با او والیبال ایران قدم‌های اول را برداشت و بعد با «پارک‌کی‌وون» کره‌ای تازه متوجه شدیم برای برتری مقابل حریفان جز اسلحه خودباوری، نیاز به استفاده از علم آنالیز و بدنسازی داریم و حالا «ولاسکو» به لطف آشنایی‌اش با متدهای روز والیبال دنیا و تجارب گرانسنگ نزدیک به 2دهه حضور در بالاترین سطح والیبال جهان درحال اعتبار‌بخشیدن به والیبال ایران است. سرمربی نامدار آرژانتینی با تدوین استراتژی گام‌به‌گام، سطح توقعاتمان را هر روز و مرحله به مرحله بالاتر می‌برد.
او ابتدا با دمیدن روح خودباوری به کالبد ملی‌پوشان از آنان قهرمان آسیا ساخت و در مرحله بعدی در جام‌جهانی با استفاده درست از توانایی‌هایشان لقب پدیده و شگفتی‌ساز را برای آنان گرفت و حالا در مرحله سوم حضورش با تیم ملی با صراحت از المپیکی‌شدن شاگردانش در مسابقات انتخابی المپیک لندن می‌گوید و اینکه قصد دارد به دنیا اثبات کند همه داشته‌هایش بعد از گذشت یک دهه طلایی با تیم ملی والیبال ایتالیا پایان نگرفته و او هنوز هم توانایی زیادی برای معرفی یک ایتالیای جدید(ایران) به جهان والیبال دارد. اگر کمی به عقب برگردیم او این حرف را در همان روزهایی که هدایت تیم ملی والیبال ایران را پذیرفت بر زبان آورد و گفت: «می‌خواهم ثابت کنم ولاسکو همچنان زنده است و می‌تواند با اندیشه‌هایش با یک تیم مستعد دوباره در جهان مطرح شود».
ولاسکو، یک مربی واقع‌گرا
ولاسکو در همین مدت کم حضورش در ایران نشان داده که یک مربی واقع‌گراست و هیچ‌گاه پس از شکست، بهانه‌جویی و بهانه‌تراشی نمی‌کند و به دنبال عیب‌یابی در سیستم تیم خودی است. حرکت اخیر او در جام‌جهانی و اعتراضش به کمیته برگزاری مسابقات در اجحاف به تیم‌هایی چون ایران، مصر و چین نیز یک الگو برای سایر مربیان بود. او با وجود آنکه تیم خسته‌اش در کمتر از 16 ساعت از آخرین بازی روز اول در مصاف با ژاپن، مغلوب کوبا شد، هرگز در پایان این بازی لب به اعتراض نگشود و این حرکت اعتراض‌آمیزش را هنگامی انجام داد که مصر هم با چنین شرایط مشابهی مغلوب تیم ایران شد. اعتراضات بعدی‌اش هم به فدراسیون جهانی والیبال و به چالش‌کشیدن آنان، آن هم در روزهای پایانی بازی‌ها به دلیل فراهم‌نکردن شرایط مشابه برای همه تیم‌هایی که به‌دنبال راهیابی به بازی‌های المپیک بودند، چنان سنجیده و منطقی بود که مسئولان فدراسیون جهانی والیبال را چاره‌ای نماند تا اعلام کنند، حتما این مشکلات را در رویدادهای آتی مدنظر قرار خواهند داد.
اعتراف به اشتباه
ولاسکو حتی ابایی از اعتراف به اشتباهات خودش نیز ندارد. این سرمربی سرد و‌گرم چشیده به دلیل جواب نگرفتن از جابه‌جایی‌هایش در تغییر روند بازی در چند مورد، در همین مسابقات اخیر جام‌جهانی درددلی با یکی از مسئولان داشت و از اشتباهش در انتخاب یکی دوبازیکن گفت و اینکه اگر انتخاب‌های بهتری داشت، چه‌بسا اینگونه دست‌هایش در انتخاب تاکتیک‌های متغیر در برخی از بازی‌ها بسته نمی‌ماند. یکی دیگر از نقاط قوت کار سرمربی آرژانتینی تیم ملی قدرت ریسک‌پذیری بالایش است.کار کم‌سابقه او در والیبال ایران، به‌کارگیری جوانانی بود که خیلی زودتر از آنچه انتظار می‌رفت به ترکیب اصلی تیم ملی راه پیدا کردند. او با به‌وجود‌آوردن فضای رقابتی، بازیکنان باتجربه‌تر را به تکاپوی بیشتری برای حفظ جایگاهشان واداشت.
حرکت دور از انتظار ولاسکو در میدان‌دادن به امیر غفور در مسابقات جام ملت‌های آسیا با اعتماد به پوریا فیاضی در جام‌جهانی تداوم یافت و خود او نیز در پایان جام‌جهانی ژاپن عنوان کرد که این رویه را همچنان برای رویدادهای آتی همچون بازی‌های انتخابی المپیک و لیگ جهانی با شدت بیشتر نسبت به گذشته دنبال خواهد کرد. روند تغییر نسل در تیم ملی بزرگسالان چند سالی بود که کاملا متوقف شده بود و کمتر شاهد ورود چهره جدید و جوانی به تیم ملی بودیم؛ مشکلی که به خودی خود انگیزه‌های راهیابی به تیم ملی را نزد جوانان و نوجوانانی که در ترکیب تیم‌های نوجوانان و جوانان در مسابقات جهانی می‌درخشیدند، خشکاند. به عنوان مثال از سال2007 که تیم نوجوانان ایران قهرمان مسابقات جهانی مکزیک شد و در همان سال تیم جوانان برای نخستین‌بار عنوان سوم مسابقات جهانی مراکش را به‌دست آورد، هیچ‌کدام از بازیکنان این دو تیم نتوانستند به ترکیب تیم ملی بزرگسالان راه یابند. حالا با تسریع در روند تغییر نسل تیم ملی با حضور ولاسکو می‌توان امیدوار بود که از این پس اردوهای تیم ملی بزرگسالان نسبت به گذشته فضای رقابتی جدی‌تری به خود خواهد گرفت و با از بین رفتن حاشیه امنیت گذشته که باعث ایستایی و رکود بود، رشد و پویایی والیبال شتاب بیشتری به خود می‌گیرد.
