در نشست اتحادیه عرب در حالی مسئله سوریه مطرح شد که از شنبه تا پنجشنبه قاهره و میدان التحریر صحنه درگیری ارتش و تظاهرات‌کنندگان غیرمسلح مصری بود و در این درگیری‌ها 40نفر کشته و 3هزار نفر زخمی شدند. بهانه نشست قاهره سرکوب مخالفان در سوریه بوده، در حالی‌که تعداد کشته‌ها در بحرین به نسبت جمعیت دو برابر سوریه است و در یمن که تاکنون تظاهرات‌کنندگان حتی یک کلوخ به کاخ علی عبدالله صالح پرتاب نکرده‌اند، تعداد قربانیان بسیار بیشتر از سوریه بوده است. بهانه اقدامات اتحادیه عبری آن است که به ادعای منابع غربی 3500نفر در درگیری‌های سوریه کشته شده‌اند.
مقامات سوریه می‌گویند که این افراد شبه‌نظامیان مسلح بوده‌اند؛ به‌گونه‌ای که 1100نیروی امنیتی و نظامی سوریه نیز کشته شده‌اند. به‌هرحال چندی قبل اتحادیه عبری با سرکردگی قطر و امارات که در واقع اعضای عرب ناتو محسوب می‌شوند، فشار بر سوریه را آغاز کردند. در جلسه قبل اتحادیه عبری با تهدید و فشار از سوریه خواسته شد با اعزام 500 ناظر موافقت کند. سوریه اعلام کرد که اولا هزینه این افراد را بر عهده نمی‌گیرد، ثانیا 40ناظر کافی است و بالاخره این ناظران حتما باید از کشورهای عربی باشند. در جلسه پنجشنبه 24ساعت به سوریه فرصت داده شد که این هیأت 500 نفری را بپذیرد و الا با تحریم‌های مالی، تحریم پرواز‌های خارجی و مسدودشدن دارایی‌های سوریه در خارج مواجه خواهد شد.
صرف‌نظر از پاسخ سوریه و قطع نظر از آنچه در سوریه می‌گذرد رفتار اتحادیه عبری بسیار جالب توجه شده است. اتحادیه عرب تقریبا همسن سازمان ملل است و 3 سال قبل از تاسیس رژیم اشغالگر قدس به‌وجود آمده است. این اتحادیه قرار بود به توسعه کشورهای عربی و رفع اختلافات در جهان عرب بپردازد اما در 66 سال عمر خود به حداقل اهداف خود نیز نرسید؛ چنان‌که در دهه‌های اخیر اگر کشورهای عرب توافق می‌کردند که اجلاس سران برگزار شود، صرف این توافق یک موفقیت بزرگ توصیف می‌شد و اگر بخت یار بود و بر سر بیانه‌های بی‌خاصیت پایانی اجلاس هم توافق می‌شد، کشورهای عربی از شادی سر به آسمان می‌سائیدند.
حالا این اتحادیه بر خلاف اساسنامه خود در جایی‌که به هر دلیلی امکان مداخله شورای امنیت سازمان ملل فراهم نیست به‌عنوان جاده‌صاف‌کن و تشدید‌کننده درگیری‌ها وارد عمل می‌شود. این ماجرا ابتدا در لیبی آزمایش شد. ترکیه و اعضای عرب ناتو (امارات و قطر) در لیبی طرح مشروعیت‌زدایی از رژیم قذافی و مشروعیت دادن به معارضان را پیش بردند. این اقدام سیاسی منجر به تصویب قطعنامه شورای امنیت و اعمال منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی شد و بقیه ماجراها. حال همین سناریو دقیقا با همان بازیگران (ترکیه، امارات و قطر در منطقه و فرانسه، انگلیس، آمریکا و اسرائیل) بر ضد‌سوریه در حال اجراست. شایع است که اگر سوریه با این طرح مخالفت کند، اتحادیه عبری طرح منطقه پرواز ممنوع بر فراز سوریه را تصویب خواهد کرد. اتحادیه عرب مدت‌هاست که از مسیر خارج شده است. در خلال جنگ 33 روزه درلبنان در سال 2006 اسرائیل و آمریکا اجازه دادند وزیران اتحادیه عرب وارد بیروت شوند؛ شهری که از زمین و هوا مورد حمله اسرائیل بود. فواد سنیوره، نخست‌وزیر وقت لبنان از جناح مخالف حزب‌الله وقتی شنید وزیران عرب سخن اسرائیل در خلع‌سلاح حزب‌الله را تکرار می‌کنند و کلمه‌ای از قربانی‌شدن غیرنظامیان در لبنان به زبان نمی‌آورند، با چشمانی اشکبار در پشت میز خطابه ضمن تجلیل از حزب‌الله در دفاع از لبنان گفت که اگر اعتقادی به عربیت ندارید و اگر به تعالیم اسلامی توجه نمی‌کنید، لااقل برای انسانیت مانع کشتار مردم بی‌دفاع بیروت توسط اسرائیل شوید. آن روز این ندا شنیده نشد. حالا با کناررفتن مصر و عربستان از دایره تاثیر‌گذاری در منطقه، امارات و قطر سکاندار همراهی با غرب شده‌اند.
