وزیر آموزش و پرورش دیروز در پاسخ به پرسشی در باره تراکم کلاس‌های درس در جمع خبرنگاران گفت: «تراکم کلاس‌های درس قطعاً افزایش پیدا نخواهد کرد چراکه استاندارد‌هایی تعریف شده است و اعلام کرده‌ایم که اگر در گذشته در برخی کلاس‌ها تا سقف 35 نفر حضور داشته‌اند امسال این عدد نباید به 40 نفر برسد و اگر اینگونه شد رئیس آموزش و پرورش منطقه باید سریعاً برای آن چاره‌ای بیندیشد.»
برخی از رفتارها و سخنان وزرای آموزش و پرورش دولت‌های نهم و دهم عینا مشابه هستند، وزیر آموزش و پرورش دولت نهم نیز مهر‌‌‌ماه 87 به بهانه سبکبال‌سازی و ساماندهی نیرو، مدارس را بدون کار کارشناسی، یک‌نوبته کرد که تشکیل کلاس‌های بالای 40 نفره و افت تحصیلی از نتایج اولیه آن بود.
علیرضا علی‌احمدی در پاسخ به اعتراض‌ها به وضعیت پیش‌آمده «مدیران» مدارس را مقصر جلوه داد و به آنها دستور داد تا طی مهلتی 2 هفته‌ای، وضعیت کلاس‌ها را بازبینی کنند و نسبت به کاهش جمعیت دانش‌آموزی در کلاس‌های درس اقدام و مشکلات به‌وجود آمده را به سرعت جبران کنند وتهدید کرد اگر این موضوع حل نشد با مدیران برخورد جدی می‌کنیم.وجه تمایز وزرای آموزش و پرورش دولت‌های نهم و دهم در این است که علی‌احمدی استاندارد کلاس‌ها را بین 20 تا 30 نفر می‌دانست اما حاجی‌بابایی 35 نفر را استاندارد می‌داند.نکته جالب اینکه حاجی‌بابایی تشکیل کلاس‌های 35 نفره را «ظلم» به دانش‌آموز نمی‌داند ولی درس خواندن در نوبت بعدازظهر را ظلم به دانش‌آموز می‌داند و «با تک تک سلول‌های بدنش در برابر دانش‌آموزان احساس مسئولیت می‌کند.»
وزیر آموزش و پرورش دولت دهم برای توجیه مشکلات تراکم کلاس‌ها می‌خواهد قراردادی با آموزش و پرورش هر استان ببندد و مشکلات احتمالی را متوجه آنان کند: «در رابطه با مدارس دولتی با آموزش و پرورش هر استان یک قرارداد می‌بندیم که براساس آن و با توجه به شرایط هر استان و درجه محرومیت آن، میانگین تراکم کلاس‌ها مشخص می‌شود و این میانگین در هر استان متفاوت خواهد بود.»
به هر روی چنین به‌نظر می‌رسد که باز هم داستان دوره وزارت علی‌احمدی در وزارت آموزش و پرورش در حال تکرار است؛ با این تفاوت که پیش از این مدیران مدارس مقصر بودند اما در دوره کنونی روسای مناطق آموزش و پرورش و برای تبرئه شدن همه، باید مادر و پدر دانش‌آموزان یا تعهد بدهند که اعتراضی به تراکم کلاس‌ها نداشته باشند یا فرزندشان را به مدرسه دیگری ببرند!
