حفیظ الله رفیعی، مدیر انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس در گفت‌وگو با همشهری با اشاره به هدف این دیدار گفت: هدف کلی از این دیدار ارتباط هنرمندان جوان با گروه‌های مختلف جانبازان 8سال دفاع مقدس بود که در کنار این سعی کردیم از هنرمندان سینما و تئاترپیشکسوت هم دعوت کنیم که در کنار هنرمندان جوان قرار بگیرند و یک ارتباط صمیمانه با جانبازان که اسطوره‌ها و فرزندان و قهرمانان این مرز و بوم هستند ایجاد شود.
رفیعی افزود: وظیفه ما پرداختن به موضوعات انقلاب و دفاع مقدس از جمله تولید نمایشنامه، تئاتر و حمایت از گروه‌های نمایشی مختلفی است که الان دارند با ما کار می‌کنند. ضرورت ایجاب می‌کرد که نمایشنامه نویسان جوان و هنرمندان جوان نمایشنامه‌نویس و تعدادی از فارغ‌التحصیلان تئاتر بتوانند با ارتباط و گفت‌وگوی چهره به چهره با جانبازان به جهت ادبیاتی که این عزیزان دارند، به برخی از پرسش‌هایی که دارند دست پیدا کنند. در آسایشگاه ثارالله در حال حاضر تعداد 30نفر از جانبازان 70درصد به بالا که عمدتا قطع نخاعی هستند تحت مراقبت قرار دارند.
چشمان نافذ و ابری و لب‌های خشکیده و متبسم جانبازان گویای رنجی نهفته از سال‌های دوران دفاع مقدس است که به خاطر آرامش ما آسایش خویش را فداکرده‌اند. یکی از هزاران سینه‌سوخته‌ای که جوانی خود را با خدا معامله کرده، هنرمند جانبازی است که سال 61 در عملیات مسلم ابن عقیل مجروح شده و مدت 28 سال است که روی تخت و ویلچر است. برای صحبت با او باید سؤال را روی کاغذ بنویسی تا جوابت را بدهد. او مدت 8سال است که نقاشی می‌کند و حتی سقف اتاقش هم با نقاشی چهره‌های شهدایی که خود به تصویر کشیده مزین شده است. وی می‌گوید: هیچ‌وقت بیکار نیستم، اگر کار هنری نکنم ورزش می‌کنم.
جانباز دفاع مقدس دیگری خطاب به هنرمندان می‌گوید: متأسفانه نتوانستیم این اعتقاداتی که رزمندگان به‌خاطر آن جانفشانی کردند را در بین جوانان نسل سوم جا بیندازیم، چرا این‌همه فیلم که در رابطه با جانبازان تولید می‌شود، عمدتا ترحم آمیز است، چرا به بعد حماسی کاری که جانبازان کردند توجه نمی‌شود، متأسفانه هنرمندان ما از دفاع مقدس فقط شهادت و جانبازی آن را می‌بینند و جذابیت دفاع مقدس را هنوز نتوانسته‌ایم جا بیندازیم.
جانباز دیگری که سال64 بعد از عملیات والفجر8 در فاو مجروح شده و مدت 24سال است از ناحیه گردن قطع نخاع است، می‌گوید: به‌رغم کاستی‌ها از وضعیت خودم راضی و شکر‌گزار هستم ولی از ناملایمات روزگار و وضعیت جامعه و برخی مسئولان ملول و رنجورم.
