تلاش برای ساخت موشک به جنگ جهانی دوم و کشور آلمان نازی برمی‌گردد. متخصصان این کشور سعی می‌کردند به جای توپ‌های دور برد، از موشک استفاده کنند؛ ولی قبل از این‌که اولین نمونه موفق موشک را بسازند، آلمان شکست خورد و دولت‌هایی که این کشور را فتح کردند نتیجه تحقیقات و همین‌طور دانشمندان را به سرقت بردند. بعد از پایان جنگ رقابت بین شوروی و امریکا شروع شد و هردو به سرعت شروع به ساخت موشک کردند. این آزمایش‌ها، هم برای درست‌کردن موشک‌های جنگی وحمله به یکدیگر بود وهم برای ساخت موشک‌هایی که از جو زمین خارج شود.
شوروی در سال ۱۹۵۷ (۱۳۳۶) توانست اولین ماهواره را به فضا پرتاب کند و بعد از آن رقابت‌ها سرعت گرفت. موفقیت در فضانوردی برای مردم امریکا و شوروی و طرفدارانشان به صورت یک غرور بزرگ درآمده بود. به تدریج هر طرف وسایل فضانوردی مخصوص به خودش را تولید کرد. سفینه‌های شوروی با موشک‌های سایوز پرتاب می‌شد و در هنگام فرود با استفاده ازچتر نجات در اقیانوس یا روی خاک می‌افتاد.
سفینه‌های امریکا که دو بال شبیه هواپیما داشت، روی باند فرودگاه می‌نشست. این سفینه‌ها شاتل نام داشتند و پرواز با آنها خیلی گران‌تر تمام می‌شد. سازمان فضایی امریکا (ناسا) در طول ۳۰ سال اجرای این برنامه، پنج شاتل فضایی را به نام‌های آتلانتیس، چلنجر، کلمبیا، دیسکاوری و اندور به فضا پرتاب کرد. شاتل آتلانتیس در مقابل چشم تماشاگران زیادی به زمین نشست و تازمانی که وسیله دیگری به کار گرفته شود، امریکا از امکانات فضایی روسیه استفاده خواهد کرد؛ کشوری که زمانی رقیبش بود.
