به یاد میآوریم سال‌هایی را که نامداران موسیقی ایران، تولیداتی برای کودکان داشتند وآلبومهای موسیقی کودک زینت بخش رادیو ضبطهای هرخانه بود اما حالا سال‌هاست که همه عادت کردهاند حرف و پرسشی درباره موسیقی کودک به میان نیاورند.
در مرکز موسیقی وزارت ارشاد، بخش یا اداره‌ای به نام موسیقی کودک مزین نیست و در جدول برنامه‌های سالانه آن نامی از موسیقی کودک به چشم نمی‌خورد. هر ساله در جشنواره فجر 2 یا 3 اجرا از گروه‌های موسیقی کودکان گنجانده می‌شود و کسی از آهنگسازی و فعالیت گروه‌های حرفه‌ای برای کودکان یا برگزاری جشنواره مستقل موسیقی کودک سراغی نمی‌گیرد.
مرکز موسیقی کانون پرورش فکری کودکان که روزی قلب تپنده موسیقی کودک بود سال‌هاست که دچار رکود و تعطیلی است و دیگر حتی هیچ خبرنگاری نمی‌پرسد چرا مدیری برای آن منصوب نمی‌شود یا چرا کارهای قدیمی باز نشر نمی‌شود.
همین حال و هوا را به سایر نهادهای متولی موسیقی تعمیم دهید. مرکز موسیقی صدا و سیما، حوزه هنری، شهرداری و... به ندرت موضوعی را با نام موسیقی کودک و نوجوان به یاد داشته‌اند. همین طور معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش که روزگاری متولی جشنواره موسیقی و سرود بود.
بچه‌ها به موسیقی نیاز دارند. این نظری شخصی و اثبات نشده نیست. در خانه‌های تک‌تک شما، فرزندانتان از 3-2سالگی به نغمه و نواهایی که میشنوند دل میبندند و ترانه‌هایی را با لحن کودکانهشان تکرار میکنند. گاهی برای مشکلات بزرگ نباید منتظر راهحلهای بزرگ نشست. گاهی می‌شود از قدم‌های کوچک آغازکرد.
قدم‌هایی که نهادهای مدنی و بخش خصوصی بر می‌دارند و البته گهگاه با همراهی سازمانهای دولتی هم مواجه می‌شوند.
اتفاق خیلی ساده شروع شد. گفتیم در حد توانمان نام موسیقی کودک را در خاطر متولیان فرهنگ و هنر زنده کنیم. همراهیهای اشخاص حقیقی و حقوقی، نویسندگان کودک، موسیقی‌دانان، نشریات و ناشران و... دلگرم‌مان کرد و حالا به لطف و امید الهی نخستین جشنواره انتخاب آثار برتر موسیقی کودک و نوجوان، در مهر ماه و همزمان با روز جهانی کودک برپا خواهد شد تا در همایشی کوچک بحث‌هایی تخصصی و مقالاتی علمی درباره موسیقی کودک ارائه شود و بهترین آلبوم‌های موسیقی در سال‌های گذشته تقدیر شوند.
باشد که به لطف خدایی که کودکان را دوست می‌دارد این جشنواره کوچک و مردمی در سال‌های بعد هم تداوم یابد.
