآغاسی، فتح‌الله قوللرآغاسی، حسین همدانی، محمد مدبر، عباس بلوکی‌فر، حسن اسماعیل‌زاده و احمد خلیلی‌فر از جمله نقاشان قهوه‌خانه‌ای بودند که در طول سالیان گذشته یکی پس از دیگری دار فانی را وداع گفتند و اکنون از این طایفه تنها محمد فراهانی ، منصور وفایی، سیدحسن حسینی و علی‌اکبر لرنی باقی مانده‌اند.
علی‌اکبر لرنی هنرمند 65 ساله نقاشی قهوه‌خانه‌ای مدتها است که دیگر دست به رنگ و قلم‌مو نمی‌برد.
