من می‌گویم اگر او مربی خوبی نیست پس چطور در تیم‌های مطرحی مثل منچستر، رئال‌مادرید و پرتغال مربیگری کرده است. پس می‌توانم این فرضیه را رد کنم و نمی‌توانم بگویم او مربی خوبی نیست. حالا برای اینکه بخواهم خوب بودن کی‌روش را رد کنم می‌توانم بگویم که ایجنت‌های خوبی پشت سر این مربی هستند که او را به تیم‌های مطرح برده‌اند. با این حال اما این سؤال برایم پیش می‌آید که اگر او ایجنت‌های خوبی دارد پس چرا تیم ملی ایران را برایش انتخاب کرده‌اند و او را به تیم بهتری نبرده‌اند. در نهایت به این نتیجه می‌رسم که کی‌روش مربی خوبی است.
حالا این سؤال مهم به وجود می‌آید که چرا تا حالا دستخطی از کی‌روش در فوتبال ایران ندیده‌ایم. این دستخط یعنی اینکه تیم ملی مثل بارسلونا فوتبال بازی کند. البته منظورم این نیست که تیم ملی تبدیل به بارسلونا شود ولی می‌تواند با فلسفه این تیم فوتبال بازی کند، یعنی دادن پاس‌های سریع، کم اشتباه، جابه‌جایی‌های مداوم و خیلی از مسائل دیگر. اگر بخواهم به مورینیو نگاه کنم باید بگویم که هیچ دستخطی در فوتبال ندارد ولی باید بگویم که منچستر قبلا دستخط داشت که بعدها بارسلونا از این تیم سبقت گرفت و البته آرسنال هم همینطور. با این حال این سؤال در ذهن‌ها وجود دارد که چرا کی‌روش که از یک تیم دستخط‌دار مثل منچستریونایتد آمده است، تا الان دستخطی از او دیده نشده؟
یک مسئله مهم وجود دارد و آن هم‌زمان است. پیدا کردن این دستخط احتیاج به زمان دارد چون کی‌روش به فوتبالی آمده که هیچ‌یک از تیم‌های باشگاهی آن مکتب خاصی نداشته‌اند. سبک فوتبال ایران هیچ وقت بر حفظ توپ و مالکیت بنا نشده است و مربی‌ای هم نیامده که چنین سبکی را در فوتبال ایران پیاده کند. باید گفت که فوتبال ما در این سال‌ها اکثرا دیمی بوده ولی کی روش در حال تغییر این شرایط است.
ولاسکو، سرمربی تیم ملی والیبال در مدت زمانی کم خودش را نشان داد ولی باید ببینید که فوتبال سخت‌تر است یا والیبال، فوتبال پیچیده‌تر است یا والیبال. من معتقدم در کشورها معمولا اهمیت فوتبال بیشتر از والیبال است ولی در کشور ما پیشرفتی در فوتبال نمی‌بینیم و باید گفت که بعد از رشته کشتی، والیبال بیشترین پیشرفت را در بین رشته‌های ورزشی ما داشته است.
البته والیبال را همه می‌‌توانند بازی کنند. وقتی به سیزده‌به‌در می‌رویم حتی مادربزرگ‌ها هم والیبال بازی می‌کنند و امکانات این رشته ورزشی بیشتر و کم‌خرج‌تر از فوتبال است. البته باید بگویم که ولاسکو درصورتی که پول فوتبال وارد والیبال شود با مشکل مواجه خواهد شد. ولاسکو الان خیلی راحت می‌تواند نفراتش را انتخاب کند چون مسئله پول، دلالی و خیلی مسائل پشت‌پرده در میان نیست. والیبال ایران شاید تا 2سال دیگر حتی خودش را بین تیم‌های مدعی جهان ببیند ولی رفتن ایران به جام‌جهانی تبدیل به یک مشکل بزرگ شده است. دلیلش این است که والیبال تولید می‌کند چون پول ندارد ولی فوتبال تولید نمی‌کند چون پول دارد.
اگر بخواهیم در مورد تأثیرگذاری کی‌روش تا جام‌جهانی که 3سال دیگر برگزار می‌شود حرف بزنیم یک سؤال به وجود می‌آید؛ تکلیف بازیکنانی که 35سال یا بیشتر سن دارند تا آن زمان چه می‌شود؟ در این میان باید گفت که جوان‌گرایی محض خوب نیست و تلفیقی از بازیکنان جوان و باتجربه جواب می‌دهد. این را هم باید اضافه کرد که شاید بعضی جریان‌ها منتظر زمین خوردن کی‌روش هستند تا از سیستم دلالی استفاده کرده و به‌دنبال مربی برای ایران باشند.وقتی کی‌روش به ایران آمد گفتم که این بزرگ‌ترین شانس ماست ولی این دلیل نمی‌شود که تنها راه رفتن به جام‌جهانی را به سرمربی ربط بدهیم. اعتماد ما از فوتبال‌مان سلب شده و همه منتظر معجزه کی‌روش هستیم. من در مورد توانایی کی‌روش تردید ندارم ولی باید بگویم که امیدوار هم نیستم. در تمامی دنیا تیم ملی بزرگسالان یک کشور ثمره تیم امید آن کشور است ولی چقدر تلخ است که تیم المپیک ما 40سال است رنگ المپیک را ندیده.
