3 ماه پیش با استعفای علی معلم از شورای مرکزی اتحادیه تهیه‌کنندگان اولین کناره‌گیری رسمی از صنف واحد صورت گرفت. جمعه گذشته علی‌اکبر ثقفی از عضویت در شورای مرکزی استعفا کرد و روز یکشنبه هم نوبت به جواد نوروزبیگی رسید و دیروز هم محمدعلی نجفی استعفا داد. این 4 تهیه‌کننده را نمی‌توان منتسب به یک جریان واحد دانست و این شائبه را به‌وجود آورد که این اقدامی برنامه‌ریزی شده علیه اتحادیه است.
هرچند حبیب کاوش سخنگوی رئیس و اعضای شورای مرکزی اتحادیه پاسخگوی استعفای نوروزبیگی شده پیش‌بینی «حضور دو سه بازیگر دیگر در این نمایشنامه» کرده است. تعبیری که نشان می‌دهد اعضای منتسب به مدیریت دولتی حاضر در اتحادیه، این کناره‌گیری‌ها را در حکم کودتا علیه تشکل متبوعشان می‌دانند. با استعفای محمدعلی نجفی از اتحادیه بخشی از پیش‌بینی کاوش درست از کار درآمد. نجفی که از عضویت در هیأت‌مدیره اتحادیه تهیه‌کنندگان استعفا داده در نامه‌اش چنین آورده است:
بر آن بودم که جدایی تهیه‌کنندگان از خانه سینما و تشکیل اتحادیه مستقل که امکان تصمیم‌گیری را برای سینما و آینده آن فراهم آورد، شاید اول قدمی باشد در رشد و جان گرفتن پیکر رنجور و نحیف سینمای ایران. با شور و شوقی فراوان، در فراخوان تشکیل اتحادیه تهیه‌کنندگان در خانه هنرمندان به احترام تعدادی از دوستان که همچنان برایشان احترام قائلم شرکت کردم.
بنا بود به آینده سینما فکر شود و تهیه‌کنندگان نقش اصلی خود را که ساخت فیلم‌های درخور، باارزش و جذاب برای مخاطبان است ایفا کنند، نه آنکه من بر کرسی ممیزی بنشینم و برای همکاران خود تعیین تکلیف کنم. قرارمان چیز دیگری بود، چیزی از جنس سینما تا تشکلمان برقرار و استوار بپاید نه آنکه دست به دامان دولت بیاویزد و قبای خود را به سیاست بیالاید.
همکاران عزیز در شرایط حاضر، حضور خود را در جمع هیأت مدیره اتحادیه تهیه‌کنندگان غیرضروری بلکه مضر تشخیص داده بدین وسیله استعفای خود را تقدیم عزیزان می‌نمایم.
