کانون این ریزگردها که به فاصله چند روز مناطق وسیعی از ایران را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد، عراق است و تا‌کنون مذاکرات و نشست‌های متعددی برای مقابله با این پدیده میان مقامات ایران و عراق برگزار شده که البته نتیجه عملی مشخصی نداشته است. آن طور که گفته شده مجلس در بودجه سال90 حدود هزار میلیارد تومان برای مقابله با ریزگردها اختصاص داده که امید می‌رود این اعتبار بتواند حداقل بخشی از مشکل را بر‌طرف کند. پدیده ریزگرد وقتی با آلودگی سوخت‌های فسیلی توأم می‌شود به‌شدت خطرناک شده و باعث صدمات جبران‌ناپذیری به گروه‌های سنی خاص مانند کودکان، سالمندان و نیز بیماران قلبی و ریوی می‌شود.
سال گذشته در روزهای پیاپی، دولت با تعطیلی عمومی سعی کرد راهکارهای موقتی برای مبارزه با آلودگی هوا اتخاذ کند اما به‌نظر می‌رسد چه در مقابله با آلودگی هوا و چه برای مبارزه با ریزگردها، دست یازیدن به راهکارهای انفعالی و موقتی، همچون استفاده از مسکنی است که اگر چه ممکن است به‌صورت کوتاه مدت درد بیمار را تسکین دهد اما درمان درد او نیست.متأسفانه به‌نظر می‌رسد دستگاه‌های متولی امر در ایران اعم از وزارت بهداشت و سازمان محیط‌زیست در قبال این رخدادهای زیانبار برای سلامت مردم، برنامه مدون خاصی ندارند و یا اگر هم برنامه‌ای دارند آن را برای اطلاع افکار عمومی منتشر نکرده‌اند.ظاهرا وسعت این پدیده و فراگیری آن در گستره ملی و منطقه‌ای باعث شده تا اغلب مسئولان تنها نظاره‌گر این رخداد باشند و گاهی خود نیز به زمره منتقدان، پیوسته و از وضعیت موجود بنالند.
