این آمار را فرمانده نیرویانتظامی در سخنرانی خود در دیماه سال87 اعلام کرد. بیراه نیست اگر سخنرانی سردار اسماعیل احمدیمقدم در آن روز، جدیترین نقد درونسازمانی از نیرویانتظامی خوانده شود. بنابراین گفتههای رئیس پلیس ایران که تا آن روز و حتی تاکنون بیسابقه بوده، نیروی انتظامی باید بهدنبال روشهایی با محور «عضویابی» باشد که هدف آن جذب «نخبگان و افرادی باشد که دارای انگیزه خدمتی هستند» و لزوما «تنها بهدلیل مشکلات اقتصادی و بیکاری» وارد این سازمان نشده باشند. این سخنان واقعبینانه فرمانده نیروی انتظامی اگرچه هرگز تکرار نشد، بلکه کماکان براساس یک قاعده نانوشته، انتقاد از شیوههای استخدامی ناجا در مطبوعات، تضعیف این نیرو به شمار میرود. مواردی در نیروی انتظامی که سخن گفتن از آنها و انتقاد کردن از آن موارد، تضعیف پلیس محسوب میشود، تنها ساختار استخدامی این نیرو نیست.
بیخطا و بیاشتباه جلوه دادن هر نهادی، بهویژه نهادی که خود مسئول امنیت است، محمل امنی را برای تداوم خطاکاریهای سهوی، عمدی و حتی سازمانیافته در آن نهاد فراهم میکند و به این ترتیب در آیندهای نهچندان دور ضریب رفتارهای سوء در آن نهاد، به سرعت رو به افزایش خواهد گذاشت. در نیروی انتظامی با وجود نهادهای نظارتی درونسازمانی، ضرورت نقد واقعبینانه مطبوعات و انتشار ضعفها و کاستیها در کنار توانمندیها و نقاط قوت، از خطاپوشیهای خطازا جلوگیری خواهد کرد. مدعای بیخطایی در خانوادهای به بزرگی نیروی انتظامی، نهتنها اعتبار خبری و رسانهای ندارد بلکه به لحاظ ریاضی و محاسباتی نیز برای مخاطب اخبار نیروی انتظامی باورپذیر نخواهد بود. مخاطب اخبار پلیس آنگاه اعتماد خود را به این اخبار بازخواهد یافت که در آن، تناسبی واقعبینانه از موفقیتها و خطاها را بیابد.
همچنین باقیمانده اعتماد این مخاطب آنجا از دست میرود که خبری متواتر یا واقعهای رخداده در انظار عمومی برای خطاپوشی از یک مامور جزء نیروی انتظامی، کم اهمیت خوانده میشود، یا با تحمیل توجیههای غیرمعقول به آن، از «واقعیت» خبر منحرف میشود و یا از اساس تکذیب میشود. علاوه بر این، نگاه ابزاری به مطبوعات و رسانههای مستقل از پلیس، بهعنوان تریبون ثانویه نیروی انتظامی و بازگوکننده مطلق اطلاعیههای این نیرو، نقاط و مناطق مغفول مانده از رصد پلیس را برای همیشه در منطقه غفلت مردم و مسئولان نگاه خواهد داشت.مطبوعات علاوه برشأن اطلاعرسانی برای نیروی انتظامی، با نقد ساختاری و رفتاری این نیرو، بزرگترین کمک به پلیس جمهوری اسلامی ایران میتوانند باشند تا ضعفها همیشه ضعف نمانند و ناظر بیرونی، زمینههای اصلاح را برای مهمترین تشکیلات انتظامی کشور فراهم کند.