بعید به نظر می‌رسد که غرور جریحه‌دارشده دوستداران بسکتبال از ناکامی اخیر که منجر به نرفتن بسکتبال ایران به بازی‌های المپیک شد به این زودی‌ها التیام پذیرد و حاضر به پذیرش مربی دیگری از صربستان باشد.
ماتیچ 51ساله با مرتکب‌شدن اشتباهات نابخشودنی در مرحله حذفی جام ملت‌های آسیا در ووهان چین مقابل اردن، هم رؤیای ایران را در رسیدن به سومین قهرمانی پیاپی در جام ملت‌ها بر باد داد و هم خود با فرصت سوزی، از کنار موفقیتی بزرگ به‌آسانی عبور کرد. اگر تیم ملی بسکتبال در بیست‌وششمین دوره جام ملت‌های آسیا به مقام قهرمانی می‌رسید نام‌ماتیچ به عنوان بهترین مربی خارجی بسکتبال ایران در اذهان ماندگار می‌شد و او با توجه به کسب عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا در سال2009 در چین و صعود به مسابقات جام‌جهانی سال2010 استانبول، به کارنامه‌ای به مراتب درخشان‌تر از «ایگور ترومن» دست پیدا می‌کرد. اما ناکامی او در مرحله حذفی جام ملت‌ها در ووهان- آن هم در شرایطی که تیم ایران تمامی حریفان را قبل از مصاف با اردن (تیم چهارم گروه مقابل) با نتایج عالی برده بود- موجب شد تا همه از جمله حامیان جدی او در فدراسیون بسکتبال تمامی کاسه‌کوزه‌های ناکامی را سر او بشکنند و او نیز با پذیرفتن مسئولیت این شکست و به جان خریدن همه تقصیرها مقصر اول قلمداد شد.
یکی از دلایل پذیرش این ناکامی این بود که ماتیچ احتمال می‌داد مسئولان بسکتبال که تا قبل از باخت به اردن همواره دانش فنی او را در این چندساله به رخ مربیان مستعد داخلی می‌کشیدند، به پاس این فداکاری قراردادش را دوباره تمدید کنند. این شائبه از آنجا نشأت می‌گیرد که ماتیچ با گذشت یک هفته از بازگشت تیم ملی از ووهان در نشست با رسانه‌ها فرصت جبران‌کردن این ناکامی را خواستار شد و قول داد حتما این شکست را از اذهان علاقه‌مندان بسکتبال پاک خواهد کرد. او حتی هنگام رفتن از ایران نیز عدم بازگشتش را باور نداشت و چه‌بسا هنوز منتظر است که با چراغ سبز فدراسیون دوباره راهی تهران شود.
دفاع از ماتیچ حتی موقع رفتن
با وجود هجمه سنگین رسانه‌ها و کارشناسان پس از باخت به اردن و سقوط 4پله‌ای بسکتبال ایران در جام ملت‌ها رئیس فدراسیون بسکتبال در گفت‌وگو با ایسنا تأکید کرد که حضور دوباره ماتیچ در ایران با نظر وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک میسر است. محمود مشحون گفت: «ماتیچ، مربی بزرگی است که در نشست خبری علاقهاش را به ماندن در ایران نشان داد. نکته جالب توجه این است که تعدادی از باشگاه‌ها نیز تمایل دارند در فصل آینده از این مربی استفاده کنند».
در حالی رئیس فدراسیون با وجود ناکامی تیم ملی بسکتبال در این مصاحبه همچنان از علاقهاش به حفظ ماتیچ گفت که عملا تصمیم‌گیری در این خصوص را به وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک موکول کرده بود؛ مراجعی که در ظاهر هیچ‌گاه در زمینه جذب و تمدید قرارداد با مربیان خارجی پیش‌قدم نشده و با تأکید بر حفظ استقلال فدراسیون‌های ورزشی همیشه سعی دارند که نظرات فدراسیون‌ها را در این خصوص اجرایی کنند.
خوش‌استقبال و خوش‌بدرقه
فدراسیون بسکتبال از معدود فدراسیون‌های ورزشی است که حداقل در همین یک دهه اخیر که شاهد رفت‌وآمد مربیان خارجی به‌خصوص صرب بوده‌ایم، حداقل بدبدرقه نبوده و در کنار خوش‌استقبال بودن خوش‌بدرقه هم بوده است. این رفتار را حتی در مورد «بوسنیاک» که با وجود داشتن قرارداد، پس از سفر با تیم ملی به ترکیه، بازنگشت هم شاهد بودیم و یا با وجود حرف و حدیث‌هایی که همواره برای تمامی مربیان خارجی مطرح بوده هیچ‌گاه حداقل در ظاهر شاهد واکنش منفی‌ای از سوی فدراسیون بسکتبال بعد از رفتن هیچ‌کدام از مربیانش از «اونیکا»ی نیجریه‌ای گرفته تا «نناد ترایکوویچ»، «بوسنیاک»، «ترومن» و «ماتیچ» نبوده‌ایم.
